ΤΡΕΙΣ ΜΗΝΕΣ ΜΕΤΑ, ΣΤΑ ΚΑΜΕΝΑ, ΣΤΟ ΜΑΤΙ.

Πριν τρεις μήνες, στις 23 Ιουλίου 2018, το καταπράσινο παραλιακό Μάτι των 1.900 κατοικιών μπήκε στην Ιστορία σαν η δεύτερη μεγαλύτερη φονική καταστροφή της εκατονταετίας, σε καιρό ειρήνης. Είκοσι λεπτά της ώρας και η ανευθυνότητα των «υπευθύνων» άλλαξαν τις ζωές μας για πάντα.

Όταν αναφέρονται στο Μάτι, μετά το ολοκαύτωμά μας, διευκρινίζουν: «στο Μάτι, στα καμένα». Αυτό πονάει εμάς, που κάναμε το Μάτι ιδιαίτερη πατρίδα μας από αγάπη στον μικρό, όμορφο, δικό μας τόπο…

Όλα πονάνε, στο Μάτι, στα καμένα. 

Τα μαύρα κουφάρια των πεύκων που κάηκαν, αφού μας έκαψαν.
Τα κουφάρια των σπιτιών μας, που χάσκουν, μαύρες τρύπες που κατάπιαν τις οικογενειακές μας αναμνήσεις.

Πάνω στις κολώνες τα αγγελτήρια κηδειών και μνημοσύνων των αγαπημένων μας,  που έγιναν μια χούφτα στάχτη και μαύρα δάκρυα στα μάτια και στην καρδιά μας.

Η θάλασσά μας, που δεν τη χορταίναμε, από την Άνοιξη μέχρι να πιάσουν τα μεγάλα κρύα, μας απωθεί, μας αγριεύει στη σκέψη των ψυχών που χάθηκαν μέσα της, παλεύοντας να γλυτώσουν από την πύρινη κόλαση.

ΜΑΤΙ: ΔΥΟ ΜΗΝΕΣ ΜΕΤΑ

Δύο μήνες από το ολοκαύτωμα, η κατάσταση στο Μάτι είναι απελπιστική. Τόσο από πλευράς εμπλεκομένων Υπουργείων, όσο και από πλευράς Τοπικής Αυτοδιοίκησης, με εξαίρεση το Υπουργείο Υγείας, το οποίο ανταποκρίθηκε άμεσα και αποτελεσματικά στα αιτήματά μας για τους εγκαυματίες, οι ρυθμοί αποκατάστασής μας είναι επικίνδυνα και ανησυχητικά αργοί..

Παρά την ευαισθησία της Κυβέρνησης για τα “fake news”, κορυφαία στελέχη της,  από τον κ. Πρωθυπουργό και αρκετούς Υπουργούς έως διάφορους αξιωματούχους και ειδικούς, επιδίδονται σε απαράδεκτη και στοχευμένη διασπορά ψευδών ειδήσεων, διασύροντας  το Μάτι και τους κατοίκους του.

Η κυβερνητική καραμέλα περί άναρχης δόμησης, ανυπαρξίας διόδων προς τις παραλίες και στενών δρόμων, την οποία οι αξιωματούχοι της σερβίρουν στα Μέσα Μαζικής Ενημέρωσης και μέσω αυτών στην κοινή γνώμη, απαιτούμε να αποσυρθεί, πάραυτα. Αυτή η ασεβής δυσφημιστική καμπάνια εναντίον του Ματιού μας θίγει ως πρόσωπα.

Το Μάτι ΔΕΝ κάηκε από «άναρχη δόμηση». Στο Μάτι έγινε ΟΛΟΚΑΥΤΩΜΑ διότι δεν υπήρχε πυροσβεστικό όχημα να σβήσει την φωτιά στην αρχική της εστία!

Το Μάτι ΔΕΝ κάηκε από τους «στενούς δρόμους». Το Μάτι έγινε ΠΑΡΑΝΑΛΩΜΑ διότι οι υπεύθυνοι αξιωματούχοι το άφησαν να καεί!

Η εκατόμβη των νεκρών άφησε την τελευταία τρομαγμένη της πνοή μέσα στις φλόγες, ή στην θάλασσα, διότι οι υπεύθυνοι αξιωματούχοι εγκλώβισαν τους ανθρώπους στους δρόμους στου Ματιού, μαζί με τα άτυχα περαστικά οχήματα που οι υπεύθυνοι αξιωματούχοι ανάγκασαν να μπουν στους δρόμους, σε αντίθετη φορά από την φορά εξόδου των κατοίκων προς την σωτηρία τους. Όσοι πρόλαβαν να φτάσουν στις μικρές παραλίες μας, έμειναν αβοήθητοι στην λαίλαπα της φωτιάς, μέσα στη θάλασσα, για πολλές ώρες. Δεν βγήκαν όλοι ζωντανοί στη στεριά.

Περίπου 800 ιδιωτικά  αυτοκίνητα κάηκαν στους δρόμους του Ματιού στις 23/07/2018. Ανάμεσά τους ούτε ένα περιπολικό της αστυνομίας, ούτε ένα πυροσβεστικό όχημα, ούτε ένα ασθενοφόρο! Ανάμεσα στους νεκρούς, ούτε ένας αστυνομικός ή πυροσβέστης ηρωικά πεσών!  Ό,τι σώθηκε από την φωτιά κι όσοι σωθήκαμε, από τύχη κι από την μεταξύ μας αλληλεγγύη το επιτύχαμε. Μέσα στον πανικό, αυτό-οργανωθήκαμε αποτελεσματικά. Δεν είχαμε άλλη επιλογή. Μόνοι μας και αβοήθητοι, μία επιλογή είχαμε. Να επιβιώσουμε.

ΜΑΤΙ 44 ΗΜΕΡΕΣ ΜΕΤΑ ΤΗΝ ΦΟΝΙΚΗ ΠΥΡΚΑΓΙΑ

ΑΝΟΙΧΤΗ ΕΠΙΣΤΟΛΗ ΠΡΟΣ ΚΑΘΕ ΥΠΕΥΘΥΝΟ

Μάτι Αττικής, 04/09/2018

Κύριοι,

Έχουν περάσει 44 ημέρες από το «αμελές» Ολοκαύτωμα του Ματιού, των περίπου 2.000 κατοίκων.

Χάσαμε, με τραγικό θάνατο, 100 αγαπημένους συνανθρώπους, δικούς μας ανθρώπους.

Άλλοι τόσοι δικοί μας άνθρωποι βασανίστηκαν από σοβαρά έως θανατηφόρα εγκαύματα κι εξακολουθούν να νοσηλεύονται σε Νοσοκομεία, ή κατ’ οίκον ή σε κέντρα αποκατάστασης, χωρίς να γνωρίζουν – αν καταφέρουν να επιβιώσουν – υπό ποιές συνθήκες θ’ αποκατασταθεί η υγεία και η κανονικότητα της ζωής τους.

Καταστράφηκε το 70% με 75% των κατοικιών μας.

Καταστράφηκε ολοσχερώς το φυσικό περιβάλλον.

Κινδυνεύει η υγεία και η ζωή μας από τις τοξικές συνέπειες της φονικής φωτιάς που αφέθηκε ανεμπόδιστη να μας καταστρέψει.

Κινδυνεύουμε να γίνουμε «αμελώς» πλημμυρόπληκτοι, με τις πρώτες βροχές, καθώς τα επείγοντα προσωρινά αντιπλημμυρικά έργα δεν έχουν καν ξεκινήσει.

Περιστοιχιζόμαστε από χιλιάδες καμένων δέντρων, σ’ ένα κατασκότεινο νεκροταφείο, αφημένοι στην «τύχη» μας. Μπαλάκια του πινγκ πονγκ που παίζεται μεταξύ αναποτελεσματικών ιθυνόντων.

ΜΑΤΙ 4 ΜΕΡΕΣ ΜΕΤΑ ΤΟ ΟΛΟΚΑΥΤΩΜΑ

Το Μάτι είναι μια πανέμορφη, μικρή περιοχή, καταπράσινη, πάνω στη θάλασσα, με όμορφα σπίτια, μικρά ή μεγάλα, με περιποιημένους, πολύχρωμους κήπους. Είναι το καμάρι μας! Η αγάπη που μοιραζόμαστε οι Ματιώτες. Οι παραλίες του είναι μικρές, βραχώδεις, με καθαρά νερά. Ξεκίνησε σαν παραθεριστικό θέρετρο και τις τελευταίες δεκαετίες, εξελίχθηκε σε τόπο μόνιμης κατοικίας για πολλούς από τους ιδιοκτήτες. Είναι ένας μικρός παράδεισος στην Αττική, τόσο κοντά στην Αθήνα. Βρίσκεται μεταξύ της Ραφήνας και της Νέας Μάκρης. Μέχρι την βλακώδη, μνημονιακή συγχώνευση των Δήμων, ανήκε στον Δήμο Νέας Μάκρης και στην συνέχεια στο τερατούργημα Δήμο Μαραθώνος. Ποτέ, μα ποτέ, οι δημοτικές αρχές δεν φρόντισαν το Μάτι. Αντίθετα, ήταν, σχεδόν ανύπαρκτο και πλήρως αγνοημένο, καθώς, τόσο η Αυτοδιοίκηση, όσο και η Κεντρική Διοίκηση λειτουργούν και αποφασίζουν ψηφοθηρικά. Το Μάτι δεν τους απασχόλησε, καθώς μετρούσε από ελάχιστες έως όχι ικανές ψήφους.

Οπότε, τα σκουπίδια σήπονται συσσωρευμένα στους κάδους, οι δρόμοι του, εκτός από τους δύο κεντρικούς (Κυανής Ακτής και Ποσειδώνος) δεν καθαρίζονται από τους οδοκαθαριστές και τα ξερόχορτα, τόσο κατά μήκος των δρόμων, όσο και στα παραμελημένα οικόπεδα, αναπτύσσονται ελεύθερα και επικίνδυνα.

Οι παραλίες, όπως και ολόκληρο το Μάτι, είναι πλήρως αγνοημένες από την Τοπική Αυτοδιοίκηση, οπότε, όταν το κύμα ξεβράζει φύκια και σκουπίδια, αυτά συσσωρεύονται στις ακτές και αφήνονται στο φιλότιμο των κατοίκων.

Τα εύφλεκτα πεύκα με τα κουκουνάρια-χειροβομβίδες, δέντρα που οι πρώτοι σοφοί πολεοδόμοι της Ιστορίας, οι Ρωμαίοι, απαγόρευαν σε οικιστικές περιοχές, στην Ελλάδα θεωρούνται ιερότερα απ’ ότι οι αγελάδες στην Ινδία, με αποτέλεσμα, κάθε χρόνο, να κατακαίγεται η χώρα, με τη βοήθεια του δέντρου-μπουρλότου. Όχι μόνο απαγορεύεται, αυστηρότατα, να κόψεις πεύκο, ακόμα κι αν κινδυνεύεις να σου γκρεμίσει το σπίτι, ακόμα κι αν γέρνει και κινδυνεύουν ζωές και περιουσίες, ακόμα κι αν έχει ξεραθεί, ή αρρωστήσει, αλλά, μετά από κάθε πυρκαγιά, το «Κράτος» φυτεύει πεύκα, πολλαπλασιάζοντας την επικινδυνότητα στις οικιστικές περιοχές.

Το Μάτι είναι γεμάτο πεύκα. Οι δρόμοι στο καμένο Μάτι είναι γεμάτοι από καμένα κουκουνάρια.

Το Μάτι είναι στο «μάτι» του αέρα κι όλοι τρέμαμε, κάθε φορά, κάθε καλοκαίρι, που οι αδίστακτοι εγκληματίες καίνε Πεντέλη, Καλλιτεχνούπολη, Νέο Βουτζά, μην περάσει η φωτιά την Λεωφόρο Μαραθώνος. Ένας δυτικός άνεμος θα έκανε το Μάτι παρανάλωμα. Το έκανε. Το κατέστρεψε. Ήξεραν, οι επαΐοντες-ιθύνοντες ότι ο άνεμος έσπρωχνε την φωτιά στο πυκνοκατοικημένο Μάτι, γεμάτο κόσμο – κατοίκους, παραθεριστές, τουρίστες κι επισκέπτες –  στα τέλη Ιουλίου.

Τι έκαναν και τι δεν έκαναν οι ιθύνοντες;

ΒΑΡΒΑΡΟΤΗΤΑ

Ζούμε σε μια εποχή απερίγραπτης βαρβαρότητας. Βαρβαρότητας που συντελείται σε καθημερινή βάση με τον αισχρό παγκόσμιο οικονομικό πόλεμο, με βομβαρδισμούς αμάχων, με ξεριζωμό λαών και ξεσπίτωμα οικογενειών, με στυγερές δολοφονίες αθώων. Βιώνουμε την ανηθικότητα στις περισσότερες εκφράσεις της καθημερινότητάς μας. 

Οι αυτοκρατορικές αρένες μετέτρεπαν τον πεινασμένο λαό σε αιμοδιψές πλήθος. Με τα ξεροκόμματα του άρτου και την απερίγραπτη βαρβαρότητα των θεαμάτων, αποδυνάμωναν κι αποκοίμιζαν τους πολλούς. Αργότερα, οι διαπομπεύσεις κι οι δημόσιες εκτελέσεις μαγισσών, αγίων και «προδοτών», εκτόνωναν τον θυμό του εξαθλιωμένου πλήθους για τα δεινά του.

Σήμερα, η τηλεόραση και το διαδίκτυο προσφέρουν υπερποσότητα βάρβαρου, χυδαίου, αισχρού θεάματος, άνευ άρτου, εθιστικά, απροκάλυπτα και παγκοσμιοποιημένα.

Στην εποχή της κατάπτωσης των Πανανθρώπινων Αξιών, σερνόμαστε κουρασμένοι και υποκριτικά αθώοι στον όμορφο πλανήτη μας.

Δεν είμαστε ούτε αθώοι, ούτε αμέτοχοι! Ό,τι επιτρέπουμε μας συμβαίνει.

Ας ξυπνήσουμε, επιτέλους, από τον εφιάλτη κι ας αγαπήσουμε τον συν-άνθρωπο επειδή είναι, ξεκινώντας από τον εαυτό μας, από τα παιδιά μας κι από όλα τα παιδιά του κόσμου!

Π.Κ.Β. 28/04/2018


© Κείμενο_φωτογραφία: Πέγκυ Βάβαλη_2018