Αυτό που βιώνουμε σαν πραγματικότητα, είναι μια
κακοσερβιρισμένη, προχειρομαγειρεμένη δηλητηριώδης συνταγή εικονικής
πραγματικότητας.
Ζούμε στο άρρωστο περιβάλλον μιας θυμαπάτης.
Της Παγκόσμιας Απάτης.
Η μέρα, όμως, είναι και σήμερα ηλιόλουστη!
Ο Ουρανός στέλνει τα σημάδια του.
Τα μπουμπούκια ανθίζουν, κάθε Άνοιξη, στον γαλάζιο πλανήτη,
αγνοώντας την υπερθέρμανσή του!
Η Φύση επαναλαμβάνει τον κύκλο της Ζωής.
Έξω από το παράθυρό μου, τα πουλάκια τιτιβίζουν στα κλαδιά,
τρεις γάτες λιάζονται στο μπαλκόνι κι ένας αδέσποτος σκύλος πίνει νερό από το
λακκάκι στο πεζοδρόμιο.
Η εικόνα που βλέπουν τα μάτια μου, οι ήχοι που ακούν τ’
αυτιά μου, η ευωδιά από το φρεσκοκουρεμένο γρασίδι του γείτονα, ανακατεμένη με
το ψητό κατσαρόλας, από την κουζίνα μου, η γεύση του μανταρινιού στο στόμα μου
και η αίσθηση των πλήκτρων στα δάχτυλά μου, είναι η πραγματικότητα που βιώνω.
Η Αλήθεια.
Η Α-λήθεια. Η Α-λάθεια.
Η δική μου Κυριακή.
©
Κείμενο και Φωτογραφία: Πέγκυ Βάβαλη_2016
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου