Δεν μπορώ πια να σαρκάσω και να αυτοσαρκαστώ σχετικά με τα
τεκταινόμενα και τις συνέπειές τους στην καθημερινότητα, στη ζωή και στο
μέλλον, το δικό μου, της οικογένειάς μου, των φίλων, συναδέλφων και γνωστών
μου, των γειτόνων, των συμπολιτών, των συμπατριωτών μου, των Ευρωπαίων, των
Δυτικών και των συγκατοίκων μου σ’ αυτόν τον πλανήτη.
Μπορώ, όμως, να σκεφτώ απλά, λογικά και κυρίως, ψύχραιμα.
Κυριολεκτώ, ως προς την ψυχραιμία, μια που, εδώ και καιρό, από τότε που
συμμετέχω, παρά τη θέλησή μου, σ’ αυτό το απάνθρωπο θρίλερ, παγωμένο κυλά το
αίμα στις φλέβες μου. Η χαμηλή βιολογική θερμοκρασία, βοηθά στην ορθολογική
λήψη αποφάσεων που οδηγούν σε αποτελεσματικές και αποδοτικές δράσεις. Η
κατάσταση στην οποία έχουμε περιέλθει είναι αξιοποιήσιμη σαν το απρόβλεπτο και
ισχυρό μας ατού απέναντι στους πανικοβλημένους ιθύνοντες, ημεδαπούς και
αλλοδαπούς. Ο πανικός είναι κατάσταση «εν θερμώ». Ανεξέλεγκτος είναι όποιος
βρίσκεται σε πανικό και δρα εν θερμώ, ενώ, συγχρόνως, αποτελεί πανεύκολη λεία
στα χέρια ενός ψυχρόαιμου αντιπάλου.
Έχω την αίσθηση ότι το αίμα που παγώνει στις φλέβες μας,
κάθε μέρα και περισσότερο, είναι το απρόβλεπτο όπλο που μας προσφέρεται, για να
αξιοποιηθεί έντιμα από ανθρώπους αλληλέγγυους, ομόνοους και στοχευμένους στο κοινό καλό.
Τα κέντρα διακυβέρνησης του πλανήτη έχουν χάσει τον
μπούσουλα. Έχουν απωλέσει τον στόχο τους, τα κέντρα λήψης αποφάσεων και
βρίσκονται σε πλήρη ανισορροπία και σε απόλυτη σύγχυση. Αντίθετα, ο πολύς
κόσμος, οι κυβερνώμενοι «κάτοικοι» αυτού του πλανήτη, ξαναβλέπουμε τους
υπόλοιπους «κατοίκους» με την αληθινή ιδιότητα του συνανθρώπου. Ιδιότητα που
είχαμε λησμονήσει, εδώ και δεκαετίες, μέσα από διαδικασίες που διήρκεσαν
αιώνες. Επανερχόμαστε, αφυπνιζόμενοι, στην α-λήθεια. Εν-θυμούμαστε ποιοι
είμαστε. Ανα-γνωρίζουμε τον διπλανό σαν ίδιο με μας και συν-εργαζόμαστε.
Απομακρυνθήκαμε και ξεχαστήκαμε, εισπνέοντας και βιώνοντας
τον φόβο, τον οποίο διέσπειραν και
καλλιεργούν ανόητοι άνθρωποι, με στόχο τον συνεχή διχασμό και την αυξανόμενη
διχόνοια των κοινωνιών. Δηλητηριάστηκαν θανατηφόρα οι κοινωνίες μας από τον
σαρκοβόρο φόβο και από την πλεονεξία και την αποτελματική υπερσυγκέντρωση του
πλούτου. Μολύνθηκε κι ο πλούτος και μεταλλάχθηκε σε νούμερο και εικονική
πραγματικότητα, δηλαδή φαινομενικότητα, άρα ψεύδος. Το αγαθό μετατράπηκε σε
έλος και πηγή μόλυνσης. Εκτροφείο μολυσματικών κουνουπιών. Οι ιδιοκτήτες του
παγκόσμιου πλούτου, ανακαλύπτουν, έντρομοι, πως όλος τους ο πλούτος δεν είναι
παρά ένας τεράστιος βρωμερός σκουληκιασμένος βάλτος εν σήψει.
Είναι πανικοβλημένοι οι ιθύνοντες και λίγοι. Ελάχιστοι.
Δυστυχώς, όμως, αποτελούν μια ομόνοη, στις λανθασμένες τακτικές και στους
ψευδοφανείς στόχους της, κρίσιμη μάζα, η
οποία εξακολουθεί να κυβερνά τους πολλούς, τους αμέτρητα πολλούς. Είναι
ανόητοι, οι καημένοι. Αξιολύπητοι. Δεν είναι ισχυροί. Ποτέ δεν υπήρξαν αληθινά
ισχυροί, αλλά, δηλητηριάζοντας εαυτούς και αλλήλους με μια ψευδαίσθηση, έπεισαν
εαυτούς και αλλήλους για την αληθοφάνειά της, μέσω της διασποράς του φόβου και
των παραγώγων του: της δυσπιστίας, της προκατάληψης, της χωριστικότητας, της
παρανομίας, της απληστίας, της αγωνίας για την ανέχεια, του θυμού.
Η μικρής έκτασης Ελλάδα, βρίσκεται στο ευνοϊκότερο σημείο
του Πλανήτη Γη, σε σχέση με το ζωογόνο Ηλιακό Φως. Εδώ, το Φως του Ήλιου έχει
τη μέγιστη λαμπρότητα και τη γλυκύτερη θερμοκρασία για τη Φύση και τον Άνθρωπο.
Εδώ αναπτύσσονται και συνυπάρχουν, σε μεγάλη ποικιλία, πολύχρωμα και πανέμορφα
ευωδιαστά λουλούδια, τα οποία εξελίσσονται σε εύγευστους και θρεπτικούς
καρπούς. Αυτό δεν αλλάζει. Αυτό είναι η Ελλάδα.
Η Ελλάδα Είναι. Οι Κυβερνήσεις της έρχονται και παρέρχονται,
αφήνοντας μολυσματικές πληγές τις οποίες καλύπτουν με τέντες, κουρελόπανα και
πρόχειρα σκίαστρα, για να βοηθά το σκοτάδι τη σήψη και την ανάπτυξη των
σκουληκιών, των τρωκτικών και των διαβρωτικών μικροοργανσμών. Άρχισε να φυσάει
ένα απαλό αεράκι, τώρα τελευταία, το οποίο δυναμώνει, μέρα με τη μέρα,
ξηλώνοντας τα σκιερά παραπήγματα. Ο αέρας κι ο ήλιος, αποξηραίνουν τα έλη και
θρέφουν τις πληγές, καθώς φέρνουν στο φως τα κρυμμένα.
Ψευδαίσθηση ακυρωμένη είναι και η φαινομενική ισχύς της
όποιας κυβέρνησης. Η ισχύς πηγάζει από τον λαό, καθώς η δημοκρατία είναι το
κράτος του δήμου, άρα η ισχύς του δήμου. Μια άξια κυβέρνηση είναι ισχυρή, καθώς
χαίρει της λαϊκής στήριξης. Μια φοβισμένη και ανόητη κυβέρνηση, συνεπώς είναι
ανίσχυρη, δηλαδή ασθενής και αστήρικτη, δηλαδή ανυπόστατη.
Η συγκεκριμένη Ελληνική Κυβέρνηση προσπαθεί απεγνωσμένα να
αποκρύψει την πλήρη αδυναμία της, χρησιμοποιώντας, σαν κάλυμμα, το διαφανές
πέπλο των φαινομενικά ισχυρότερων Δυτικών Κυβερνήσεων (οι οποίες δύουν στα
τρίσβαθα της γης) και των εικονοπραγματικών Διεθνών Χρηματοπιστωτικων
Οργανισμών. Κρυμμένη πίσω από το τεταμένο δάχτυλο της όποιας μαριονέτας
καγκελαρίου και κάτω από το διάφανο πέπλο της, δεν τα κατάφερε να διανύσει το
τεντωμένο σκοινί, το οποίο χαλαρώνει ολοένα. Γλύστρησε, η καημένη η κυβέρνηση
κι έχασε το τελευταίο ίχνος ισορροπίας της. Έτσι, κατάντησε να κρέμεται πάνω
στο χαλαρό κυβερνητικό σχοινί της, με τα αστυνομικά ΜΑΤ και διάφορες ομάδες
καταστολής της έκφρασης της λαϊκής βούλησης, για μανταλάκια. Όπου να ‘ναι, οι
νοικοκυραίοι κι οι νοικοκυρές, θα ξεκρεμάσουν τα γαριασμένα κουρελάκια και θα
βάλουν μια γερή μπουγάδα, ν’ αστράψει και να μοσχοβολήσει ο τόπος!
ΠΚΒ 15/10/2011
Υ.Γ. Η Ελλάδα είναι ένας τόπος τον οποίο συναντά ο ήλιος, με το καθαρότερο και γλυκύτερο φως του. Το φως του
ήλιου λάμπει πλήρες πάνω από την Ελλάδα και εντός της!
© Πέγκυ
Καρατζοπούλου-Βάβαλη_15-10-2011
Τη φωτογραφία
δανείζομαι, με ευχαριστίες, από το http://fatsimaremag.blogspot.com
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου