Γράμμα από το Μέτωπο

Amore mio,

Έχω πάθει εξουθενωτική πολυφωνία με μια ακατάσχετη λογοδιάρροια κι έχω γεμίσει και μνημόνια, εδώ στο μέτωπο, στον κρόταφο και στο δεξί μάγουλο, τα οποία με φαγουρίζουν ακατάσχετα και εξουθενωτικά. Φενιστίλ πήρα, σε προσομοίωση, αλλά τίποτα. Πλασέμπο. Βρήκα κι ένα ληγμένο από πρόπερσι, το πήρα κι αυτό, αλλά τίποτα! Τα μνημόνια επιμένουν. Σαν φλύκταινες έγιναν! Έχω κι εσένα, βρε μωρό, να μου φωνάζεις να πάω κομμωτήριο, ώστε να μην γίνω ρακένδυτη και πένης, που θα πει κουρελού και φτωχούλα. Πήγα, κουρεύτηκα, πέρασα και μια βαφή και μια αμπούλα για λάμψη και γύρισα σπίτι ανανεωμένη και χωρίς ευρώ στη τσέπη, διότι τα τελευταία μου ευρουλάκια μου τα πήρε ο κουρέας! Άσε που με το κούρεμα, δείχνουν και πιο έντονα τα μνημόνια στη μούρη μου.

Τι το’θελα, tesoro μου και την άνοιξα τη ρημάδω την τηλεόραση; Τι το’θελα; Πες μου! Μα να σε δω εκεί πάνω, δηλαδή από κάτω από τον Πρόεδρο, να χτυπιέσαι, καρδούλα μου, να τρέμουν οι μαγουλήθρες σου, να κοπανάς το χέρι και να μου βρίζεις τον υπέρκομψο κύριο Δένδια, αποκαλώντας τον αντιαισθητικό! Αυτό μου βγάζει μια μικρή ζήλεια, από πλευράς σου. Μια πίκρα. Ένα υπερτροφικό παράπονο. Μα τον αριστοκρατικό και ευγενέστατο κύριο Δένδια, βρήκες απ’ όλους τους συναδέλφους, καμάρι μου, μεροδούλι μου και μεροφάι μου, να αποκαλέσεις αντιαισθητικό; Τόσες κακόγουστες σατέν γραβάτες, τόσοι ξεχειλισμένοι σκεμπέδες σε περιστοιχίζουν εκεί μέσα! Αυτόν βρήκες; Τέλος πάντων. Εμένα δεν με αφορά ούτε με απασχολεί κανένας από τους συναδέλφους σου. Εσένα νοιάζομαι! Εσένα, με τα νεύρα σου που έχουν γίνει τσατάλια και ξεσπάς, μια στη Βουλή, μια στα κανάλια, μια στα συνέδρια κι έχεις και τα eurogroups να πηγαινοέρχεσαι και να προσπαθείς να τους πείσεις, τους ξένους τους ανθρώπους, να με ελαφρώσουν από €11.000 χρέος, προς το παρόν!  

Σε έχω χιλιοπαρακαλέσει να πας στον ψυχαναλυτή της φιλενάδας μου της Ερμίνας. Θαύματα κάνει! Θα σε συνεφέρει. Κάνει και αναδρομές σε προηγούμενες ζωές και ύπνωση και γράφει και σωστά χάπια, όχι από κείνα τα σικέ του συντρόφου του Αντρέα (Άλλο νευρικό παιδί αυτό! Κομπρεσέρ εργατικότητας και οδοστρωτήρας κοινωνικής προσομοίωσης!). Να σου κλείσω ραντεβού, να τελειώνουμε, darling; Δεν πάει άλλο, honey, θα εκραγείς καμιά μέρα, θα κάνεις μπαμ και θα σκάσεις! Εγώ δεν τις μπορώ τις φωνές και τους δυνατούς τους ήχους. Τρομάζω με τα μπαμ και με τα ξαφνικά.

Δεν θέλω, αγάπη μου, να βγαίνεις και να λες στον κόσμο «Εγώ δεν γεννήθηκα Υπουργός, γεννήθηκα στις Δυτικές συνοικίες της Θεσσαλονίκης.» Καταλαβαίνεις, mon tresor, ότι δεν επιτρέπεται να λες τέτοιες ασυναρτησίες στον κόσμο. Κανείς, ψυχή μου, δεν γεννήθηκε υπουργός! Κανείς! Όλοι νεογέννητα γεννηθήκαμε κι εσύ επίσης. Και η αγέλαστος Άννα των χιλίων φωτοτυπιών κι ο Παύλος των χαμένων πολιτιστικών θησαυρών κι όλοι, μα όλοι, ακόμα και ο Άδωνις των ευπωλήτων βιβλιοσειρών, μωρά γεννήθηκαν και μετά έγιναν ό,τι έγιναν. Αυτό θέλω να το βάλεις καλά στο μυαλουδάκι σου και να το επεξεργάζεσαι, με το μαλακό, μέχρι να το πιστέψεις κι εσύ, όπως το πιστέψαμε κι εμείς, οι έντεκα εκατομμύρια και βάλε, υπερχρεωμένοι νοματαίοι, που κουβαλάς στις στιβαρές σου πλάτες, εθνική μου σανίδα σωτηρίας! Λεβέντη μου! Καμάρι μου!

Πήγαινε τώρα να ξεκουραστείς, γιατί σού’χει μπόλικες δουλίτσες ο κύριος Λουκάς, γι’ αύριο, έχουμε και τις προεδρικές διεργασίες στο κίνημα, έχουμε και διαγραφές και ποτέ δεν ξέρεις πότε θα σκάσει  μούρη κι η τρόικα να σου ζαλίσει πάλι το τίμ τιριρί.

Κλείνω, τώρα, βιαστικά, γιατί έπιασε να φυσάει και θα μου πάρει ο αέρας τα χαρτόκουτα!

Ταύτα ειπούσα είμαι απελθούσα!

Φιλιά από το Μέτωπο!

Ελληνίς ψηφοφόρος τε και φορολογουμένη άνεργος και άστεγος πολίτις.

ΠKΒ 23-02-2012

©Κέιμενο και φωτογραφίες Πέγκυ Βάβαλη_23-02-2012