ΤΣΙΤΣΙΠΑΣ, ΛΗΓΜΕΝΑ ΧΗΜΙΚΑ ΚΑΙ ΜΑΤΩΜΕΝΑ ΦΕΓΓΑΡΙΑ

Δανείζομαι, με ευχαριστίες, την φωτογραφία από το NEWS 24 7

Από την αρχή των μνημονίων, όποτε ο λαός διαδηλώνει την αντίδρασή του, οι εκάστοτε κυβερνήσεις μάς ψεκάζουν με δακρυγόνα και άλλα χημικά, συχνά ληγμένα. Από το πρώτο μνημόνιο, μέχρι σήμερα, πέρασαν 9 χρόνια και αρκετές κυβερνήσεις πάνω από την πλάτη μας και μέσα από την τσέπη μας. Ο μόνος χαρακτηρισμός που μπορεί να δοθεί σ’ αυτές τις κυβερνήσεις είναι «μνημονιακές». Πολιτικό – κομματικό χαρακτηρισμό δεν έχουν, καθώς είναι ευκαιριακοί πλειοψηφικοί βουλευτικοί αχταρμάδες με στόχο την ψήφιση προκάτ νομοσχεδίων προς εξυπηρέτηση του παγκοσμιοποιημένου χρηματοοικονομικού συστήματος.

Η έκπτωση των πανανθρώπινων αξιών μάς έφτασε στην ντροπή των άρρωστων ανθρώπινων κοινωνιών. Ά-ρρωστες, α-σθενείς, χωρίς συνοχή κοινωνίες, αγόμενες και φερόμενες από α-νόητες τάσεις. Κοινωνίες χωρίς πρότυπα, χωρίς αρχές, χωρίς ηγέτες. Εξαθλίωση.

Ας ξαναεκπαιδευτούμε να βλέπουμε, να παρατηρούμε, να κρίνουμε τα τεκταινόμενα.

Στη χώρα μας, τα τελευταία χρόνια, πρότυπα υγιούς σκέψης και δράσης είναι οι κορυφαίοι Έλληνες αθλητές και οι κορυφαίοι Έλληνες επιστήμονες που διαπρέπουν στα διεθνή φόρα.

ΜΑΤΙ: ΕΞΙ ΜΗΝΕΣ ΜΕΤΑ 23/07/2018 – 23/01/2019

Τα εξάμηνα Μνημόσυνα για τις 100 ψυχές που έφυγαν, κατατρομαγμένες από την πύρινη κόλαση του Ματιού, τελούνται στους Ιερούς Ναούς, με συναισθήματα θλίψης, καταπνιγμένης οργής, αφόρητου πόνου.

Όχι, δεν μπορούμε να το χωνέψουμε, έξι μήνες μετά, ότι ο μικρός παράδεισός μας μετατράπηκε, σε λίγα λεπτά της ώρας, σε κόλαση κι αποκαΐδια, με εκατόμβη νεκρών. Δεν το χωράει ο νους, δεν το αντέχει η καρδιά, να δεχτούμε πως όλα τέλειωσαν τρομακτικά κι επώδυνα, μια Δευτέρα απόγευμα που φύσαγε δυτικός άνεμος και πολιτειακή αδιαφορία.

Τα θύματα της φονικής πυρκαγιάς θα τραυματίζουν την καρδιά μας, αγκάθια της πιο άγριας μνήμης. Τα θύματα της φονικής πυρκαγιάς θα στοιχειώνουν συνειδήσεις άριστων υπευθύνων μέχρι να αποδοθεί Δικαιοσύνη.

Τα θύματα της φονικής πυρκαγιάς δεν είναι μόνον οι 100 ταυτοποιημένοι νεκροί.

Θύματα τραγικά, είναι οι επιζώντες εγκαυματίες, που κουβαλάνε τη φωτιά, κυριολεκτικά, στο πετσί τους. Οι εγκαυματίες που δίνουν συνεχή ηρωικό αγώνα, μέσα κι έξω από νοσοκομεία και χειρουργεία.

Θύματα της φονικής πυρκαγιάς είναι οι επιζώντες συγγενείς των εκατό νεκρών μας, που στέκουν όρθιοι, παίρνοντας δύναμη από την αμετάκλητη απόφασή τους για δικαίωση.

Θύματα είναι οι συγγενείς των εγκαυματιών μας, που έχουν αφιερωθεί στην φροντίδα των αγαπημένων τους.

Θύματα είναι οι άνθρωποι που είδαν το σπίτι, που έφτιαξαν με αγάπη και μόχθο, να γίνεται παρανάλωμα μιας φωτιάς που κανείς δεν μπήκε στον κόπο να σβήσει όταν εκδηλώθηκε στην αρχική της εστία.

Θύματα είναι οι κάτοικοι που, τυχαία, σώθηκε το σπίτι τους και το βλέπουν να στέκει έρημο, ανάμεσα στ’ αποκαΐδια και στα τοξικά κατάλοιπα.

Θύματα είναι οι πανέμορφοι κήποι μας, που έγιναν στάχτες.

Όλοι μας, θύματα ενός ανέμου δυτικού και μιας σειράς αμελειών και λανθασμένων ενεργειών, έξι μήνες μετά, στα καμένα στο Μάτι, ανάβουμε ένα κεράκι στη μνήμη των νεκρών μας.

Έξι μήνες μετά την φονική πυρκαγιά, που αφέθηκε να γιγαντωθεί και να περάσει την Λεωφόρο Μαραθώνος ανεμπόδιστη.

Έξι μήνες μετά από τη μαύρη Δευτέρα, που αντί να βοηθηθούμε να εκκενώσουμε το Μάτι, εγκλωβιστήκαμε μαζί με τα εκατοντάδες αυτοκίνητα που υποχρεώνονταν να παρακάμψουν την Λεωφόρο Μαραθώνος μέσω του φλεγόμενου Ματιού.

Έξι μήνες μετά, ακούμε το ίδιο παραμύθι για τους δρόμους και τις παραλίες μας. Τους δρόμους του, εκτός σχεδίου, Ματιού που είναι θαυμάσια ρυμοτομημένο με δρόμους πολύ φαρδύτερους από πολλές εντός σχεδίου περιοχές και με άριστη πρόσβαση στις λιγοστές παραλίες μας.

Έξι μήνες μετά την φονική πυρκαγιά που μας έβαλε τραγικά στην Ιστορία, είμαστε εδώ, όρθιοι κι απηυδισμένοι.

Πέγκυ Βάβαλη 19-01-2019

© Κείμενο_φωτογραφίες: Πέγκυ Βάβαλη_2019