Σχολιάζουμε, στο διαδίκτυο, την πρόσφατη τηλεοπτική
παρουσίαση κάποιων ντοκουμέντων που αποδεικνύουν πώς μας έκαψε η εγκληματική
αμέλεια των υπευθύνων για την προστασία μας.
Γνωρίζουμε, από τις 23/7/18, ότι μας άφησαν να καούμε κι έστειλαν και τους
περαστικούς στον πύρινο όλεθρο. Το γνωρίζουμε γιατί το βιώσαμε. Το γνωρίζουμε,
όπως γνωρίζουμε ότι από την μια το Κράτος μάς κουνά το δάχτυλο και ενοχοποιεί
εμάς για να καλύψει την δική του ανικανότητα κι από την άλλη μας αποκοιμίζει με προφορικές υποσχέσεις για την πλήρη και τάχιστη
αποκατάσταση του τόπου μας.
Σε προεκλογική περίοδο βρισκόμαστε, εδώ και πολλούς
μήνες και το Μάτι, εκτός από «στραβή στη βάρδια τους», αποτελεί και μεγάλο
εμπόδιο στον ψηφοθηρικό αγώνα τους. Αυτό οφείλαμε να το έχουμε αξιοποιήσει, από
την πρώτη μέρα, για την αποκατάσταση των καμένων περιοχών μας. Δεν το
αξιοποιήσαμε μέχρι σήμερα.
Οι Ευρωεκλογές και οι Αυτοδιοικητικές Εκλογές
βρίσκονται επί θύραις κι εμείς μαζεύουμε καρτούλες και φυλλάδια, ενώ
περιδιαβαίνουμε αποπροσανατολισμένοι στ’ αποκαΐδια του όμορφου τόπου που είχαμε
δημιουργήσει.
Δυστυχώς, αντί να είμαστε μια γροθιά, οι Ματιώτες
και να διεκδικούμε τα αυτονόητα αμετακίνητοι, είμαστε μια δυστυχής μικρογραφία
της αποχαυνωμένης κοινωνίας μας, με όλες τις παθογένειες που έφτασαν την χώρα
μας στην σημερινή τραγική κατάσταση.
Λυπάμαι για την αδυναμία μας να ομονοήσουμε και να
συνεργαστούμε για το κοινό καλό. Θλίβομαι βαθειά, που ούτε το Ολοκαύτωμα του
Ματιού, που μας κατέστρεψε και μας έδωσε την φρικτή και μακάβρια πρωτιά των 102
και πλέον νεκρών, δεν κατάφερε να μας δώσει το μάθημα της ομοψυχίας.
Αν σήμερα δεν μπορούμε, οι βαρύτατα πυρόπληκτοι
Ματιώτες, μια χούφτα άνθρωποι, να δράσουμε, από κοινού, για την επαναφορά μας
στην κανονικότητα, τί να περιμένω από τις όποιες εκλογές που έχουν καταντήσει
κοκορομαχίες λιγούρηδων και εξουσιομανών μετριοτήτων; Τι να περιμένω από τις
απραγματοποίητες υποσχέσεις της ξεχαρβαλωμένης Πολιτείας;
Η ορθή και δίκαια διακυβέρνηση του Κράτους είναι
ευθύνη των πολιτών. Δεν μας κυβερνούν εξωγήινοι. Μας κυβερνούν κι αποφασίζουν
για τις τύχες μας εκείνοι που εμείς εξουσιοδοτούμε.
Θα ξυπνήσουμε, άραγε, μετά τον μοναδικό όλεθρο που
μας βρήκε; Θα βγάλουμε τη λάσπη από τα μάτια, ή θα συνεχίσουμε να
νανουριζόμαστε από τον ήχο του πληκτρολογίου; Θα δράσουμε, επιτέλους, ως
ενεργοί πολίτες, υπεύθυνα, ομαδικά και στοχευμένα, αντιλαμβανόμενοι το
κοινωνικό όφελος ως υποχρέωσή μας;
Θα ενστερνισθούμε το «εμείς», έστω τώρα;
Πέγκυ Βάβαλη
© Κείμενο Πέγκυ Βάβαλη_2019/
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου