ΟΝΕΙΡΟ ΖΩ!

Ούτε εγώ θα πάρω, μανδάμ! Η ακροφιλελέ μανούλα, δεν παίρνει ρίσκο, λέει, για να διασφαλίσει το μέλλον του παιδιού της. Αφού, είναι προφανέστατο, από το σποτάκι, ότι το μέλλον του παιδιού της είναι σκοτεινό, διότι σκοτεινά είναι κάτω από τη φούστα της μαμάς! Κάνει πως νοιάζεται για το μέλλον του παιδιού της, το οποίο ευνουχίζει κανονικά. (Ναι, είναι αγόρι, διότι στα προεκλογικά σποτάκια έχουν μόνο παιδιά και καθόλου κορίτσια!). Το πρότυπο Ελληνίδας μάνας, κατά το σποτάκι, είναι η κυριούλα που του γράφει τις εργασίες και τις εκθέσεις, για το σχολείο, που του ετοιμάζει τις χειροτεχνίες και τις ξεπατικωσούρες και που, φυσικά, του ετοιμάζει τη σάκα!

Μα, σα δεν ντρεπόμαστε, να περνάμε το πρότυπο της μανούλας που δεν αφήνει στο παιδί της περιθώρια ν’ αναπτύξει μια υπεύθυνη προσωπικότητα, σαν τη μέση συνετή Ελληνίδα! Η νόστιμη κυριούλα, που δεν ρισκάρει να επιτρέψει στο παιδί της να έχει την ευθύνη της προετοιμασίας του για το σχολείο, μας νουθετεί και θέλει να μας πείσει ότι νοιάζεται για το μέλλον του μαμάκια της! Τι μέλλον προοιωνίζεται, ανεξαρτήτως κυβερνήσεων, για τα δύστυχα αγοράκια τέτοιων καταδυναστευτικών μαμάδων;

Κι εμείς είμαστε φιλόξενοι άνθρωποι και γεμάτοι απορίες και αμφισβητήσεις για τα τεκταινόμενα, αλλά δεν μας χτύπησε το κουδούνι ο κύριος Αντώνης για μας ενημερώσει ότι παλεύει να μας πείσει πως, αυτή τη φορά, λέει την αλήθεια. Πού ξέρεις, μπορεί να περάσει κι από ‘δώ…

Όνειρο ζω! Δεν μπορεί να είναι αληθινά αυτά που βλέπω σε τηλεοράσεις και διαδίκτυο! Δεν γίνεται αυτά τα προεκλογικά μηνύματα να απευθύνονται σε ενήλικα άτομα!
Δεν λέω εχέφρονες πολίτες, διότι η δημοκρατική πλειοψηφία των πολιτών της πατρίδας μου (παρτίδας τους) δεν έχουμε να επιδείξουμε σωφροσύνη όσον αφορά στην ψήφο μας.

Γεμίσαμε οπτικοακουστικά δηλητηριώδη, μη ανακυκλώσιμα, σκουπίδια, τα οποία βαίνουν αυξανόμενα όσο πλησιάζουμε την ημέρα των εκλογών. Τα εκατοντάδες χιλιάδες ευρώ, μάλλον, τα εκατομμύρια ευρώ που σπαταλούνται για τέτοιες παραγωγές, θα κάλυπταν αρκετές τρύπες στην κουρελιασμένη κοινωνική περίθαλψη, στην υγεία και στην παιδεία. Τα τεράστια ποσά που σπαταλούνται σε σποτάκια και καθημερινές δημοσκοπήσεις (ούτε οι δημοσκόποι μας έχουν ποτέ απευθύνει μία ερώτηση), θα ήταν χρησιμότατα και αποτελεσματικά σε τομείς κοινωνικής μέριμνας.

Τόση σπατάλη τόσων πολλών χρημάτων, σε μια χώρα που κινδυνεύει να μείνει δίχως φάρμακα και πετρέλαιο, χωρίς τραπεζικό σύστημα και κυρίως, χωρίς φίλους και συμμάχους, αν χάσει ο κύριος Αντωνάκης τον πρωθυπουργικό θώκο, είναι πέρα από κάθε λογική! Εκτός, αν ο πρωτοπαλαιστής της σωτηρίας μας κάνει, οικειοθελέστατα, πάσα την κατεστραμμένη χώρα στους όποιους επόμενους, για να ακολουθήσει καριέρα ηθοποιού στο μεσοδιάστημα και να επανέλθει αληθοφανέστερος, ή, έστω, καλύτερος ηθοποιός.

Π.Κ.Β. 15-01-2015

κείμενο © Πέγκυ Βάβαλη_2015