Διαβάζω εκείνα που σου έγραφα, στις 30 του Γενάρη, ως ωραία κοιμωμένη που αργοπεθαίνει.... Στην ίδια κατάσταση βρίσκομαι κι εγώ κι οι υπόλοιποι. Ωραίες κοιμώμενες. Μέσα στον ύπνο τον βαθύ, πάψαμε να παρατηρούμε τα τεκταινόμενα. Κάτι κακιές μάγισσες, μαζί με μερικές κομπλεξικές εκδικητικές μοίρες, κάνουν πάρτι στο αραχνιασμένο παλάτι, ανενόχλητες κι ακόρεστες. Ξεπούλησαν τα χρυσαφικά και τ' ασημικά, άδειασαν το ταμείο και τώρα σκάβουν να βρουν το θαμμένο θησαυροφυλάκιο και να το αδειάσουν.
Αχ, Αγαπητό μου Ημερολόγιο, γίνε η καλή νεράιδα και στείλε μου τον πρίγκιπά μου να λύσει τα μάγια! Στείλε μου το πουλάκι να μου ψιθυρίσει στ' αυτί τη μαγική τη λέξη, για ' αφυπνισθώ και να ξυπνήσουν κι οι υπόλοιποι από τον λήθαργο κι όλοι μαζί να βάλουμε τις μάγισσες και τις κακιές τις μοίρες στη θέση που τους πρέπει! Κάνε να ξυπνήσουμε και να παραταχθούμε στις θέσεις μας! Το αραχνιασμένο παλάτι τρέμει συθέμελα. Ξηλώνουν και τις μαρμάρινες κολώνες οι παλιόγριες, οι καταρούσες! Ολόκληρο το πρώην ευτυχισμένο βασίλειο αραχνιάζει αφώτιστο. Η μούχλα το πνίγει. Πρέπει να ξυπνήσουμε!
Π.Β. 03/07/2014
©Πέγκυ Βάβαλη_03-07-2014
Αγαπητό μου Ημερολόγιο,
Από το κακό στο χειρότερο
πηγαίνουμε, χωρίς λόγο.
Έχουμε «πτωχοποιηθεί» και
καλπάζουμε στην απόλυτη κατάργηση κάθε κεκτημένου αγαθού. Στην απόλυτη
κατάργηση της εθνικής και ιδιωτικής μας οντότητας.
Όσοι δεν έχουμε χάσει ακόμα
τα σπίτια μας, καλούμαστε να πληρώνουμε φόρους κατά πολύ υψηλότερους των
εισοδημάτων μας για να διατηρούμε το «δικαίωμα» να στεγαζόμαστε σε αυτά.
Με λίγα λόγια, υφιστάμεθα
μια αδυσώπητη, ανελέητη, ανθρωποκτόνο και εθνοκτόνο φορολογία, για να
αποπληρώνουμε, επί εκατό χρόνια, ένα εξωφρενικό δάνειο - αμφισβητούμενης
είσπραξης - και τους τόκους του, το
οποίο, μαζί με άλλα αστρονομικά ποσά, ποτέ δεν μεταφράστηκε σε κοινωνικές
παροχές, ούτε αξιοποιήθηκε υπέρ των πολιτών.
Όπως πολλά αστρονομικά
ποσά, προερχόμενα από την φορολογία και τις ασφαλιστικές και άλλες εισφορές των
Ελλήνων Πολιτών, μοιράστηκε, με τη μορφή μιζών, παροχών, συμβάσεων και
εκχωρήσεων, σε ημεδαπούς και αλλοδαπούς ημετέρους εκείνων που κρατούν το
μαχαίρι και μοιράζονται την πίτα του εθνικού και ιδιωτικού μας πλούτου μεταξύ
τους.
Μήπως ήρθε ο καιρός να
πάρουμε πίτα και μαχαίρι στα χέρια μας;
Μήπως είναι η ώρα να
σταματήσουμε να επιτρέπουμε σε ανθρώπους ανάξιους της εμπιστοσύνης μας να
ορίζουν τις τύχες μας;
Έχουμε, ήδη χάσει, άλλος τα
πάντα, άλλος μέρος της περιουσίας μας και όλοι μεγάλο μέρος της ευημερίας μας.
Είναι η ώρα - κι ας είναι
αργά - να διεκδικήσουμε τα κεκτημένα και βίαια αρπαγμένα - υλικά και κοινωνικά
αγαθά μας!
Ας θυμηθούμε, επιτέλους,
ότι η λέξη εξουσία σημαίνει εκ της ουσίας!
Σκάω, παρατηρώντας την
αυξανόμενη απάθεια! Σαν την «ωραία κοιμωμένη» έχει καταντήσει η «δημοκρατική
πλειοψηφία» ενός ολόκληρου λαού!
Η συγκεκριμένη «ωραία
κοιμωμένη», όμως, δεν διατηρείται αλώβητη μέσα στο λήθαργό της. Λιώνει και
τελειώνει, περιμένοντας τον τυχάρπαστο πρίγκιπα που θα την ξανα-παραμυθιάσει.
Ελπίζω ν’ ακούσει τη
συμβουλή που της ψιθυρίζουν τα πουλάκια και τα δέντρα κι όλα τα πλασματάκια του
δάσους: «Ξύπνα μόνη σου! Τώρα! Μπορείς!»
Π.Β. 30/01/2014
©Πέγκυ Βάβαλη_30-01-2014
Τη φωτογραφία τη
δανείζομαι, με ευχαριστίες από star.gr
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου