Βουλωσέ το, επί τέλους! Και Hit the road, Jack!

Άει στα κομμάτια κι ακόμα παραπέρα! Νισάφι με το υβρεολογικό ξερατό από καθέδρας! Ποιος σου την έδωσε, την έδρα να κάθεσαι, να καταβροχθίζεις αμάσητα τα γατοκέφαλα και να κουνάς το δάχτυλο λασπολογώντας τους εργοδότες σου? Ποιος σού παραχώρησε την έδρα και για ποιο λόγο? Θυμάσαι ότι δεν είναι δικιά σου η καρέκλα, αλλά σού έχει παραχωρηθεί προσωρινά, άξεστε και ξεδιάντροπε άνθρωπε? Θυμάσαι ότι η έδρα δεν είναι προέκταση του ανοικονόμητου πισινού σου, αλλά αξίωμα το οποίο οφείλεις συνεχώς και αδιαλείπτως να τιμάς, εργαζόμενος για το κοινωνικό σύνολο?

Εξουσία, εξυπνάκια μου, δηλαδή εκ της ουσίας. Ε? Εκ της ουσίας. Δεν είναι δικιά σου η εξουσία που σού έχει διατεθεί. Δεν είναι οικόπεδο, ούτε μίζα, ούτε τραπεζικός λογαριασμός, κρυφός ή φανερός. Προέρχεται από ένα κουτί με μια σχισμή στη μέση, το οποίο δεν είναι δικό σου! Είναι δικό μας, ολονών και το γεμίζουμε με χαρτάκια που γράφουν ονοματάκια, τα οποία σημειώνουμε με σταυρουδάκια, κατά βούλησιν και κατά την κρίση μας, οι «όλοι».

Σε έχουν αποκαλέσει «γραφικό», «παχύδερμο» και άλλα κοσμητικά. Δεν είσαι γραφικός. Επικίνδυνος είσαι, μέσα στο υπερφίαλο του μυαλού σου και την ξεδιαντροπιά των λόγων και των έργων σου.

Ο ποδηλάτης, που έμαθε να κουνά το δάχτυλο και του οποίου το μάτι έχει γυαλίσει επικίνδυνα, επίσης, για κάποιο λόγο – που εσείς ξέρετε στα πλαίσια της ομερτά που σας συνδέει – μπορεί να σε φοβάται. Πρόβλημά σου, πρόβλημά του, πρόβλημα της παρέας σας. Εμένα κανείς δεν επιτρέπω να με εκφοβίζει, να με διασύρει και να με απειλεί. Επίσης, άλλαξε η τακτική μου. Τα δικά μου, δικά μου και τα δικά σου, δικά μας!  Κατάλαβες?

Κι άλλη μια ερώτηση: Ξέρεις από βέσπα?

Μάθε!

ΠΚΒ – 12/06/2011

© Πέγκυ Καρατζοπούλου-Βάβαλη – 12-06-2011