ΧΤΕΣ ΗΤΑΝ ΜΙΑ ΑΛΛΗ ΜΕΡΑ

Η ελπίδα πραγματώθηκε, ανοίγοντας τον δρόμο για την πραγμάτωση της Αλήθειας.

Θα αντιστρέψω την υπέροχη ατάκα της Σκάρλετ και θα πω: «Χτες ήταν μια άλλη μέρα.» Θα το λέω δυνατά, ώστε να σκεπάζει η φωνή μου την ηχορύπανση από τα χτεσινά λιγδιασμένα μαχαιροπήρουνα λεκιασμένων λακέδων. Θα το επαναλαμβάνω συνεχώς για είμαι συνεχώς επικεντρωμένη στον στόχο της ευημερίας του συνόλου.

Η Αλήθεια, ως μη λήθη, δεν ακυρώνει το χθες. Εντυπωμένο είναι και εγγεγραμμένα τα αποτελέσματά του, οι επιπτώσεις των οποίων στο σήμερα οφείλουν να ταξινομηθούν, να ιεραρχηθούν και με δίκαιη και αποτελεσματική διαχείριση, να λάβει χώρα η κάθαρση, η θεραπεία και η εξυγίανση.

Μεγάλη ανηφόρα, απότομη συχνά, ο δρόμος της Αλήθειας. Φωτεινή ανηφόρα, όμως, καθώς λαμποκοπά και οδηγεί η φλόγα της Αλήθειας, η άσβεστη, η οποία ακυρώνει την πιθανότητα λάθους με το υπέροχο στερητικό της άλφα. Α-λάθεια, στη δωρική διάλεκτο, είναι το συνώνυμο της ιονικής Α-λήθειας. Το Φως της οδηγεί εκείνους που το επιδιώκουν, εκείνους που το αντέχουν και καίει όσους επιδιώκουν το σκοτάδι.

Χτες ήταν μια άλλη μέρα.

Αύριο ξημερώνει μια καινούρια μέρα.

Ξημερώνει;

Ναι.

Από εμάς εξαρτάται τόσο το εξ-ημέρωμα, όσο και η κατανόηση της αντωνυμίας "εμείς".

Π.Κ.Β. 27-01-2015

κείμενο © Πέγκυ Βάβαλη_2015