ΦΑΝΟΥΡΟΠΙΤΑ 2013

Η μητέρα μου γεννήθηκε στις 27 Αυγούστου. Ανήμερα του Αγίου Φανουρίου φανερώθηκε σ’ αυτή τη ζωή. Αποχώρησε 6 Ιανουαρίου. Ανήμερα των Φώτων αναλήφθηκε στους ουρανούς. Την χαρακτήριζε μια αγνότητα, μια γήινη αγιοσύνη και η χαρά της ζωής.  Μεγάλωσε στο Παγκράτι. Κάθε χρόνο, καθ’ όλη τη διάρκεια των παιδικών μου χρόνων, την παραμονή του Αγίου Φανουρίου πηγαίναμε, οικογενειακά, στην εκκλησία του Αγίου Φανουρίου στο Παγκράτι, με την πίτα που έφτιαχνε η κυρία Στέλλα – φίλη και γειτόνισσα των γιαγιάδων –  για τη μαμά μου και τη «διαβάζαμε», ξεκινώντας να γιορτάζουμε τα γενέθλια της μαμάς από την παραμονή τους.

Η συγκεκριμένη πίτα φτιάχνεται για να προσφερθεί. Τη μισή πίτα, τη μοιράζαμε στην εκκλησία. Την υπόλοιπη, την παίρναμε στο σπίτι, για εμάς και όσους θα μας επισκέπτονταν. Το ίδιο εξακολουθούμε να κάνουμε, μέχρι σήμερα. Είναι πολύ όμορφη η ανταλλαγή κομματιών πίτας, στο προαύλιο της εκκλησίας, μετά τη λειτουργία.
Οι κυρίες, κρατάμε το ταψί, ή την πιατέλα, με τη Φανουρόπιτα στο ένα χέρι και με το άλλο ετοιμάζουμε κομματάκια τα οποία προσφέρουμε μέσα σε μια χαρτοπετσέτα, ανταλλάσσοντας τα φρεσκοψημένα μας γλυκά, μαζί με ευχές και ευλογίες.

 

Κατά τη διάρκεια της Λειτουργίας, που έχει προηγηθεί, τοποθετούμε τις πίτες, μ’ ένα κεράκι αναμμένο στο κέντρο της κάθε μιας, έξω από το ιερό. Αφήνοντας την πίτα μας για να διαβαστεί, δίνουμε στον καντηλανάφτη ένα χαρτάκι όπου έχουμε γράψει τα ονόματα των αγαπημένων μας, για ευλογία υγείας. Μετά τη Λειτουργία, ο παπάς διαβάζει όλα τα ονόματα απ’ όλα τα χαρτάκια «υπέρ υγείας», ενώ το εκκλησίασμα περιμένει να ακουστεί και το τελευταίο όνομα, για να παραλάβει τις «διαβασμένες» Φανουρόπιτες.

Η Φανουρόπιτα της μαμάς έγινε οικογενειακή παράδοση και σαν τέτοια, την ανέλαβα εγώ, το μοναχοπαίδι της. Από πολύ μικρή πειραματιζόμουν στην κουζίνα, οπότε πριν τα είκοσι, είχα το καθήκον του ψησίματος της Φανουρόπιτας και τη διακριτική ευχέρεια της επιλογής της εκκλησίας. Καμάρωνα εγώ, καμάρωνε κι η μαμά, καμάρωναν κι οι γιαγιάδες για την καταπληκτική μου πίττα. Ακόμα και τα παιδιά μου έχουν εκπαιδευτεί να καμαρώνουν για την πεντανόστιμη Φανουρόπιτα της γιαγιάς που ετοιμάζει κάθε χρόνο η μαμά τους!

Η γιαγιά τους δεν πρόλαβε να γεράσει. Έφυγε νέα, πριν 22 χρόνια. Η Φανουρόπιτά της, όμως, ψήνεται, όπως τώρα, που γράφω τούτες τις αράδες, κάθε χρόνο και μοσχοβολά το σπίτι μας από την αγάπη της μαμάς. Μια αγάπη γεμάτη γλύκα και κανελογαρύφαλλο.  

Σημείωση 1^η: Τα υλικά της Φανουρόπιτας είναι επτά: Ελαιόλαδο, Αλεύρι, Ζάχαρη, Πορτοκάλι, Κανέλα, Γαρύφαλλο, Σταφίδες. 

Σημείωση 2^η: Ο ομφάλιος λώρος μου δεν χρειάστηκε να κοπεί ποτέ, καθώς κατάφερε να παραμείνει αλώβητος από ψυχαναλυτικά κλισέ. Αποτελεί τη σύνδεσή μου με την Άνευ Όρων Αγάπη, ως κανάλι, από το οποίο αντλώ, συνάμα τροφοδοτώντας το.

ΠΚΒ_26/08/2013

©Κείμενο και φωτογραφίες Πέγκυ Βάβαλη_26-8-2013