Επανάσταση του καναπέ. Τρίτος Παγκόσμιος Πόλεμος, ο Οικονομικός. Εθισμός στο Διαδίκτυο. Εθνικά Χρέη. Επιτόκια. Τοκοχρεωλύσια. Διεθνής Δανεισμός. Επιτήρηση. Σπρεντς. Πτώση των δεικτών των Χρηματιστηρίων.
Υποκρισία. Υποκρισία. Υποκρισία.
Ανηθικότητα.
Τέλειωσε ο κατήφορος που έχει πάρει, εδώ και πολλές δεκαετίες η Ανθρώπινη Κοινωνία. Ξαφνικά, η κατηφόρα που είχαμε πάρει, άλλοι ανέμελα, άλλοι βιαστικά, σπρώχνοντας να βγούμε μπροστά από τους διπλανούς μας, άλλοι ακολουθώντας άβουλα τους μπροστινούς, τελείωσε. Απότομα! Η αυξανόμενη κλίση της, καταλήγει σε κατακόρυφο γκρεμό. Τον βλέπουν οι πρώτοι, οι μπροστινοί, οι πιο γρήγοροι και τρομάζουν! Τρομάζουν, οι βοσκοί, στη σκέψη πως είναι μπροστά και θα πέσουν πρώτοι, μόλις αρχίσουν να στριμώχνονται, όλο και περισσότεροι, στο τέλος αυτού του επικίνδυνου δρόμου. Δε λένε τίποτα για τον γκρεμό. Κρατάνε κόντρα, κρύβοντας τη θέα του γκρεμού από κείνους που είναι πίσω τους, με πρόχειρα και σαθρά παραπήγματα. Με τεντόπανα και σεντόνια κι ότι βρίσκουν πρόχειρο, στον πανικό τους, για να καλύψει το κενό που χάσκει ακριβώς κάτω από τα πόδια τους. Για να μη φαίνεται από τους υπόλοιπους.
Ο δρόμος που διάλεξαν, κατηφορικός και φαρδύς, ήταν βολικός. Άκοπα και γρήγορα θα έφταναν στο τέρμα του. Τους άρεσε τόσο η ιδέα, που δεν έψαξαν για εναλλακτικές οδούς. Δεν μελέτησαν τις δυνατότητες διαδρομών που τους παρείχε ο λεπτομερής χάρτης της τόσο μεγάλης περιοχής. Πανικόβλητοι, τώρα, ψάχνουν το χάρτη. Κανείς τους δεν θυμάται πως ο χάρτης κάηκε πριν πολλά χρόνια, σε μια μεγάλη πυρκαγιά, μαζί με τον τελευταίο χαρτογράφο.
Κοιτούν για πιθανές διεξόδους, αλλά δεξιά κι αριστερά τους ορθώνονται κάτι τεράστιοι βραχώδεις όγκοι, μπροστά ο γκρεμός και πίσω, ένα τεράστιο ανθρώπινο πλήθος που έρχεται, εν αγνοία του και με φόρα, καταπάνω τους. Αν το φρενάρουν, ντόμινο. Αν συνεχίσει την καθοδική του πορεία, θα πέσουν πολλοί στον γκρεμό, πρώτοι και καλύτεροι, αυτοί, οι ηγέτες του, οι οδηγοί του. Οι εγωιστές και απερίσκεπτοι και ανεύθυνοι βοσκοί.
Πανικός και λαχτάρα τους έχει καταλάβει, για τους μικρούς, τόσους δα, εαυτούληδές τους. Ούτε ένας δεν τολμά να βάλει τις φωνές, ν’ ακούσουν τα κύματα του λαού που πλησιάζουν, πως αυτή η πορεία καταλήγει στον καιάδα. Ούτε ένας!
Ένας-δυό, όμως, από το φαινομενικά ομοιόμορφα στοιχισμένο πλήθος, εκεί, σ’ ένα σημείο της τελευταίας στροφής, διακρίνουν το γκρεμό. Το λένε στους κοντινούς τους. Τον βλέπουν μερικοί ακόμα και το λένε και σ’ άλλους. Ένα σπασμένο τηλέφωνο παίζεται ενόσω συνεχίζουν να κατηφορίζουν. Η πληροφορία του γκρεμοτσακίσματος μεταδίδεται, κουτσά στραβά και φτάνει, όλο και πιο πίσω.
Ευτυχώς!
Κάποιοι, που βρίσκονται κάπου στη μέση του δρόμου, αποσπώνται από τους υπόλοιπους και αυτοχρίζονται ιχνηλάτες. Σε μικρές ομάδες, σκορπίζονται προς όλες τις κατευθύνσεις, μέσα στο άγνωστο τοπίο και κρατώντας συνεχή την επικοινωνία μεταξύ τους, ανιχνεύουν τα χορταριασμένα μονοπάτια που θα τους οδηγήσουν σε μέρη ασφαλή.
Βέβαια, οι πολλοί δυσκολεύονται να πιστέψουν πως το κοπάδι έχει πάρει λάθος δρόμο. Μακάρι να πειστούν κι αυτοί, όλοι, έγκαιρα. Χωρίς απώλειες. Ακόμα κι οι επιπόλαιοι ψεύτες βοσκοί, χρήσιμοι είναι, μιας και το κοπάδι δεν είναι κοπάδι και νουν έχει κάθε μέλος του και μνήμη και κρίση.
Τα νέα που φτάνουν από τους ιχνηλάτες είναι καλά. Λίγο-λίγο, ξεθαρρεύουν κι άλλοι κι όλο και περισσότεροι βρίσκουν το θάρρος να ριψοκινδυνεύσουν το άγνωστο σε συνεργασία με τους διπλανούς τους.
Στο κάτω-κάτω, το άγνωστο είναι ασφαλέστερο από τη βέβαιη πτώση στο κενό.
Π.Κ.Β.
30/11/2010
© Peggy Carajopoulou-Vavali 2010
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου