CUCINA POVERA... E RAPIDA, ΜΕΡΟΣ Β!

CUCINA POVERA... E RAPIDA, ΜΕΡΟΣ Β!
... Ένα φιλέτο γαλοπούλας

Χάλια μέρα για Ψάρεμα! Μουντή. Ούτως, ή άλλως για ψάρεμα δεν θα πήγαινα, διότι δεν ξέρω να ψαρεύω. Είναι και απασχόληση της υπομονής κι εγώ δεν προλαβαίνω να είμαι υπομονετική, διότι είμαι μια υπεραπασχολημένη και πολυάσχολη εργαζόμενη μητέρα. Χάλια μέρα για οτιδήποτε και η σημερινή και η χτεσινή, διότι προχτές το βράδυ τρακάρισα με ένα φορτηγό και έχω τραυματισμένο το γόνατό μου. Άγιο είχα, γιατί η σύγκρουση ήταν μετωπική! Όποιου του μέλλει να πνιγεί ποτέ του δεν πεθαίνει. Δόξα τω Θεώ, δεν ήταν η ώρα μου να φύγω από τη ματαιότητα αυτού του κόσμου. Μ’ αγαπάει ο Μεγαλοδύναμος και προστατεύει!... Με κουτσό πόδι, αδύνατον εστάθη να κάνω τα εβδομαδιαία μου ψώνια στο σούπερ μάρκετ, οπότε και μια σχετική οικονομία στον οικογενειακό προϋπολογισμό εκάναμε και το μυαλουδάκι μας χρησιμοποιήσαμε επί το δημιουργικότερον! Ουδέν κακόν αμιγές καλού!


Χτες, ήταν εύκολα τα πράγματα. Μακαρόνια με κιμά. Χρησιμοποίησα το τελευταίο σακουλάκι με κιμά από τον καταψύκτη. Τέλειωσε και το τριμμένο τυρί, το οποίο ίσα-ίσα έφτασε για τη χτεσινή μακαρονάδα. Είχαμε και κάτι τομάτες στο ψυγείο και φάγαμε και τοματοσαλάτα. Να θυμηθώ να αγοράσω και τυρί και τομάτες, όταν μ’ αξιώσει ο Θεός να ξαναπάω στο σούπερ μάρκετ. Αυτή η ελπίδα είναι συνισταμένη δύο αστάθμητων παραγόντων: του κουτσού γονάτου και του περιεχομένου του πορτοφολιού μου. Όσα φέρνει η ώρα, δεν τα φέρνει ο χρόνος!

Σήμερα, δεύτερη μέρα που είμαι κλεισμένη στο σπίτι και τα νεύρα μου είναι ακόμα πιο τσιτωμένα από χτες! Το γόνατο τούμπανο, αλλά ούτε η δική μου, ούτε η της οικογένειάς μου όρεξη λέει να κοπεί από τα δεινά που μάς βρίσκουν ως μεμονωμένα άτομα, καθώς και ως πολίτες της καταχρεωμένης μας πατρίδας. Αυτό το διαχρονικό «Τι θα φάμε σήμερα, μαμά?» πλανάται στο τίμιο σπιτικό μας, από την ώρα που ξύπνησε το τελευταίο και το πιο ξενυχτισμένο μέλος αυτής της οικογένειας.

Ανοίγω τον θαυματουργό καταψύκτη, ο οποίος, μ’ ένα μαγικό τρόπο, δεν είναι ποτέ εντελώς άδειος. Miracolo! Ένα μεγάλο φιλέτο στήθος γαλοπούλας, με περιμένει στο δεύτερο συρτάρι! Εμπνέομαι! Μισό πακέτο αρακάς κείται στο πρώτο συρτάρι! Αρχίζω να χαίρομαι! Στο ψυγείο, το ένα συρτάρι των λαχανικών είναι εντελώς κενό περιεχομένου, αλλά στο άλλο, είναι ξαπλωμένα νωχελικά, τέσσερα καρότα, μέσα στην ωραία χαρτοσακούλα τους! Αχ, και στο καλάθι των πατατοκρέμμυδων, βλέπω πέντ’ έξι πατάτες που είναι οριακές ως προς τη μεταφύτευση. Επίσης, με χαρά διαπιστώνω, πως και κρεμμύδια και σκόρδα έχουμε!

Εδώ την έχω την έμπνευση! Νάτη! Καλώς, τα υλικά μου, τα οποία θα εκτελέσω επί τόπου σε νοστιμότατο συνδυασμό!

- 1 φιλέτο στήθους γαλοπούλας, περίπου μισό κιλό, κομμένο σε μπουκιές. Επειδή δεν προλαβαίνω να το ξεπαγώσω, το βάζω στην κατσαρόλα, με ελάχιστο νεράκι για να μην κολλήσει, ζεσταίνεται για περίπου δέκα λεπτά, και το κόβω πανεύκολα σε μπουκίτσες!


- 1 μεγάλο κρεμμύδι, κομμένο σε λεπτές φέτες.
- 4 σκελίδες σκόρδο, κομμένες σε λεπτές φέτες.
- 4 καρότα, κομμένα σε λεπτές φέτες. Εννοείται ότι, όσο ζεσταίνω το φιλέτο για να μπορέσω να το κόψω, πλένω και ψιλοκόβω τα λαχανικά.
- 5 μέτριες πατάτες καθαρισμένες, πλυμένες και κομμένες σε κύβους με πλευρά περίπου 3 εκατοστών (με το μάτι υπολογισμένο, μην ψάχνετε το υποδεκάμετρο, δε λέει...)
- 400 με 500 γραμμάρια αρακά κατεψυγμένο.
- Ενάμισι λεμόνι στυμμένο (Είμαι τυχερή, έχω και λεμονιά!)
- Ξύσμα από τη φλούδα του ενός λεμονιού.
- Μερικά φύλλα βασιλικού από τη γλάστρα μου. (Ναι, ο καλοκαιρινός βασιλικός μου αντέχει ακόμα!)
- Δυο κλωναράκια ρίγανη, επίσης από τη γλάστρα μου!
- Δυο κλωναράκια σέλινο από τη γλάστρα μου! Χε, χε, χε!
- Περίπου μισό φλυτζάνι του τσαγιού ελαιόλαδο. (Χρησιμοποιώ συχνά αρωματισμένα ελαιόλαδα, που, εννοείται, αρωματίζω κατ’ έμπνευσιν! Για το σημερινό πιάτο χρησιμοποίησα το λάδι που έχω αρωματίσει με σκόρδο, καυτερές πιπερίτσες και ρίγανη)
- Λίγο κάρι, περίπου μισή κουταλίτσα του καφέ, για να πάρει τη μυρωδιά της γαλοπούλας.
- Αλάτι και πιπέρι.

Η εκτέλεση είναι απλούστατη! Ξαναρίχνω στην κατσαρόλα τα κομμένα κομματάκια της γαλοπούλας, μαζί με τα ψιλοκομμένα σκορδοκρεμμυδάκια. Τα αφήνω να ψηθούν, με το ελάχιστο νεράκι που έχει η κατσαρόλα, για περίπου ένα δεκαπεντάλεπτο και προσθέτω σταδιακά, τα καρότα, τις πατάτες, τον αρακά, τα αρωματικά φυτά ψιλοκομμένα και τα μπαχαρικά. Τα αφήνω ένα μισάωρο, περίπου, κατά τη διάρκεια του οποίου μπαινοβγαίνω στο internet, προσθέτω το ξύσμα λεμονιού και το ελαιόλαδο και μετά από άλλο ένα εικοσάλεπτο, μπορεί και λιγότερο, προσθέτω το χυμό λεμονιού, σβήνω το μάτι και αφήνω το φαγητό σκεπασμένο να τραβήξει τους χυμούς του!





Πάλι μεγαλούργησα! Είμαι ενθουσιασμένη. Και οι πρωτοβάθμιοι συγγενείς μου, επίσης! Τι είναι η ευτυχία, εξ’ άλλου, παρά οι όμορφες στιγμές της καθημερινότητάς μας!



Π.Κ.Β.
28/11/2010

© Peggy Carajopoulou-Vavali 2010