ΟΙ ΠΛΑΣΙΕ ΤΟΥ ΦΟΥΜΠΟΥ… αλλά, πίσω έχει η αχλάδα την ουρά!

* Πόσο εύκολη είναι η διαδικτυακή επικοινωνία?
Πολύ.
* Πόσο ενοχλητικοί μπορούν να γίνουν οι ανόητοι άνθρωποι?
Πάρα πολύ!

Παρατηρώ ότι, τώρα τελευταία, αρκετοί φίλοι γράφουν για τις διάφορες φυλές του Facebook, αυτής της τεράστιας διαδικτυακής κοινότητας-κοινωνίας. Δεν θυμάμαι αν ασχοληθήκαμε με τους πλασιέ του Facebook. Δεν έχει, όμως σημασία, γιατί ασχολούνται εκείνοι επίμονα μαζί μας. Θέλουμε, δεν θέλουμε, θα το δούμε το προϊόν τους! Θα μας το στείλουν σε μήνυμα, εικοσάρι thread συνήθως, από κείνα που μπουκώνουν το inbox. Θα μας το ποστάρουν στον φιλόξενο τοίχο μας. Θα μας το ξαναστείλουν και θα το ξαναποστάρουν, σε τακτά χρονικά διαστήματα. Θα μας ξαναγράψουν για να ρωτήσουν τη γνώμη μας. Ακριβώς σαν τους πλασιέ παλιότερων εποχών, σαν τους ερασιτέχνες πωλητές των προϊόντων που πωλούνται με τη μέθοδο της πυραμίδας. Σαν τους ενοχλητικούς πωλητές των καταστημάτων που βρίσκονται σε τουριστικές περιοχές – αυτούς που σε αρπάζουν, σχεδόν, από το μανίκι για να σε κάνουν πελάτη!


Δεν σε αφήνουν σε ησυχία μέχρι να τους το πεις χοντρά, με ένα όμορφο μπλοκάρισμα, γιατί, δυστυχώς, όσο προσπαθείς διακριτικά και ευγενικά να τους πεις πως δεν σού χρειάζεται αυτού του είδους η επικοινωνία, τόσο νομίζουν πως θα τους καλέσεις να επιδείξουν τα ταπεράκια τους στο σαλόνι σου!

Ναι, το Facebook είναι μια τεράστια δεξαμενή ανθρώπων κάθε φυλής, προέλευσης, ακαδημαϊκού και κοινωνικού υποβάθρου, από και προς το οποίο επικοινωνούνται, δυνητικά, τα πάντα! Είναι μια απύθμενη δεξαμενή διάδοσης της πληροφορίας. Χρήσιμο εργαλείο, πολύτιμο, όπως όλα τα επιτεύγματα της καλπάζουσας Τεχνολογίας των ημερών μας. Αυτό δεν σημαίνει ότι ο κάθε χρήστης-μέλος δικαιούται τον πολύτιμο χρόνο και χώρο των υπολοίπων, αυτομάτως.

Το Facebook αποτελείται από «φίλους». Είναι μια παρέα, η οποία ξεκίνησε από τους φοιτητές του Πανεπιστημίου του Harvard και εξαπλώθηκε σ’ όλη τη Γη. Ο κάθε «τοίχος» είναι μια παρέα φίλων που έχουν κάποια κοινά ενδιαφέροντα. Δεν κατανοώ, λοιπόν, αυτούς που κάνουν αιτήματα φιλίας στον τάδε χωρίς να προτίθενται να «επισκεφθούν» τον τοίχο του για να ανταλλάξουν απόψεις, τραγούδια, να παίξουν παιγνίδια, τέλος πάντων, να «συνομιλήσουν» πάνω σ’ εκείνα που έχουν κοινά.

Τώρα τελευταία, αυξάνονται με μεγάλες ταχύτητες οι ενοχλητικοί φουμπουίστες. Μάθανε πως ….., πλακώσανε κι οι ….! Απεχθάνομαι τη βία. Θεωρώ παραβίαση και παρενόχληση, αυτού του είδους τις επιθέσεις στην τσέπη μου, στο χρόνο μου και στον χώρο που μού παραχωρεί το Facebook. Δεν λέω πως είμαι εναντίον της επικοινωνίας μέσω Facebook των όποιων προϊόντων μας. Και βέβαια επικοινωνούμε τις εμπορικές μας δράσεις, εφ όσον το επιθυμούμε και εφ όσον αυτή η επικοινωνία λαμβάνει χώρα στα πλαίσια του σεβασμού και της κατανόησης της ταυτότητας αυτού του διαδικτυακού μέσου και των «φίλων» μας. Όποιος ενδιαφέρεται έρχεται σε επαφή με όποιον διαθέτει το προϊόν, την υπηρεσία, το ό,τιδήποτε, αν και εφόσον και όποτε το κρίνει ο ενδιαφερόμενος σκόπιμο.


Παρόμοια παραβιαστική χρήση της πρόσβασης σε αυτόν τον τόσο απρόσμενα μεγάλο αριθμό ανθρώπων, γίνεται και από «φίλους» οι οποίοι απευθύνονται στη διαδικτυακή δύναμη της ψυχοπονιάς των φεϊσμπουκάδων. Έχει αποδείξει το διαδίκτυο, μέσα από τα blogs, τα sites, το Facebook, και όλα του τα μέσα, ότι έχει τεράστια δυνατότητα κινητοποίησης κοινωνικών ομάδων, με εκπληκτικά αποτελέσματα. Αυτή τη δυνατότητα, κάποιοι πιο πονηρούληδες από όλους τους άλλους, την εκμεταλλεύονται, μαζεύοντας «φίλους», κατ’ αρχήν και στη συνέχεια «δημοσιοποιώντας» το δήθεν σοβαρό πρόβλημα της υγείας τους, της κοινωνικής τους υπόστασης, της πολυμελούς και πεινώσας οικογένειάς τους, κοκ. Μόλις μαζευτούν αρκετά κορόιδα, ο/η ηλεκτρονικός/ή μάγκας/ισσα, προσκαλεί τους φίλους να συνδράμουν με τον οβολό τους στον τραπεζικό του λογαριασμό. Αν αμφισβητήσεις το αληθές της ανάγκης του, «θίγεται», «πληγώνεται» και σού επιτίθεται κινητοποιώντας εναντίον της «απανθρωπιάς» σου όλους εκείνους που βρίσκονται στο προηγούμενο από σένα στάδιο, της αφελούς συμπόνιας του ψευδοθύματος της ζωής. Από παρ’ ολίγον θύμα του/της καπάτσου/ας ζήτουλα, φαντάζεις θύτης του κάθε τέτοιου μασκαρά, μέχρι ο εν λόγω να αποκαλυφθεί στα μάτια και των υπολοίπων.

Είναι κι οι επιθετικοί επαίτες της φιλίας μας, οι οποίοι το «φίλος στο Facebook» το μπερδεύουν με το «κολλητός». Έλεος, βρε παιδιά! Μονόπλευρα παιδιά, που κολλάτε πάνω σ’ αυτούς που σας γυαλίζουν και θεωρείτε πως τους είχατε φίλους και χτες και θα τους έχετε και αύριο. Βομβαρδίζετε με ενοχλητικές απαιτήσεις το δύστυχο αντικείμενο της ψυχωσικής φιλίας σας μέχρι να σας τραβήξει ένα αμετάκλητο μπλοκάρισμα και μετά του/της ζητάτε τα ρέστα σε τοίχους κοινών φίλων!

Έχουν γεμίσει οι δρόμοι, το διαδίκτυο, οι τηλεφωνικές γραμμές, το ηλεκτρονικό ταχυδρομείο από απαιτητικούς επαίτες του χρόνου και του χρήματός μας, οι οποίοι πέραν της πλήρους αδιαφορίας τους για τη δική μας κατάσταση, δείχνουν και μια πλήρη απαξίωση της ευφυΐας και της ηθικής μας.

Αγενή και κακότροπα πλάσματα έχουν εισχωρήσει παρασιτικά στις ευρείες κοινωνικές ομάδες της Τεχνολογικά Διευρυμένης Ανθρώπινης Κοινωνίας του 21ου Αιώνα.

Μήπως επείγει ν’ αρχίσουμε να γράφουμε προτάσεις κανόνων Διαδικτυακού Φέρεσθαι?


Π.Κ.Β.
22/11/2010

© Peggy Carajopoulou-Vavali 2010