Εδώ και δυο μήνες, περίπου, παρατηρώ τα παρτέρια στο Δήμο μου, καθώς και στους όμορους Δήμους, από τους οποίους ανέμελα περνώ, εποχούμενη ή πεζή, καθημερινά.
Τα παρτέρια και τα παρκάκια που βρίσκονται στις γειτονιές απ’ όπου δεν περνούν πολλά αυτοκίνητα, εξακολουθούν να είναι αρκετά έως πολύ απεριποίητα, ή και ξερά, ως συνήθως.
Επικρατεί, επίσης, η γνωστή κατάσταση των ακλάδευτων δέντρων που κρύβουν τις πινακίδες και κυρίως τα stop και των οποίων τα κλαδιά σκίζουν μάγουλα και βγάζουν μάτια, αν είσαι λιγάκι αφηρημένος. Αυτά τα κλαδιά, δέντρων ή θάμνων, είναι οι πληρωμένοι ελεύθεροι σκοπευτές των Δημαρχιακών Συμβουλίων των πράσινων Δήμων, κάποιοι εκ των οποίων έχουν ονομασθεί Κηπουπόλεις. Τα ονομάζουν Κηπουπόλεις επειδή οι κάτοικοι έχουν πανέμορφους και φροντισμένους κήπους στα σπίτια τους, τα οποία βρίσκονται σ’ αυτά τα μέρη τα ευλογημένα από τον Θεό και τη Φύση. Τις φονικά κλαδιά τα αποκαλώ «πληρωμένους» διότι είναι χρυσοπληρωμένα από τους δημότες και από τους κατοίκους των εν λόγω Δήμων, μέσω των λογαριασμών ηλεκτροδότησης και των διαφόρων τελών, δασμών και φόρων και «ελεύθερους σκοπευτές» διότι έχω την αίσθηση ότι για κάποια, άγνωστη σε μένα, φονική αποστολή θα τους έχει ανατεθεί από τα Δημοτικά Συμβούλια, ή έστω στους Δημάρχους και στους Αντιδημάρχους Πρασίνου των εν λόγω Δήμων, για να τα συντηρούν και να τα αυξάνουν. Είναι τόσο προκλητικά προεξέχοντα και τόσο αντρειωμένα, που το βέβαιο είναι πως δεν βρίσκονται κατά λάθος, ούτε από αμέλεια στις θέσεις τους. Κάποιον σκοπό, κάποια σκοτεινά συμφέροντα εξυπηρετούν, τα οποία το αφελές μυαλό μου δεν συλλαμβάνει. Ούτε κανείς ασχολείται να συλλάβει τους υπευθύνους των τροχαίων και των πεζών ατυχημάτων που προκαλούνται σ’ αυτά τα stop-non-stop. Στην Ελλάδα η υπευθυνότητα είναι έννοια αφηρημένη, ενώ οι υπεύθυνοι είναι συχνά αόρατοι και συχνότερα ανύπαρκτοι. (Βλέπε Εθνικά Σκάνδαλα από Κοσκωτά έως Βατοπέδι.)
Επιπροσθέτως, στα παραπάνω ακλάδευτα και κακοποτισμένα χορταριασμένα πάρκα και παρτέρια, εκτός από τα ξερά λουλουδάκια και τα δολοφονικά κλαδάκια, ευρίσκονται, ατάκτως ερριγμέναι και αρκεταί σκυλοκουράδαι, ευγενής συνδρομή των ζωόφιλων κατοίκων, οι περισσότεροι των οποίων είναι μέλη των τοπικών Φιλοζωικών Συλλόγων. Εγώ έχω γλιστρήσει, πατώντας τέτοια φρέσκα κακά στο γειτονικό μου πάρκο, το οποίο είναι και κακοφωτισμένο, όπως τα περισσότερα του είδους του. Ούτε στον μεγαλύτερο εχθρό μου δεν δίνω την κατάρα να πατήσει φρέσκα σκυλοκακά φορώντας καινούρια παπούτσια ενώ πηγαίνει περιχαρής, παρφουμαρισμένος και στολισμένος, με τα ποδαράκια του, επίσκεψη σε γειτονικό σπίτι, ή οπουδήποτε αλλού. Ή μήπως να το ευχηθώ στους Δημοτικούς μου Άρχοντες και στους κυρίους των παραγωγικών σκύλων? Θα το ξανασκεφτώ, διότι μία γειτόνισσά μου, που είναι και Δημοτική Σύμβουλος, φέρνει το σκύλο της απέναντι από το δικό μου σπίτι για να εναποθέσει τη νυχτερινή του ανακούφιση, θεωρώντας, πτωχόνοα και κακοπροαίρετα, ότι διατηρεί το «δικό της» φυσικό περιβάλλον καθαρό. Πότε θα μάθουμε σ΄ αυτόν τον τόπο, ότι φροντίζοντας, ή έστω, σεβόμενοι το σπίτι του γείτονα, φροντίζουμε διπλά το δικό μας?
Είναι, όμως και κάποια προνομιούχα παρτέρια, πρασιές και παρκάκια, τα οποία βρίσκονται είτε σε δρόμους πολυσύχναστους, ή σε φωτεινούς σηματοδότες της Τροχαίας. Α! αυτά είναι χάρμα οφθαλμών! Τι λουλούδια ευωδιαστά και πολύχρωμα, τι ωραία γεωμετρικά σχήματα που έχουν οι θάμνοι τους! Άλλο να το βλέπεις κι άλλο να το διηγείσαι! Ένα συνεχώς κορυφωνόμενο ζενίθ ανθοφύτευσης, ιδιαίτερα το δίμηνο που προηγείται Εκλογών της Τοπικής Αυτοδιοίκησης! Παρατηρώ, με επιστημονικό ενδιαφέρον και σημειώνω με επιμέλεια και ακρίβεια στατιστικολόγου, τα φυτέματα καινούριων λουλουδιών σε μερικά τέτοια παρτέρια. Κατά το τρέχον δίμηνο, ο Δήμαρχός μας, φύτεψε και ξεφύτεψε τέσσερεις φορές υπέροχα λουλούδια στο πιο αυτοκινητικά επισκέψιμο παρτέρι του Δήμου μας. Την μία φορά ήταν καμιά εξηνταριά πελαργόνια. Την άλλη ήταν άλλα τόσα γεράνια. Μετά χρυσάνθεμα. Μετά, χρυσάνθεμα, ξανά, σε άλλα χρώματα, όμως!
Τα ίδια παρατηρώ και στα άλλα μαρκετινίστικα παρτέρια των κοντινών Δήμων. Εκατοντάδες φυτά αγοράζονται, φυτεύονται, μετά ξεριζώνονται και πετιώνται για να αντικατασταθούν από παρόμοια άτυχα φυτά, τα οποία θα ξεριζωθούν, μόλις ριζώσουν στο έδαφος. Περιττό να πω πως, μετά τις εκλογές, ανεξαρτήτως εκλογικού αποτελέσματος, συνηθίζεται να τα αφήνουν απότιστα, οπότε μαραίνονται και πεθαίνουν ασχολίαστα, εκτός και αν αναλάβουν τη φροντίδα τους οι περίοικοι. Φυσικά, τη φυτευτική-ξερριζωτική-επανα-φυτευτική δουλειά την κάνουν υπάλληλοι του Δήμου, οι οποίοι ενισχύονται από εποχιακούς εργάτες. Και βέβαια, κατατίθενται και εγκρίνονται δημοκρατικά από την πλειοψηφία, προϋπολογισμοί για τα εν λόγω έργα, οι οποίοι είναι πολλαπλάσιοι της αξίας των φυτών και των απαιτουμένων εργατο-ωρών, ως είθισται εν Ελλάδι. Αναμφίβολα, είναι χάρμα οφθαλμών τα λουλουδιασμένα παρτέρια που βλέπουμε διασχίζοντας τους πολυσύχναστους δρόμους των Δήμων και περνώντας από τα κακόγουστα παραπήγματα με τις κιτς αφίσες των υποψηφίων Τοπικών Αρχόντων και τα, πεταμένα παντού, φυλλάδια άνευ ουσίας και περιεχομένου. Αναμφίβολα αυτή η προκλητική κατασπατάληση του Αυτοδιοικητικού μας χρήματος λαμβάνει χώρα προς εξυπηρέτηση των προεκλογικών συμφερόντων και των ευ(α)σεβών πόθων επανεκλογής των ήδη καθημένων επί της καρέκλας παρά τω κοτετσίω της κότας με το χρυσό αυγό. Οι εν λόγω στρογγυλοκαθήμενοι, ως διαχειριστές του Δημοτικού χρήματος, κρατούν το μαχαίρι, έχουν και την πίττα ακέραιη μπροστά τους και της δίνουν και καταλαβαίνει! Να, κάτι κομματάρες! Χλάπ!Λησμονούν, πάνω στον επανεκλογικό παροξυσμό τους, πως εξαφανίζοντας ολόκληρη την πίττα με τα μαγικά τους, ο σκύλος (ο οποίος όχι μόνο δεν είναι χορτάτος τώρα τελευταία, αλλά διαγράφονται τα κοκαλάκια του από την πείνα), θα δαγκώσει. Ο εξαντλημένος σκύλος, που δεν έχει πια δύναμη να γαυγίσει, αποταμιεύει τις τελευταίες του δυνάμεις για τη δαγκωνιά της σωτηρίας του.
Μια, από τις πολλές συμπερασματικές παρατηρήσεις, οι οποίες καθοδήγησαν τη συμπεριφορά του χεριού μου, καθώς και άλλων χεριών, στην κάλπη, ή απέτρεψαν χέρια από το να ρίξουν το φακελάκι τους στη σχισμή της και πόδια από το να φτάσουν ως τα Εκλογικά Τμήματα, είναι η παραπάνω μελέτη των ανθοφόρων παρτεριών.
Την Κυριακή που μας έρχεται, έχουμε δεύτερο γύρο στο ρινγκ, με πολλά καμπανάκια. Εκκωφαντικά και ηχορυπογόνα καμπανάκια. Ξανά-μανά τα φακελάκια και οι ζυμώσεις και οι προβλέψεις και τα ντέρμπι. Καινούρια φρεσκοτυπωμένα χαρτάκια στροβιλίζονται στους δρόμους, στοιβάζονται στα γραμματοκιβώτια και παρενοχλούν τα παρπρίζ των αυτοκινήτων μας. Νέοι τηλεφωνικοί μαραθώνιοι ψηφοθηρίας, από ευγενείς αγνώστους που καλούν στα σπίτια μας και μας υποδεικνύουν το δημοκρατικό καλό μας. Επαναδιεκδίκηση της ψήφου μας από χρήσιμους και άχρηστους, πολλά υποσχόμενους Άρχοντες και μη.
Βρίσκω ενδιαφέρουσες τις παρακάτω πληροφορίες, τις οποίες αντιγράφω αυτολεξεί. Ένα refresh δεν βλάπτει.
Η λέξη ψήφος, αρχικά[1] προσδιόριζε τη μικρή λεία πέτρα (απ εδώ και το ψηφιδωτό) την οποία χρησιμοποιούσαν για την καταμέτρηση εκλογικών προτιμήσεων
Τα πρώτα ψηφοδέλτια χρησιμοποιήθηκαν στις Δημοτικές εκλογές του 1914. Μέχρι τότε σε κάθε εκλογικό τμήμα υπήρχαν τόσες κάλπες όσοι υποψήφιοι. Η κάθε κάλπη χωριζόταν εσωτερικά σε δύο μέρη που αντιστοιχούσαν, εξωτερικά, σε δύο χρώματα, το άσπρο (θετική ψήφος) και το μαύρο (αρνητική ψήφος). Απ εδώ και η φράση “τον μαύρισαν”
Ο ψηφοφόρος έπρεπε να περάσει απ΄ όλες τις κάλπες και να πάρει από τον κάθε υπάλληλο, που στεκόταν μπροστά από κάθε κάλπη, το σφαιρίδιο. Ο κάθε υπάλληλος φώναζε δυνατά το όνομα του υποψήφιου. Ο ψηφοφόρος καταψήφιζε ρίχνοντας σε όλες τις κάλπες την ψήφο στο μαύρο τμήμα , ενώ , μόνο, σε μία έριχνε το σφαιρίδιο στη λευκή. Για να γνωρίζουν τον ακριβή αριθμό των “δικών τους” και να αποφύγουν λαθροχειρίες η θετική ψήφος ήταν, συνήθως, δαγκωμένη, για να αναγνωρίζεται στην καταμέτρηση. Απ’ εδώ και η φράση “θα το ρίξω δαγκωτό”
Καθώς ανθίζουν τα προσωρινά εποχιακά λουλουδάκια στα παρτέρια, καθώς παίρνει ο άνεμος και σηκώνει τις πολύχρωμες γυαλιστερές μπροσούρες στους δρόμους, γεμίζοντας με χρώμα την προεκλογική μας καθημερινότητα, ας σκεφτούμε ξανά ποιον θα μαυρίσουμε και ποιον θα δαγκώσουμε.
Π.Κ.Β.
11/11/2010
© Peggy Carajopoulou-Vavali 2010
[1] Τα περί ψήφου – μαυρίζω – δαγκωτό, του Γ. Δαμιανού, δανείστηκα και τα αντέγραψα, από το site «24 γράμματα» www.24grammata.com. Θερμά ευχαριστώ.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου