Θάλασσα τα κάναμε! Οι μεν με την ωχαδερφική ψιλοβολεμένη απάθεια, οι «δεν» με την κοντόφθαλμη, ξεδιάντροπη, ακόρεστη φαταουλιά.
Στα βαθειά μας πέταξαν κι ήταν κρύα τα νερά. Ξαφνιαστήκαμε!
Η θάλασσα όμως, επεκτείνεται από ακτή σε ακτή. Αυτό να το θυμάμαι, καθώς θα κολυμπώ συνετά και άφοβα.
Επίσης, να θυμάμαι, καθώς θα κολυμπώ σε άγνωστα νερά, τα αναφαίρετα δικαιώματά μου και τις αμετάκλητες υποχρεώσεις μου.
'Αρθρο 1: (Μορφή του πολιτεύματος)
1. Tο πολίτευμα της Eλλάδας είναι
Προεδρευόμενη Kοινοβουλευτική Δημοκρατία.
2. Θεμέλιο του πολιτεύματος είναι η λαϊκή κυριαρχία.
3. Όλες οι εξουσίες πηγάζουν από το Λαό, υπάρχουν υπέρ αυτού και του Έθνους και ασκούνται όπως ορίζει το Σύνταγμα.
2. Θεμέλιο του πολιτεύματος είναι η λαϊκή κυριαρχία.
3. Όλες οι εξουσίες πηγάζουν από το Λαό, υπάρχουν υπέρ αυτού και του Έθνους και ασκούνται όπως ορίζει το Σύνταγμα.
'Αρθρο 2: (Πρωταρχικές υποχρεώσεις της πολιτείας)
1. O σεβασμός και η προστασία της αξίας του ανθρώπου αποτελούν την πρωταρχική υποχρέωση της Πολιτείας.
'Αρθρο 120: (Ακροτελεύτια διάταξη)
4.
H τήρηση του Συντάγματος επαφίεται στον πατριωτισμό των Eλλήνων, που
δικαιούνται και υποχρεούνται να αντιστέκονται με κάθε μέσο εναντίον
οποιουδήποτε επιχειρεί να το καταλύσει με τη βία.
ΝΑ ΤΑ ΘΥΜΑΜΑΙ, ΜΑ, ΚΥΡΙΩΣ, ΝΑ ΤΑ ΚΑΤΑΝΟΩ.
Καλή πατρίδα και καλό ξημέρωμα.
Π.Κ.Β. 16/10/2012
ΑΞΙΟΝ ΕΣΤΙ
ΑπάντησηΔιαγραφήΤΑ ΠΑΘΗ
ΑΝΑΓΝΩΣΜΑ ΠΕΜΠΤΟ
Η ΑΥΛΗ ΤΩΝ ΠΡΟΒΑΤΩΝ
ΕΙΠΕΝ ο λαός μου: το δίκαιο που μου δίδαξαν έπραξα και ιδού αιώνες απόκαμα ν' απαντέχω γυμνός
έξω από την κλειστή θύρα της αυλής των προβάτων.
Γνώριζε τη φωνή μου το ποίμνιο και στην κάθε σφυριγματιά μου αναπηδούσε και βέλαζε.
Άλλοι όμως, και πολλές φορές οι ίδιοι αυτοί που παινεύανε την καρτερία μου,
από δέντρα και μάντρες πηδώντας, επατούσανε πρώτοι
το πόδι αυτοί μες στη μέση της αυλής των προβάτων. Και ιδού πάντα γυμνός εγώ
και χωρίς ποίμνιο κανένα, στέναξεν ο λαός μου.
Και στα δόντια του γυάλισεν η αρχαία πείνα, και η ψυχή του έτριξε πάνω
στην πίκρα της καθώς που τρίζει επάνω στο χαλίκι το άρβυλο του απελπισμένου.
Ναι, Γιώργο...
ΔιαγραφήΗ χθεσινή (06/02/2015) ομιλία της νέας Προέδρου της Βουλής, της ακέραιας πολιτικού κυρίας Ζωής Κωνσταντοπούλου, με δόνησε και μου θύμισε αυτά που έγραφα στις 16/10/2012, περί συνταγματικών υποχρεώσεων και δικαιωμάτων. Τα ξαναδιαβάζω για να εντυπωθούν στο μυαλό. Ο δρόμος της Αλήθειας είναι και θα είναι, για αρκετό καιρό, ανηφορικός. Είναι, όμως, δρόμος ολόφωτος. Βούληση χρειάζεται και αντίληψη της λέξης "μαζί", για να είναι βατός.
Διαγραφή