 |
"Είτε βραδιάζει είτε φέγγει μένει λευκό το γιασεμί" Γ. Σεφέρης |
Κρατιέμαι καιρό. Έσπασα
χτες.
Έβαλα τα κλάματα βλέποντας
τις χτεσινές παρελάσεις. Στρατιωτάκια αμίλητα, αγέλαστα, κουρδιστά.
Στρατιωτάκια ακούνητα, αμίλητα, αγέλαστα, παρατεταγμένα με τα όπλα στραμμένα
εναντίον του λαού.
Εικόνες από τα σχολικά μου
χρόνια με τους μισητούς "επισήμους" της εθνοφθόρας επταετίας στις
εξέδρες. Βλέπω το ίδιο κακοφτιαγμένο και φτηνιάρικο έργο ξανά. Αυτή η επανάληψη
δεν είναι μήτηρ μαθήσεως. Είναι επαναφορά κακού, του οποίου μύρια έπονται.
Κυνήγι μαγισσών από παρωπιδικούς,
εκδικητικούς ιεροεξεταστές. Απαγορεύσεις, τρομοκρατία, συλλήψεις, φίμωση της
ελευθερίας της έκφρασης. Η Αλήθεια δεν φιμώνεται, δεν φυλακίζεται, δεν
δικάζεται και δεν παύεται. Η Αλήθεια είναι φωτιά. Φωτίζει και ζεσταίνει γλυκά
τους μαχητές της. Καίει κι αποτεφρώνει όσους δεν αντέχουν τη δύναμή της.
Ο λαός μουγκός και
αποσβολωμένος. Νεκρική ακαμψία, ή η απόλυτη ακινησία του αιλουροειδούς πριν την
εκτόξευση προς τον στόχο;
Δεν έχω απάντηση. Δεν
ακούω κανέναν ήχο. Ησυχία. Ακούω μόνο τον παλμό της καρδιάς μου, συντονισμένο
απ’ την αρχή του κόσμου, στη δόνηση του Ανθρώπου. Αυτή η μνήμη θα ξετυλίξει το
κουβάρι της ένστικτης γνώσης και θα με οδηγήσει μακριά από τις ψευδαισθήσεις,
με διάκριση, στη νοήμονα δράση.
 |
"Είτε βραδιάζει είτε φέγγει μένει λευκό το γιασεμί" Γ. Σεφέρης |
Π.Κ.Β. 29/10/2012
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου