«ΟΧΙ»Παντού φόβος και τρομάρα,και φωνές και στεναγμοί

Παντού φόβος και τρομάρα, και φωνές και στεναγμοί.

Παντού κλάψα, παντού αντάρα, και παντού ξεψυχισμοί. (70^η στροφή)

Άνοιξα την τηλεόραση. Η παρέλαση της Εθνικής Γιορτής στην Θεσσαλονίκη σε εξέλιξη. Ήρωες και απόγονοι ηρώων του Β! Παγκόσμιου Πολέμου, των Μακεδονομάχων, των καταδρομέων που πολέμησαν στην Κύπρο, στρατιώτες, βατραχάνθρωποι, αλεξιπτωτιστές, εθελοντές, νοσοκόμες, παιδάκια πιασμένα χέρι-χέρι, η Ελληνική Σημαία παντού, οι δίμετροι εύζωνοι, οι εντυπωσιακοί ελιγμοί των σμηναγών των F16, με ηχητικό φόντο τα εμβατήρια πίσω από την φωνή του εκφωνητή. Περιγραφή μνημών της ελληνικής γενναιότητας, της ευπατρίας, του αλτρουισμού, της αφοβίας.

Έβαλα τα κλάματα…

Ξαναδιάβασα, στροφή-στροφή, στίχο-στίχο, τον Ύμνο εις την Ελευθερίαν. Με ξαναπήραν τα κλάματα. Γέμισε το μυαλό μου από ερωτηματικά, από «γιατί;», «πώς;», «πότε;» «πόσο;».

Πώς καταντήσαμε ραγιάδες ξανά; Πώς αιχμαλωτιστήκαμε μέσα στον ύπνο μας; Πώς τα κατάφεραν και μας ξεγέλασαν τόσες κυβερνήσεις και τόσοι σύμμαχοι κι ευρωζωνήτες;

Ταπεινότατη σου γέρνει

η τρισάθλια κεφαλή,

σαν φτωχού που θυροδέρνει,

κι είναι βάρος του η ζωή. (14^η στροφή)

Άλλο εσύ δεν συλλογιέσαι

πάρεξ που θα πρωτοπάς.

Δεν μιλείς, και δεν κουνιέσαι

στες βρισιές οπού αγροικάς. (28^η στροφή)

Γιατί διχαζόμαστε υπέρ και κατά αφερέγγυων και αποδεδειγμένα ζημιογόνων κι εθνοκτόνων πολιτικών κομμάτων της αισχρής πρακτικής του «μαζί τα φάγαμε – μαζί τα τρώμε»;

Η Διχόνοια που βαστάει

ένα σκήπτρο η δολερή.

καθενός χαμογελάει,

παρ' το, λέγοντας, και συ.

Κειό το σκήπτρο, που σας δείχνει

έχει αλήθεια ωραία θωριά.

Μην το πιάστε, γιατί ρίχνει

εισέ δάκρυα θλιβερά.

Από στόμα οπού φθονάει,

παλληκάρια, ας μην πωθεί,

πως το χέρι σας κτυπάει

του αδελφού την κεφαλή. (στροφές 144-146)

Γιατί επιτρέπουμε σε τυχάρπαστους – τυχοδιώκτες, Έλληνες και λοιπούς Ευρωπαίους, Κινέζους, Αμερικανούς κ.α., κυβερνήτες, τραπεζίτες, επιχειρηματίες, επικεφαλής ξεπεσμένων θεσμών, να διαχειρίζονται τις τύχες, τις περιουσίες, την χώρα, το παρόν  και το μέλλον μας; Πώς καταντήσαμε υπερχρεωμένοι απέναντι σ’ αυτούς που μας χρωστούν; Πότε συναινέσαμε να χρεωθούμε εμείς, οι Έλληνες Πολίτες, τις ζημιές που προκάλεσαν οι διαπλεκόμενοι, υφαρπάζοντας δισεκατομμύρια από Κρατικά και Ασφαλιστικά Ταμεία, ξεδιάντροπα ξεπουλώντας Κρατική Περιουσία και Δημόσια Αγαθά;

Άλλος σου έκλαψε εις τα στήθια,

αλλ' ανάσασι καμμιά.

Άλλος σου έταξε βοήθεια,

και σε γέλασε φρικτά! (11^η στροφή)

Πότε θα σηκώσουμε κεφάλι; Πότε και πώς θα ξαναπιάσουμε τη ζωή μας στα χέρια μας; Πότε θα θυμηθούμε ότι εμείς είμαστε υπεύθυνοι για τις επόμενες γενιές; Πότε θα αποβάλουμε την επηρμένη προγονολατρεία για να διδαχθούμε από τους προγόνους, πρόσφατους κι αρχαίους; Πότε η γνώση θα γίνει πράξη;

Άργειε νάρθει εκείνη η μέρα,

κι ήταν όλα σιωπηλά,

γιατί τάσκιαζε η φοβέρα

και τα πλάκωνε η σκλαβιά. (4^η στροφή)

Τότ' εσήκωνες το βλέμμα

μες στα κλάματα θολό,

και εις το ρούχο σου έσταζ' αίμα,

πλήθος αίμα Ελληνικό. (8^η στροφή)

Πώς καταντήσαμε φοβισμένα υποχείρια του ψευτοδράκου της διεθνούς κλεπτοκρατίας; Πότε θα κατανοήσουμε πως ο φόβος είναι η πηγή κάθε κακού; Πως το κακό δεν υφίσταται χωρίς τον φόβο. Πότε θα αναλάβουμε την ευθύνη εαυτού και αλλήλων; Πότε η Ελεύθερη Βούληση του Ανθρώπου θα καταργήσει τις ψευδαισθήσεις, τις εικονικές πραγματικότητες μέσω των οποίων καταστρέφουν την Γη και τον Άνθρωπο άρρωστα μυαλά; Πότε θα κλείσουμε τα μάτια και τα’ αυτιά στην τρομολαγνική πλύση εγκεφάλου των ντόπιων και διεθνών ΜΜΕ;

Το θηρίο π' αναλογιέται,

πως του λείπουν τα μικρά,

περιορίζεται, πετιέται,

αίμα ανθρώπινο διψά. (32^η στροφή)

Τρέχει, τρέχει όλα τα δάση,

τα λαγκάδια, τα βουνά,

και όπου φθάση, όπου περάση,

φρίκη, θάνατος, ερμιά. (33^η στροφή)

Λίγα μάτια, λίγα στόματα

θα σας μείνουνε ανοιχτά,

για να κλαύσετε τα σώματα,

που θε να βρει η συμφορά. (38^η στροφή)

Πού πήγε η Ελλάδα – Πατρίδα, η Ελλάδα – Έννοια, ο Έλληνας – Άνθρωπος; Ο Εθνικός μας Ύμνος αναφέρεται στην Ελευθερία. Είναι ο Ύμνος εις την Ελευθερίαν την οποία έχουμε απωλέσει, ελπίζω προσωρινά.

Η καρδιά συχνοσπαράζει…

πλην τι βλέπω; Σοβαρά

να σωπάσω με προστάζει

με το δάκτυλο η θεά. (139^η στροφή)

Κοιτάει γύρω εις την Ευρώπη

τρεις φορές μ' ανησυχιά.

Προσηλώνεται κατόπι

στην Ελλάδα, κι αρχινά. (140^η στροφή)
 
Ξυπνήστε από τον ληθαργικό εθνικό ύπνο, ακούστε, διαβάστε, σκεφθείτε, θυμηθείτε, αποφασίστε, δράσετε.

Το F16, που πραγματοποίησε τους εντυπωσιακούς ακροβατικούς ελιγμούς, ονομάζεται, συμπτωματικά, Ζευς. Ο πατέρας των Θεών του Ολύμπου κρατάει τον κεραυνό στο χέρι του κι από μυαλό του γεννιέται η Αθηνά.

Το ΟΧΙ να είναι ΟΧΙ και το ΝΑΙ να είναι ΝΑΙ, είπε ο αληθινός Σωτήρας, ο Α και Ω.

Π.Κ.Β. 28/10/2016

© Κείμενο και Φωτογραφίες: Πέγκυ Βάβαλη_2016

   Στροφές από το "Ύμνος εις την Ελευθερίαν" του Διονυσίου Σολωμού.