ΑΠΟΡΙΑ

Αυτό που δεν καταλαβαίνω, αγαπητοί μου συμπολίτες, είναι η οργή σας, κατά της κυβέρνησης και των αστυνομικών της δυνάμεων, για τους ξυλοδαρμούς, τα χημικά, τις προσαγωγές και την βιαιότητα κατά των συνταξιούχων-διαδηλωτών.

Τώρα παρατηρείτε το πρόσωπο, τις προθέσεις και τις δυνατότητες της 4ης Μνημονιακής Κυβέρνησης;

Τώρα αντιλαμβάνεστε ότι η κυβέρνηση που μας πούλησε φύκια ελπίδας για μεταξωτές κορδέλες δίκαιας και αποτελεσματικής διακυβέρνησης, είναι μια συνέχεια των ληστρικών μαριονετών της παγκόσμιας κλεπτοκρατίας;

Δεν πουλάω ξερολισμό. Κι εγώ ξεγελάστηκα τον Γενάρη του 2015. Δεν είχα και πολλές επιλογές. Οι προηγούμενοι έφαγαν καλά, έφαγαν πολλά, τα έφαγαν μαζί, τα έβγαλαν και σε φορολογικούς παραδείσους, ξεπούλησαν κρατική και ιδιωτική περιουσία, πτωχοποίησαν τους έντιμους από εμάς και εκμαύλισαν την κοινωνία. Έχουμε υποχρέωση να τους διώξουμε για να συνέλθουμε σαν λαός, σαν κοινωνία, σαν χώρα.

Οι ελπιδοκάπηλοι μας ξεγέλασαν, άλλους ως ρομαντικούς, άλλους κάτω από την λογική του "το μη χείρον, βέλτιστον". Ήταν βολικό, για την εξυπηρέτηση των σκοτεινών κέντρων εξουσίας, να φύγουν οι αντιπαθητικοί και να αναλάβουν οι γλυκούληδες λαοφιλείς να ολοκληρώσουν την εργολαβία και να παραδώσουν στ’ αφεντικά.

Έτσι, μη έχοντας άλλες επιλογές τον Γενάρη του 2015, τους δώσαμε την ευκαιρία ν’ αποδείξουν ότι θέλουν, άρα μπορούν, να μας βγάλουν από την ομηρία και είτε ν’ αποσύρουν την δαμόκλειο σπάθη της εθνικής, κρατικής και προσωπικής μας εξόντωσης, ή να μας εξαπατήσουν χυδαία.

Τον Ιούλιο του 2015, εξαπατώντας μας χυδαία, μας απέδειξαν ότι δεν θέλουν.

Πατώντας, κυνικά, πάνω στα οικονομικά μας πτώματα, κουρελιάζοντας ελπίδες και εξευτελίζοντας την έννοια της ηθικής, συνεχίζουν, με την διαδικασία του κατεπείγοντος, το έργο των προκατόχων-μεντόρων τους, οι οποίοι, όχι μόνο δεν εκδιώχθηκαν από την διακυβέρνηση της χώρας, αλλά εξακολουθούν – φανερά ή κρυφά – να νέμονται ομού κι  από κοινού την εξουσία, σαν μέλη της ίδιας ομάδας σκυταλοδρομίας, σαν μέλη της ίδιας αγέλης.

Οπότε, απορώ, κάθε φορά που ανεβαίνει το αίμα στο κεφάλι των παρατηρητών-συμπολιτών μου για θέματα κρατικής βίας, εκπεφρασμένης με πολλούς τρόπους, ή για θέματα κοινωνικής αδικίας, αντισυνταγματικής διακυβέρνησης, φορο-εισφορο-ληστείας, κακονομίας, κτλ.

Επιλέγω την λέξη «Απορία» για την διττή της σημασία και για τα παράγωγά της, όπως, πχ, «Άπορος».

Κλείνω με το συμπέρασμα του Καθηγητή κ. Γιώργου Κοντογιώργη: «Οι Έλληνες δεν ψηφίζουν, απλά επιλέγουν μεταξύ αυτών που υποδεικνύει το σύστημα. Αυτό το σύστημα πρέπει να ανατραπεί. Οι Έλληνες δεν ψηφίζουν με την αληθινή έννοια της ψήφου. Οι Έλληνες απλά καλούνται να νομιμοποιήσουν, δηλαδή να επιλέξουν μεταξύ εκείνων των επιλογών που προτείνουν οι μηχανισμοί του συστήματος.

Αυτό το σύστημα παράγει σκουπίδια, δεν παράγει φιλοδοξία, άρα δεν παράγει προσωπικότητες, τις αποκλείει.»

Φιλιά στα παιδιά.

Π.Κ.Β. 09/01/2016

© Πέγκυ Βάβαλη_2016