ΛΗΓΜΕΝΟΙ ΓΙΓΑΝΤΕΣ ΕΛΛΑΔΟΣ

Γίγαντες με πατάτες-άνευ του προαιρετικού μαϊντανού-

Έχω εμπνευσθεί, μαγειρέψει, σημειώσει, φωτογραφίσει και συμφάγει δεκάδες καινούριες συνταγές, από την ψήφιση του Μνημονίου Νο.1 μέχρι σήμερα. Πού διάθεση να τις αναρτήσω στην νόστιμή μου ενότητα Cucina Povera… Ο κόσμος να χάνεται κι εγώ να συνταγογραφώ βρώσιμα, δεν μου πήγαινε το χέρι… Σήμερα όμως, από χτες, για την ακρίβεια, με φωνάζουν από τα ράφια των μεγάλων σουπερμαρκετικών αλυσίδων όλα τα ληγμένα, προκαλώντας με να τα επεξεργαστώ στις κατσαρόλες μου. Προφανέστατα, μόνο στις μεγάλες αλυσίδες πώλησης τροφίμων θα μπορεί κανείς να προμηθεύεται ληγμένα επί πληρωμή. Το μίνι μάρκετ της γειτονιάς μου δεν διαθέτει ληγμένα. Ή τα επιστρέφει, ή ξεμένουν στο ράφι, οπότε τα πετάει σιχτιρίζοντας την τύχη του για τη ζημιά του. Δεν τα κερνάει καν. Είναι προσβολή. Αν είναι να κεράσει, προσφέρει, με την καρδιά του, από τα φρέσκα.

Τα μαγειρέματά μου τα αρχειοθετώ κι εγώ, σε στικάκι. Το φυλάω κλειδωμένο στο συρτάρι μου κι εγώ. Κι εγώ, το ανοίγω όποτε χρειάζεται να προσθαφαιρέσω μαγειρικές ή να επέμβω και ν’ αλλάξω τις καταχωρημένες συνταγές. Έτσι συνηθίζεται στους κύκλους ημών των μαγειρευόντων.

Τα διεθνή βραβεία μαγειρικής είναι τα αστέρια Michelin, ενώ τα ντόπια είναι οι  γαστρονομικοί χρυσοί σκούφοι. Χρυσό σκούφο δεν θα πάρω, γιατί απονέμεται σε σεφ εστιατορίων. Ούτε αστέρι Michelin θα λάβω ποτέ, για τον ίδιο λόγο. Μαγειρεύω στην κουζίνα μου για τους δικούς μου και για τους φίλους μου. Τσάμπα και ιδιωτικά. Πιο εύκολο μου είναι να πάρω το Νόμπελ της Ειρήνης, παρά αστέρι και σκούφο. Διότι το Νόμπελ της Ειρήνης απονέμεται με βάση τα παγκοσμιοποιημένα συμφέροντα, άρα βάσει των τάσεων των αγορών. Αντίθετα με το αλαλούμ του Νόμπελ Ειρήνης, η γαστρονομία είναι σοβαρή υπόθεση και οι βραβεύσεις λαμβάνουν χώρα με αυστηρότατα και υψηλά κριτήρια.

Ένα στομάχι που πεινάει, γουργουρίζει. Είναι αναστατωμένο. Ένα στομάχι χορτάτο γαληνεύει. Οπότε, οι θρεπτικώτατες και νοστιμότατες συνταγές μου, ως ειρηνοποιές, θα μου χαρίσουν το επόμενο Νόμπελ της Ειρήνης! Φέτο δεν πρόλαβα. Με πρόλαβε η Ευρωπαϊκή Ένωση. (Μπουχαχαχαχαχαχαχαχάχάχά!!!!)

Προχωρώ στη σημερινή συνταγή.

Υλικά:

*Ένα πακέτο του μισού κιλού φασόλια γίγαντες, λήξεως του 2009 από το ράφι με τα ευπώλητα ληγμένα του σούπερ μάρκετ

*Δύο χαλασμένες τομάτες, σε κανονική τιμή πώλησης, από την πίσω και κάτω μεριά του καφασιού του σούπερ μάρκετ,

*ή ένα κουτάκι τομάτες κονκασέ λήξεως 2009, από το ράφι με τα ευπώλητα ληγμένα του σούπερ μάρκετ

*Δυο-τρία καρότα ζαβρακιασμένα, ληγμένα και αγορασμένα σαν φρέσκα και τραγανά

*Ένα κρεμμύδι, λίγο σάπιο από κάτω και ανθισμένο από πάνω, σε κανονική τιμή, από το καφάσι με τα κρεμμύδια του σούπερ μάρκετ

*Μια σκελίδα σκόρδο, μαραμένη και με καφέ βούλες, από την πλεξούδα με τα κανονικής τιμής σκόρδα του σούπερ μάρκετ

*Πέντε-έξι μέτριες πατάτες, με ριζούλες, από το διχτάκι του σχετικού πάγκου του σούπερ μάρκετ

*Ένα φλυτζάνι ελαιόλαδο του 1942, από το μπαούλο της γιαγιάς

*Λίγο μαραμένο μαϊντανό, προαιρετικά

*Αλάτι – πιπέρι, κατά προτίμηση ληγμένα. Αν δεν έχουν λήξει, δεν πειράζει.

Όλα τα προϊόντα να είναι απαραιτήτως ελληνικά, ή να πωλούνται ως ελληνικά, αν είναι να θρέψουν ελληνικά στομάχια. Όχι για τη στήριξη της Εθνικής μας Οικονομίας, (ποιος χέστηκε για την Οικονομία μας, καλέ;) αλλά για την καθαρότητα της φυλής από προσμείξεις! Αν είναι να φάνε αλλοδαποί, βάλτε ό,τι θέλετε στη συνταγή. Σιγά μην κλάψω. Αν μαγειρεύετε για αλλοδαπά έγχρωμα στοιχεία, προφανώς είστε ανθέλληνες, αντίχριστοι, ομοφυλόφιλοι, αναρχικά στοιχεία και παλιοκομμούνια. Φτύνω στον κόρφο μου και συνεχίζω.

Εκτέλεση:

Ουδεμία σχέσις με πρόσφατες ζωγραφιστές κρεμάλες, ή ολίγον παλαιότερες, όπως πχ Γουδή, Καισαριανή και τα τοιαύτα. Εκτελούμε τη συνταγή, προς το παρόν.

Έχουμε μουλιάσει σε μία λεκάνη με νερό τους παλαιότατης εσοδείας γίγαντες, για δυο-τρεις μέρες τουλάχιστον. Την τρίτη μέρα, τους βάζουμε στην κατσαρόλα με το νερό του μουλιάσματος, ίσα να τους σκεπάζει και τους βράζουμε, σε μέτρια θερμοκρασία, μέχρι να μαλακώσουν πολύ. Εν τω μεταξύ, ψιλοκόβουμε τα υπόλοιπα υλικά, αφού τα πλύνουμε καλά και μόλις είναι σχεδόν έτοιμοι οι γίγαντες, τα προσθέτουμε στην κατσαρόλα, μαζί με το ελαιόλαδο και το αλατοπίπερο. Τα βράζουμε για ακόμα ένα μισάωρο κι έτοιμη η ελληνοπρεπέστατη ληγμένη γκουρμεδιά! Σερβίρουμε στα πιάτα και αν θέλουμε και έχουμε, πασπαλίζουμε με ψιλοκομμένο μαϊντανό.

Προτάσεις σερβιρίσματος:

Το πιάτο συνοδεύεται με ελιές ληγμένες και μουχλιασμένες, τις οποίες πλένουμε καλά για να φύγει η μούχλα και τοποθετούμε σε μπολάκι. Του ταιριάζει και λίγος τόνος λήξεως του 2010. Το 2010 έληξαν οι νοστιμότεροι τόνοι Ατλαντικού και Ειρηνικού, καθώς και αρκετά ψέμματα. Ψωμί συσκευασίας λήξεως 15 Αυγούστου 2012 – μεγάλη η Χάρη της –  κι ένα ποτήρι ξηρό κρασί, ξινισμένο, ένα  στάδιο πριν το ξύδι, ανεξαρτήτως χρώματος.

Καλή σας όρεξη και Καλή σας Τύχη, το καλό που σας θέλω!

Τα ως άνω ληγμένα και μαγειρεμένα, στο ίδιο πιάτο σε γκρο πλαν!

Tip: Αντί τραπεζομάντηλου ή σουπλά, στρώστε το τραπέζι με κολλάζ ληγμένων λογαριασμών. Είναι τρέντι και πολυχρηστικό.

Π.Κ.Β.

© Πέγκυ Βάβαλη_κείμενο και φωτογραφίες_12-10-2011