Τρίτη 17 Φεβρουαρίου 2015

ΛΥΠΑΤΑΙ ΤΟΥΣ ΕΛΛΗΝΕΣ




«Λυπάμαι για τους Έλληνες» δήλωσε ο υπουργός Οικονομικών της Γερμανίας Βόλφγκανγκ Σόιμπλε, ο οποίος έκανε λόγο για «ανεύθυνη» συμπεριφορά εκ μέρους της κυβέρνησης, η οποία προτίθεται να του χαλάσει τη μαγιά και ελπίζω και θέλω να το πετύχει, για το καλό των πολιτών της Ελλάδας και της Ευρώπης


Μετά από αυτή τη δήλωση του «κυρίου» Σόιμπλε ακολούθησε ο αναμενόμενος χαμός στο ΜΜΕ, στο διαδίκτυο και μεταξύ των Υπουργείων Εξωτερικών Ελλάδας και Γερμανίας.



Κρατώ τη δήλωση «Λυπάμαι για τους Έλληνες». Καλώς μας λυπάται, ειδικά ο Σόιμπλε, διότι, εδώ και πολλές δεκαετίες, δεχόμαστε άβουλα να χρεωνόμαστε και να πληρώνουμε τις μίζες και τις υπερτιμολογήσεις των Γερμανικών και άλλων πολυεθνικών εταιρειών, τις μίζες και τις υπερτιμολογήσεις των ελαττωματικών αμυντικών, τεχνολογικών και ιατροφαρμακευτικών εξοπλισμών, ταΐζοντας με χρυσά κουτάλια τη διαπλοκή και τη λαμογιά ανωτάτου γηγενούς και διεθνούς επιπέδου!



Καλώς μας λυπάται ο Σόιμπλε, διότι το μεγάλο ποσοστό των Ελλήνων πολιτών που θεωρεί υποχρέωσή του να πληρώνει τους φόρους του και να συναλλάσσεται έντιμα, έχει χρηματοδοτήσει και χρηματοδοτεί ημεδαπούς και αλλοδαπούς τραπεζίτες, που ξεφύτρωσαν από το πουθενά, μεγαλοεπιχειρηματίες, πολιτικά κόμματα και κάθε απόλυτο τσαρουχοτίποτα που, ντε και καλά, είχε στόχο ζωής τα κότερα, τις βίλλες, τις Porsche, το Γκστάαντ, και τη χλιδάτη ζωή!



Καλώς μας λυπάται ο Σόιμπλε, διότι είμαστε ηλίθιοι όσοι (δηλαδή όλοι) δεν αμφισβητήσαμε τις προθέσεις των μεταπολιτευτικών μας κυβερνήσεων και των «εταίρων» μας έγκαιρα.



Είμαστε αξιολύπητα θύματα της διεθνούς διαπλοκής! Κυρίως οι πρώην ευκατάστατοι εξ ημών, πετυχημένοι επαγγελματικά, με την αξία και τον κόπο μας, που επενδύσαμε σε καλά ακίνητα. Ακίνητα τα οποία αποκτήσαμε με αληθινό «πόθεν έσχες», δηλώσαμε ειλικρινά στην Εφορία και πληρώναμε τους –πάντα υψηλούς στην Ελλάδα – φόρους έγκαιρα, στο ακέραιο! Τιμωρούμαστε για τις ιδιοκτησίες μας, ως έχοντες και κατέχοντες, πτωχοποιούμενοι ασύστολα από το Κράτος.  



Είμαστε αξιολύπητα θύματα, όσοι εργασθήκαμε σκληρά, εισπράξαμε υψηλούς μισθούς ή έσοδα, πληρώσαμε – εμείς και οι εργοδότες μας – υψηλές ασφαλιστικές δεκατετράμηνες εισφορές κι όταν ωριμάσαμε συνταξιοδοτικά και καταθέσαμε τα πάμπολλα ένσημά μας, τιμωρηθήκαμε, ως υψηλοσυνταξιούχοι και στερηθήκαμε περισσότερο από το πενήντα τοις εκατό της σύνταξης που δικαιούμαστε, η οποία μεταλλάχτηκε σε δωδεκάμηνη.



Οι πρώην ευκατάστατοι συνεπείς πολίτες, τεκμαιρόμαστε ως έχοντες και κατέχοντες και καλούμαστε να πληρώνουμε τα σπασμένα των «άπιαστων» offshores και των εξανεμισμένων αδήλωτων καταθέσεων του εξωτερικού, μαζί με τις ζημιές από όλα τα οικονομικά κρατικά σκάνδαλα και τα θαλασσοδάνεια.



Δώσαμε! Είτε ως υπάλληλοι, είτε ως αυτοαπασχολούμενοι, ή ως επιχειρηματίες και αγρότες, δώσαμε! Το Κράτος οφείλει να μας φροντίσει, με τον ίδιο τρόπο που υποχρεούται να μεριμνεί για κάθε αναξιοπαθούντα.



Αρκετές χιλιάδες έντιμων και χρήσιμων για το κοινωνικό σύνολο πολιτών έχουν αυτοκτονήσει. Ελπίζω να μην αποδεκατιστούμε εντελώς.



Καλώς μας λυπάται ο Σόιμπλε, γιατί σχεδόν ο μισός πληθυσμός της Ελλάδας ζει κάτω από όριο της φτώχειας κι ο άλλος μισός, μέρος του οποίου εργοδοτούσε τα δύο εκατομμύρια των ανέργων, πτωχοποιείται με ταχείς ρυθμούς, εξ αιτίας της ακόρεστης βουλιμίας εκείνων που ο Σόιμπλε, οι υποτακτικοί του και οι παρατρεχάμενοι εξυπηρετούν, με το αζημίωτο, πάντα και συνεχώς!



Βέβαια, ο «κύριος» Σόιμπλε, μας λυπάται με τη λύπηση που έχει ο παντοδύναμος ιεροεξεταστής για τις μάγισσες που τσιτσιρίζονται στην πυρρά που εκείνος τις έριξε, αλλά, τόσο τα «συναισθήματα» όσο και οι χαρακτηρισμοί του όποιου Σόιμπλε με αφήνουν παγερά αδιάφορη. Οι πολιτικές που υπηρετεί εις βάρος μου με απασχολούν και με ταλαιπωρούν.



Ελπίζω, αλλά κυρίως, απαιτώ από την Κυβέρνηση που επέλεξα, να με φροντίσει όπως εγώ και οι σαν εμένα, φροντίσαμε και εξακολουθούμε να φροντίζουμε το κράτος, την χώρα την πατρίδα μας.



Αυτά, για την ώρα. Έχω κι άλλα, αλλά είμαι θυμωμένη και πιεσμένη και εξαντλημένη. Θα επανέλθω.
                                                                                           

Π.Κ.Β. 17/02/2014

Κείμενο © Πέγκυ Βάβαλη_2015

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου