ΙΑΝΟΣ,COVID-19, ΛΙΤΟΤΗΤΑ

Ο Ιανός κατέστρεψε τα πάντα στο διάβα του. Ας μη μιλάμε για «κλιματική αλλαγή». Αυτήν, εδώ και δεκαετίες, δεν την διαχειρίστηκαν για το καλό του πλανήτη και της Ανθρωπότητας τα ακόρεστα, μισάνθρωπα κέντρα αποφάσεων.

Βρισκόμαστε στο μάτι του κυκλώνα μιας απροσμέτρητης Κλιματικής, Υγειονομικής, Ανθρωπιστικής Κρίσης.

Καταστροφικά ακραία καιρικά φαινόμενα παντού στον πλανήτη. Νέοι ιοί εμφανίζονται ολοένα και προκαλούν εκατόμβες νεκρών. Ο Παγκόσμιος Οικονομικός Πόλεμος, με το κωδικό όνομα «Λιτότητα», καλά κρατεί, εξουθενώνοντας τους πολλούς και υπερπλουτίζοντας τους ελάχιστους. Η Ανθρώπινη Κοινωνία, «αποστασιοποιημένη», διαλυμένη και αποπροσανατολισμένη.

Φόβος και Τρόμος πάνω από τα κεφάλια μας, μέσα στα σπίτια μας, παντού.

Οι Κυβερνήσεις έχουν πάψει να κυβερνούν τις χώρες τους.

Οι «πολιτικοί» έχουν καταντήσει διεκδικητές της Εξουσίας και των απολαβών της.

Διαβάζω για τα «επιδόματα» που θα μοιραστούν στους πληγέντες. Αυτά που μοιράζονται, μετά από κάθε φωτιά και πλημμύρα, στους πληγέντες, αφήνοντας το πρόβλημα να μεγαλώνει, χωρίς σοβαρές, μακροπρόθεσμου σχεδιασμού δράσεις. Φιλοδωρήματα σε ανθρώπους κατεστραμμένους, τους οποίους ξεχνάει η Πολιτεία μόλις προκύψει η επόμενη συμφορά.

Ακούω συνεχώς μέτρα επί μέτρων πρόληψης του Covid-19. Εν των μεταξύ, από τον Μάρτιο μέχρι σήμερα, δεν έχουν ούτε οι ΜΕΘ πολλαπλασιαστεί, ούτε το Σύστημα Υγείας έχει βελτιωθεί ανάλογα, ούτε καν, ο στόλος των λεωφορείων και των συρμών  έχει αυξηθεί σύμφωνα με τα λαμβανόμενα μέτρα. Ο κόσμος σαρδελοποιείται στα ΜΜΜ, ενώ το Κράτος μεριμνά να επιβάλλει 150€ πρόστιμα στους συνωστισμένους μέσα κι έξω από τα ΜΜΜ για μη χρήση μάσκας.

Τα ρίχνουμε όλα στην «ατομική ευθύνη», που είναι υποχρέωση όλων μας και ξεχνούμε την «ατομική ευθύνη» εκείνων που ψηφίστηκαν, ή προσλήφθηκαν, αναλαμβάνοντας την ευθύνη της Ευημερίας του κοινωνικού συνόλου.

Αναστέλλεται η λειτουργία των κλειστών κινηματογράφων, αλλά στα σχολεία, τα παιδιά κάθονται δίπλα-δίπλα, είτε σε ασφαλή κτίρια ή σε containers. Στα αεροπλάνα, το ίδιο.

Οι 65άρηδες – που οι περισσότεροι είναι εργαζόμενοι – να μην κυκλοφορούν και να μην χρησιμοποιούν τα ΜΜΜ, αλλά τα τέλη κυκλοφορίας των αυτοκινήτων, παλιών, παμπάλαιων και καινούργιων μένουν σταθερά στα ύψη.

Η Ανεργία, στα κατακόκκινα, βαίνει αυξανόμενη, αλλά οι φόροι, τα χαράτσια κι οι εισφορές σταθερά ψηλά και ρυθμιζόμενα, για να κοροϊδευόμαστε.

Έχω πολλά να πω, αλλά σταματώ εδώ.

Θλίψη βαθειά κι οργή για την κατάντια μας.

Πέγκυ Βάβαλη

© Πέγκυ Βάβαλη_2020

Φωτογραφίες δανεισμένες από το διαδίκτυο, με ευχαριστίες.

ΣΚΕΨΕΙΣ ΓΙΑ ΤΗΝ ΤΗΡΗΣΗ ΤΩΝ ΜΕΤΡΩΝ COVID-19

ΣΚΕΨΕΙΣ ΓΙΑ ΤΗΝ ΤΗΡΗΣΗ ΤΩΝ ΜΕΤΡΩΝ COVID-19

 

Ένας μεγάλος αριθμός συμμετεχόντων στα κοινωνικά δίκτυα εκφράζουν απόψεις ως ειδικοί επιστήμονες επί παντός θέματος της επικαιρότητας. Αυτό είναι ένα αρνητικό αποτέλεσμα της, κατά τ’ άλλα χρήσιμης διάδοσης της πληροφορίας και της γνώσης. Δεν ανήκω στους ξεροκέφαλους ξερόλες, ευτυχώς για μένα και τους γύρω μου.

Θέλω να εκφράσω τις σκέψεις μου για τα μέτρα πρόληψης της διασποράς του Covid-19, ανθρώπινα, απλά, πρακτικά. Σκέψεις που υπαγορεύει η καρδιά στο μυαλό.

Μεταδίδεται εύκολα, αυτός ο καινούριος ιός. Δεν νοσούν όλοι οι φορείς. Οι περισσότεροι είναι ασυμπτωματικοί και δυστυχώς, αυξάνονται και κυκλοφορούν ανάμεσά μας. Από την εμπειρία μας, αρκετών μηνών, αντιλαμβανόμαστε ότι δεν είναι μεγάλο το ποσοστό των νοσούντων. Ευτυχώς, για την χώρα μας, το ποσοστό των θανάτων είναι χαμηλό και εύχομαι να σταματήσουμε να θρηνούμε νεκρούς.

Αυτά που με τρομάζουν, σχετικά με τον Covid-19, είναι οι ζημιές που προκαλεί στους νοσούντες και κυρίως, τα μαρτύρια που περνούν όσοι νοσούν και διασωληνώνονται, τον αφόρητο πόνο, την ασφυξία. Το πιο τραγικό είναι  ότι υποφέρουν και συχνά πεθαίνουν μόνοι σ’ ένα νοσοκομείο αναφοράς, χωρίς ούτε ένα οικείο πρόσωπο στο προσκεφάλι τους.

Δεν αξίζει σε κανέναν άνθρωπο αρρωσταίνει βαρειά!

Δεν αξίζει σε κανέναν άνθρωπο να νοσηλεύεται μόνος κι έρημος!

Δεν αξίζει σε κανέναν άνθρωπο να πεθαίνει μόνος!

Γι’ αυτό τηρώ τα μέτρα ευλαβικά. Γι’ αυτό φορώ τη μάσκα, πλένω και απολυμαίνω τα χέρια μου και ό,τι θεωρώ ότι ενδέχεται να είναι μολυσμένο. Γι’ αυτό αντέχω χωρίς αγκαλιές με αγαπημένα πρόσωπα. Γι’ αυτό αντέχω την σκληρή, για την ελληνική μου ιδιοσυγκρασία, επιβεβλημένη κοινωνική απόσταση.

Γι’ αυτό είναι απαραίτητο να τηρούμε τα μέτρα πρόληψης της διασποράς του ιού.

Πέγκυ Βάβαλη

22-08-2020

Copyright Πέγκυ Βάβαλη 2020

Η φωτογραφία δανεισμένη, με ευχαριστίες, από το διαδίκτυο.

 

ΟΝΕΙΡΟ ΑΥΓΟΥΣΤΙΑΤΙΚΟ

 

ΟΝΕΙΡΟ ΑΥΓΟΥΣΤΙΑΤΙΚΟ

 

Πήγα νωρίς για ύπνο χτες το βράδυ. Κούραση σωματική, ψυχική, νοητική. Με λίγα λόγια, έπεσα στο κρεβάτι ξερή! Δεν θυμάμαι όλα τα όνειρα που είδα. Ήταν πολλά. Μερικά, ήταν sequels το ένα του άλλου.

… Έβλεπα ειδήσεις στην τηλεόραση.

·         * Φονική και καταστροφική πλημμύρα στην Εύβοια.

·         * Ο τουρκικός στόλος στα χωρικά μας ύδατα.

·         * Οι Ευρω-εταίροι  και οι Νατο-σύμμαχοι, βαρκούλες αρμενίζουν.

·         * Ο Covid-19 θερίζει ζωές και οικονομικά συστήματα.

·        *  Οι μισοί Έλληνες δεν ξέρουν αν θα είναι εργαζόμενοι και αμειβόμενοι τον άλλο μήνα.

·         * Τα σχολεία μπορεί να ανοίξουν, μπορεί να μην ανοίξουν. Κι αν ανοίξουν, μπορεί να λειτουργούν κανονικά –  με μάσκα – ή  όχι κανονικά – με μάσκα.

·         * Στη Βόρειο Ελλάδα, έριξε ένα χαλάζι σαν πορτοκάλι!

·         * Για την κατάσταση στη Βηρυτό, κουβέντα.

Εκεί που αλλάζω σταυροπόδι κι αρχίζει το όνειρο να δείχνει ειδήσεις για το styling και τις διακοπές των celebrities ανακατεμένα με δολοφονίες, ληστείες και άλλες εγκληματικές ενέργειες, τσουπ (!), θρονιάζεται στα δεξιά μου στον καναπέ ο καθηγητής Ασίμωφ. Ως που να του πω «Πώς από δω, Ισαάκ;», να’σου, από τ’ αριστερά μου, αράζει ο κύριος Όργουελ! (που το όνομά του είναι Έρικ Άρθουρ Μπλαιρ. Και στην επιλογή καλλιτεχνικού ψευδωνύμου προφητικός και προνοητικός!) Ξεβολεύτηκα λίγο, όσο να πεις, αλλά, τιμή μου και δόξα μου να βλέπω ειδήσεις με τέτοια παρέα! 

 

Κι όπως ήμουν έτοιμη να ρωτήσω «Να σας προσφέρω κάτι Τζορτζ;» έρχεται κι ο Φίλιπ Ντικ, κάθεται δίπλα στον Τζορτζ και γίνεται το αδιαχώρητο στον καναπέ και στο όνειρο!

Σηκώνομαι κι επιστρέφω με τον ασημένιο δίσκο με γλυκό του κουταλιού συκαλάκι, την κρυστάλλινη κανάτα με παγωμένο νερό και – φυσικά – τα κρυστάλλινα πιατάκια της γιαγιάς και τα κουταλάκια από το καλό σερβίτσιο.  Πρώτη φορά σε όνειρό μου τέτοιος πρωτοκλασάτος συνωστισμός,  υποχρέωσή μου να τους περιποιηθώ ανάλογα. Και μουσακά να μου ζητούσαν, θα τους τον μαγείρευα, κι ας μου έπαιρνε δυο-τρία όνειρα σερί!

Τους βρίσκω να συζητούν συνοφρυωμένοι και δείχνουν προβληματισμένοι.

-          -  Ποιός ατάλαντος σεναριογράφος έχει γράψει αυτό το κακόγουστο έργο; (ο Φίλιπ)

-          - Βασίζεται σε κάποιο βιβλίο αποτυχημένου συγγραφέα; (ο Τζορτζ)

-          -  Έχει  τόσο ευτελιστεί  το είδος της επιστημονικής φαντασίας στην εποχή σας; (ο Ισαάκ)

-          -  Είναι γεγονότα. Παρακολουθούμε το σημερινό κεντρικό δελτίο ειδήσεων της τηλεόρασης. Δεν βλέπουμε ταινία. (εγώ)

-          …  (με γουρλωμένα μάτια ο Φίλιπ)

-          …  (με οριακή εξάρθρωση της κάτω σιαγόνας ο Τζορτζ)

-          …  (ανέκφραστος, με παγωμένη μια υπόνοια χαμόγελου που κόπηκε στη μέση, ο Ισαάκ)

-          -  Θα πάρετε ένα γλυκάκι; (εγώ, ψιλομουδιασμένη)

Σερβίρω συκαλάκια και νερό και τους τα προσφέρω, με το γονιδιακό αρχαϊκό μου μειδίαμα, στη σκέψη ότι η ζοφερή πραγματικότητα του 21^ου αιώνα ξεπέρασε την προφητική τους φαντασία. «Γατάκια!», λέω από μέσα μου, «πού να σας ενημερώσω και για τα υπόλοιπα τερατώδη που συμβαίνουν στον πλανήτη, αλλά περνούν στα ψιλά των ειδησεογραφικών μέσων…». Τώρα, γιατί μειδιούσα αρχαϊκά και δεν ολολυζόμουν τραγικά, δεν ξέρω να το εξηγήσω, διότι εκείνο ήταν όνειρο κι εγώ τώρα είμαι ξύπνια και γράφω  ό,τι  θυμάμαι.

Μου είπαν ένα βιαστικό «ευχαριστώ», έφαγαν το γλυκό και ήπιαν το νερό μηχανικά, καθώς είχαν κολλήσει στην τηλεόραση και προφανώς δεν πίστευαν στα μάτια τους, ούτε στ’ αυτιά τους. Τώρα, μίλαγε, εκτάκτως, ο Χαρδαλιάς. Σκέτος, χωρίς τον κύριο Τσιόδρα, παρουσιάζοντας τα νέα, έκτακτα μέτρα για τον Covid 19.

ü       *  Απόσταση 2 μέτρων από διπλανούς, μπροστινούς και πισινούς.

ü        * Χειρουργική ή πάνινη μάσκα τριπλής επίστρωσης σε κλειστούς χώρους και ανοιχτούς όπου δεν τηρούνται οι αποστάσεις.

ü        * Αποφυγή συγχρωτισμού.

ü        * Αποφυγή χειραψιών, εναγκαλισμών, φιλιών.

ü        * Αποφυγή κοινωνικών επαφών με ηλικιωμένα και ευπαθή άτομα.

ü        * Έως 4 ή 6 άτομα στο ίδιο τραπέζι, με τήρηση αποστάσεων.

ü        *Απαγόρευση συγκεντρώσεων άνω των 50 ατόμων.

ü        *Λειτουργία καταστημάτων εστίασης έως την 12^η νυχτερινή. κτλ… κτλ…

     

      Μία κοίταζαν την τηλεόραση, μία κοιταζόντουσαν μεταξύ τους. Χώρος για μένα, δεν είχε μείνει στον καναπέ, οπότε κάθισα σεμνά στην απέναντι πολυθρόνα και τους παρατηρούσα. Περίμενα, πώς-και-πώς, να ξεκολλήσουν από την τιβί και να ακούσω τις σκέψεις τους για τα τεκταινόμενα, με την ελπίδα να έχουν μια λύση να προτείνουν για τα βάσανα της Ανθρωπότητας.

Όταν τελείωσαν οι ειδήσεις, μου ζήτησαν να κλείσω την τηλεόραση. Οι ερωτήσεις έπεφταν βροχή από τους αγαπημένους  συγγραφείς. Πήρα φόρα και τους μίλησα για την Παγκοσμιοποιημένη Λιτότητα, δηλαδή, τον 3^ο Παγκόσμιο Πόλεμο, τον Οικονομικό, που βιώνουμε. Για τους θανάτους από πείνα, για την Κλιματική Αλλαγή, για την Βηρυτό, για την Λιβύη, το Ιράκ, το Ιράν, την Κίνα, τις Η.Π.Α., την Ε.Ε. Για τα διαμερίσματα-κουτάκια στην Ιαπωνία, για τον Κιμ, για τα παιδιά του τρίτου Κόσμου που παθαίνουν από πείνα και αρρώστιες. Τους είπα για τους πολιτικούς που έχουν γίνει executives του χρηματοπιστωτικού συστήματος, για το χάλι της Παιδείας, που έχει καταντήσει διδασκαλία εξειδικευμένων δεξιοτήτων και γνώσεων. Τους είπα για τον α-λα-καρτ σεβασμό των Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων, για την πώληση ζωτικών οργάνων και ανθρώπων, για την τρομοκρατία.   

-           - Τί προτείνετε; Τους ρώτησα, όταν δεν άντεχα να απαριθμήσω περισσότερα.

-           -  Όταν ένα κείμενο, ένα κεφάλαιο του βιβλίου μου, δεν προσφέρει στην ιστορία μου, το σκίζω και το ξαναγράφω από την αρχή. (Ισαάκ)

-          -   Όταν αυτό που γράφω είναι βασισμένο σε μια ιδέα που δεν οδηγεί πουθενά, το πετάω στα σκουπίδια, μαζί με την ιδέα. Αδειάζω το μυαλό μου από τα σκουπίδια και κάνω χώρο να υποδεχθώ το καινούριο. (Τζορτζ)

-          -  Με λίγα λόγια, για να καταλάβεις, όταν μια επιχείρηση πουλάει σάπια προϊόντα, μην τα αγοράζεις. Δυσφήμισέ την. Θα κλείσει. Στη θέση της, άνοιξε ένα μικρό και τίμιο μαγαζί. Θα γεμίζει κόσμο. Θα αυξάνεται η πελατεία και θα προκαλέσεις και το άνοιγμα πολλών τέτοιων «μαγαζιών» στη γειτονιά σου. Κατάλαβες; (Φίλιπ)

-          - Κατάλαβα. (εγώ)

-          - Και κάτι ακόμα. Το πιο σημαντικό: Επαναδιατύπωση και Ιεράρχηση των Ανθρώπινων Αξιών. Σ’ αυτό να δώσετε προτεραιότητα. Έχετε ξεχάσει να είστε Άνθρωποι. (Τζορτζ)

Οι ερωτήσεις που στριφογύριζαν στο μυαλό μου, μπερδευόντουσαν μεταξύ τους. Δεν πρόλαβα να τις βάλω σε τάξη. Ο θόρυβος από την κλάρα της λεμονιάς που έσπασε ο δυνατός αέρας, μ’ έκανε να πεταχτώ από το κρεβάτι και να τρέξω, τρομαγμένη, στον κήπο.

Πέγκυ Βάβαλη

17/08/2020

Κείμενο: Copyright Πέγκυ Βάβαλη 2020

Οι φωτογραφίες δανεισμένες από το διαδίκτυο, με ευχαριστίες