ΜΑΤΙ: ΔΥΟ ΜΗΝΕΣ ΜΕΤΑ

Δύο μήνες από το ολοκαύτωμα, η κατάσταση στο Μάτι είναι απελπιστική. Τόσο από πλευράς εμπλεκομένων Υπουργείων, όσο και από πλευράς Τοπικής Αυτοδιοίκησης, με εξαίρεση το Υπουργείο Υγείας, το οποίο ανταποκρίθηκε άμεσα και αποτελεσματικά στα αιτήματά μας για τους εγκαυματίες, οι ρυθμοί αποκατάστασής μας είναι επικίνδυνα και ανησυχητικά αργοί..

Παρά την ευαισθησία της Κυβέρνησης για τα “fake news”, κορυφαία στελέχη της,  από τον κ. Πρωθυπουργό και αρκετούς Υπουργούς έως διάφορους αξιωματούχους και ειδικούς, επιδίδονται σε απαράδεκτη και στοχευμένη διασπορά ψευδών ειδήσεων, διασύροντας  το Μάτι και τους κατοίκους του.

Η κυβερνητική καραμέλα περί άναρχης δόμησης, ανυπαρξίας διόδων προς τις παραλίες και στενών δρόμων, την οποία οι αξιωματούχοι της σερβίρουν στα Μέσα Μαζικής Ενημέρωσης και μέσω αυτών στην κοινή γνώμη, απαιτούμε να αποσυρθεί, πάραυτα. Αυτή η ασεβής δυσφημιστική καμπάνια εναντίον του Ματιού μας θίγει ως πρόσωπα.

Το Μάτι ΔΕΝ κάηκε από «άναρχη δόμηση». Στο Μάτι έγινε ΟΛΟΚΑΥΤΩΜΑ διότι δεν υπήρχε πυροσβεστικό όχημα να σβήσει την φωτιά στην αρχική της εστία!

Το Μάτι ΔΕΝ κάηκε από τους «στενούς δρόμους». Το Μάτι έγινε ΠΑΡΑΝΑΛΩΜΑ διότι οι υπεύθυνοι αξιωματούχοι το άφησαν να καεί!

Η εκατόμβη των νεκρών άφησε την τελευταία τρομαγμένη της πνοή μέσα στις φλόγες, ή στην θάλασσα, διότι οι υπεύθυνοι αξιωματούχοι εγκλώβισαν τους ανθρώπους στους δρόμους στου Ματιού, μαζί με τα άτυχα περαστικά οχήματα που οι υπεύθυνοι αξιωματούχοι ανάγκασαν να μπουν στους δρόμους, σε αντίθετη φορά από την φορά εξόδου των κατοίκων προς την σωτηρία τους. Όσοι πρόλαβαν να φτάσουν στις μικρές παραλίες μας, έμειναν αβοήθητοι στην λαίλαπα της φωτιάς, μέσα στη θάλασσα, για πολλές ώρες. Δεν βγήκαν όλοι ζωντανοί στη στεριά.

Περίπου 800 ιδιωτικά  αυτοκίνητα κάηκαν στους δρόμους του Ματιού στις 23/07/2018. Ανάμεσά τους ούτε ένα περιπολικό της αστυνομίας, ούτε ένα πυροσβεστικό όχημα, ούτε ένα ασθενοφόρο! Ανάμεσα στους νεκρούς, ούτε ένας αστυνομικός ή πυροσβέστης ηρωικά πεσών!  Ό,τι σώθηκε από την φωτιά κι όσοι σωθήκαμε, από τύχη κι από την μεταξύ μας αλληλεγγύη το επιτύχαμε. Μέσα στον πανικό, αυτό-οργανωθήκαμε αποτελεσματικά. Δεν είχαμε άλλη επιλογή. Μόνοι μας και αβοήθητοι, μία επιλογή είχαμε. Να επιβιώσουμε.

Προσβάσεις προς τις  λίγες μικρές παραλίες υπάρχουν στο Μάτι και τις έχουμε δημιουργήσει εμείς. ΔΕΝ είναι ιδιωτικές οι παραλίες μας! Βραχώδεις είναι. Τα μη προσβάσιμα προς την θάλασσα σημεία είναι γκρεμοί.

Από την επόμενη μέρα της συμφοράς που μας βρήκε, Υπουργοί και άλλοι, άρχισαν να μας κουνούν το δάχτυλο, μεταθέτοντας τις κρατικές ευθύνες στις καμένες πλάτες μας, οι οποίες καλούνται να σηκώσουν το βάρος της κρατικής αναποτελεσματικότητας στην πρόληψη της πυρκαγιάς.

Το Μάτι είναι μια μικρή, παραθαλάσσια περιοχή, η οποία από παραθεριστικός τόπος, εξελίχθηκε, εδώ και δύο-τρεις δεκαετίες, σε τόπο μόνιμης κατοικίας. Ξεκίνησε να χτίζεται το 1930 σε οικόπεδα που προέκυψαν από κτήματα καλλιέργειας αμπελιών και αρακά.  Σήμερα, στο Μάτι βρίσκονται περίπου 1.900 σπίτια και κτίσματα, από τα οποία περίπου 550  έχουν καεί ολοσχερώς, 900 έχουν καεί μερικώς και 450 ακίνητα δεν έχουν υποστεί σοβαρές φθορές από την πυρκαγιά.

Η καταστροφή της χλωρίδας στο Μάτι είναι, βιβλική. Καμένα δέντρα και θάμνοι παντού. Κρανίου τόπος, ο μικρός αγαπημένος μας παράδεισος.

Αποκαΐδια, τα σπίτια μας. Τα φορολογούμενα με όλους τους κρατικούς και αυτοδιοικητικούς φόρους, σπίτια μας. Τα σπίτια μας που ανήκουν σε εμάς, τους βαρύτατα φορολογούμενους πολίτες αυτής της χώρας και όχι σε κάποιες παράκτιες (offshore) εταιρείες, όπως προκλητικά μας ειπώθηκε από υπουργικά χείλη.

Είναι υποχρέωση του Κράτους και αμετάκλητη απαίτησή μας, το Μάτι να αποζημιωθεί δίκαια και αποτελεσματικά και να ξαναχτιστεί άμεσα. Είναι υποχρέωση του Κράτους και αμετάκλητη απαίτησή μας, να ξαναπρασινίσει και να ξανανθίσει το Μάτι. Είναι υποχρέωση του Κράτους και αμετάκλητη απαίτησή μας, να επανέλθει η ζωή στο «αμελώς» κατεστραμμένο Μάτι, άμεσα!

Ακούμε, με δυσάρεστη έκπληξη, τόσο από αξιωματούχους της Κεντρικής Διοίκησης, όσο και από αξιωματούχους της Τοπικής Αυτοδιοίκησης, ότι για το Μάτι γίνονται πολύ περισσότερα απ’ ό,τι για άλλες περιοχές της χώρας που έχουν υποστεί καταστροφές. Απαντούμε ότι το ολοκαύτωμα μιας οικιστικής περιοχής από κρατικές αμέλειες, η καταστροφή του 75% των κατοικιών μας και του φυσικού περιβάλλοντος και η απώλεια 100, τουλάχιστον, ανθρώπων από έναν πληθυσμό που δεν υπερβαίνει τις 2.000 κατοίκων, μόνιμων και παραθεριστών, δυστυχέστατα, μας τοποθετεί στην κορυφή των καταστροφών της εκατονταετίας.

Οι απαιτήσεις μας είναι ελάχιστες σε σχέση με το μέγεθος και τις συνέπειες  της καταστροφής μας. Η λήψη έκτακτων, ειδικών για το Μάτι, μέτρων από το Κράτος είναι το αυτονόητο και αυτό απαιτούμε.

Για τους νεκρούς μας, πέρα από την θλίψη και την οργή, που δεν είναι διαχειρίσιμες, αναμένουμε να αποφασίσει η Δικαιοσύνη, αποδίδοντας τα του Καίσαρος τω Καίσαρι  και τα του Λαού τω Λαώ.

© Κείμενο_φωτογραφίες: Πέγκυ Βάβαλη_2018