ΜΑΤΙ 4 ΜΕΡΕΣ ΜΕΤΑ ΤΟ ΟΛΟΚΑΥΤΩΜΑ

Το Μάτι είναι μια πανέμορφη, μικρή περιοχή, καταπράσινη, πάνω στη θάλασσα, με όμορφα σπίτια, μικρά ή μεγάλα, με περιποιημένους, πολύχρωμους κήπους. Είναι το καμάρι μας! Η αγάπη που μοιραζόμαστε οι Ματιώτες. Οι παραλίες του είναι μικρές, βραχώδεις, με καθαρά νερά. Ξεκίνησε σαν παραθεριστικό θέρετρο και τις τελευταίες δεκαετίες, εξελίχθηκε σε τόπο μόνιμης κατοικίας για πολλούς από τους ιδιοκτήτες. Είναι ένας μικρός παράδεισος στην Αττική, τόσο κοντά στην Αθήνα. Βρίσκεται μεταξύ της Ραφήνας και της Νέας Μάκρης. Μέχρι την βλακώδη, μνημονιακή συγχώνευση των Δήμων, ανήκε στον Δήμο Νέας Μάκρης και στην συνέχεια στο τερατούργημα Δήμο Μαραθώνος. Ποτέ, μα ποτέ, οι δημοτικές αρχές δεν φρόντισαν το Μάτι. Αντίθετα, ήταν, σχεδόν ανύπαρκτο και πλήρως αγνοημένο, καθώς, τόσο η Αυτοδιοίκηση, όσο και η Κεντρική Διοίκηση λειτουργούν και αποφασίζουν ψηφοθηρικά. Το Μάτι δεν τους απασχόλησε, καθώς μετρούσε από ελάχιστες έως όχι ικανές ψήφους.

Οπότε, τα σκουπίδια σήπονται συσσωρευμένα στους κάδους, οι δρόμοι του, εκτός από τους δύο κεντρικούς (Κυανής Ακτής και Ποσειδώνος) δεν καθαρίζονται από τους οδοκαθαριστές και τα ξερόχορτα, τόσο κατά μήκος των δρόμων, όσο και στα παραμελημένα οικόπεδα, αναπτύσσονται ελεύθερα και επικίνδυνα.

Οι παραλίες, όπως και ολόκληρο το Μάτι, είναι πλήρως αγνοημένες από την Τοπική Αυτοδιοίκηση, οπότε, όταν το κύμα ξεβράζει φύκια και σκουπίδια, αυτά συσσωρεύονται στις ακτές και αφήνονται στο φιλότιμο των κατοίκων.

Τα εύφλεκτα πεύκα με τα κουκουνάρια-χειροβομβίδες, δέντρα που οι πρώτοι σοφοί πολεοδόμοι της Ιστορίας, οι Ρωμαίοι, απαγόρευαν σε οικιστικές περιοχές, στην Ελλάδα θεωρούνται ιερότερα απ’ ότι οι αγελάδες στην Ινδία, με αποτέλεσμα, κάθε χρόνο, να κατακαίγεται η χώρα, με τη βοήθεια του δέντρου-μπουρλότου. Όχι μόνο απαγορεύεται, αυστηρότατα, να κόψεις πεύκο, ακόμα κι αν κινδυνεύεις να σου γκρεμίσει το σπίτι, ακόμα κι αν γέρνει και κινδυνεύουν ζωές και περιουσίες, ακόμα κι αν έχει ξεραθεί, ή αρρωστήσει, αλλά, μετά από κάθε πυρκαγιά, το «Κράτος» φυτεύει πεύκα, πολλαπλασιάζοντας την επικινδυνότητα στις οικιστικές περιοχές.

Το Μάτι είναι γεμάτο πεύκα. Οι δρόμοι στο καμένο Μάτι είναι γεμάτοι από καμένα κουκουνάρια.

Το Μάτι είναι στο «μάτι» του αέρα κι όλοι τρέμαμε, κάθε φορά, κάθε καλοκαίρι, που οι αδίστακτοι εγκληματίες καίνε Πεντέλη, Καλλιτεχνούπολη, Νέο Βουτζά, μην περάσει η φωτιά την Λεωφόρο Μαραθώνος. Ένας δυτικός άνεμος θα έκανε το Μάτι παρανάλωμα. Το έκανε. Το κατέστρεψε. Ήξεραν, οι επαΐοντες-ιθύνοντες ότι ο άνεμος έσπρωχνε την φωτιά στο πυκνοκατοικημένο Μάτι, γεμάτο κόσμο – κατοίκους, παραθεριστές, τουρίστες κι επισκέπτες –  στα τέλη Ιουλίου.

Τι έκαναν και τι δεν έκαναν οι ιθύνοντες;

Πόσο δύσκολο ήταν δυό-τρεις υπεύθυνοι του Δήμου Μαραθώνος, με μια ντουντούκα στο χέρι, να κατευθύνουν τον κόσμο στη σωτηρία του;

Πόσο δύσκολο ήταν πέντε- έξι άνθρωποι του Στρατού, του Δήμου μας, του Υπουργείου Προστασίας του Πολίτη, να βρίσκονται στις παραλίες μας και να βοηθούν, έστω να εμψυχώνουν τον κόσμο;

Πού ήταν οι υπεύθυνοι για ν’ αποτρέπουν αμετάκλητα την είσοδο αυτοκινήτων στο Μάτι από τους κάθετους στην Μαραθώνος και την Παραλιακή;

Η Δημοτική Αρχή Ραφήνας-Πικερμίου έδρασε συντονισμένα και ακούραστα, με αποτέλεσμα, παρά το ότι, δυστυχώς, κατακάηκε το όμορφο Κόκκινο Λιμανάκι, να μην έχουμε απώλεια ανθρώπων. Η  Δημοτική Αρχή Ραφήνας-Πικερμίου, ήταν η μόνη παρούσα και η μόνη που βοήθησε και στο Μάτι, αρμοδιότητα του προκλητικά και εγκληματικά απόντος Δήμου Μαραθώνος.

Κατά τους αλαζόνες διοικούντες, οι οποίοι, πάνω από τους νεκρούς μας και τα καμένα μας σπίτια, μας κουνούν ξεδιάντροπα το δάχτυλο, για την απόλυτη καταστροφή και για την εκατόμβη νεκρών, φταίμε εμείς, οι Ματιώτες! Κανείς άλλος! Για το ότι βρισκόμαστε εκτός σχεδίου πόλεως, φταίμε εμείς, οι Ματιώτες! Κανείς άλλος! Για το δράμα που ζούμε και δεν ξέρουμε πόσο μεγαλύτερο θα γίνει, φταίμε εμείς, οι Ματιώτες! Για το ότι κάηκαν ζωντανοί και πνίγηκαν οι άνθρωποί μας, για ο ότι καταστράφηκε μια ολόκληρη περιοχή, φταίμε εμείς, οι Ματιώτες και ο άνεμος. Κανείς άλλος!

Το Μάτι, κόσμημα της ευρύτερης περιοχής, θα το ξαναφτιάξουμε, ΕΜΕΙΣ! Επειδή το αγαπάμε! Από εδώ και πέρα ,όμως, οφείλουμε να έχουμε ΕΜΕΙΣ την Αυτοδιοικητική μας ευθύνη!

Θρηνούμε αδικοχαμένα θύματα και ο θρήνος θα συνεχιστεί. Δεν το χωράει ο νους ότι χάθηκαν τόσοι άνθρωποι ΑΔΙΚΑ! Ζούμε μια απόλυτη καταστροφή και μια ανείπωτη τραγωδία. Δεν έχουμε ακόμα συνειδητοποιήσει το μέγεθος της απώλειας. Θρήνος, πένθος, πόνος. Θα πάρει χρόνο να συνέλθουμε. Ποτέ δεν θα συμφιλιωθούμε με την απώλεια των φίλων, των γειτόνων, των ανθρώπων μας. Ποτέ!

© Κείμενο_φωτογραφίες: Πέγκυ Βάβαλη_2018