Κανένας εναντίον Τσακ Νόρις

Η Στατιστική δεν μού άρεσε, από την πρώτη μέρα που συναντηθήκαμε, προπτυχιακά. Δεν μού άρεσε απ’ όταν ήμουν πιτσιρίκα. Για να ακριβολογώ, δεν μού άρεσε ποτέ! Όταν ήμουν παιδάκι, με τρόμαζαν οι στατιστικές πιθανότητες. Άκουγα τους μεγάλους να μιλάνε, ένα βράδυ στο σαλόνι με το γιατρό, τότε που ήταν άρρωστη η θεία Καλλιόπη, να τον ρωτούν για τις «πιθανότητες» και να τους απαντάει ότι «οι στατιστικές μελέτες» της δίνουν ένα με δύο μήνες ζωής. Οι στατιστικές είχαν αποφασίσει να τη σκοτώσουν, την καλή μου θεία. Οι στατιστικές ήταν πολύ φοβιστικά πράματα. Με τρόμαξαν εκείνο το βράδυ, που κλεισμένη στο παιδικό μου δωμάτιο έκλαιγα γοερά και παρακαλούσα τον Θεούλη να σκοτώσει τις στατιστικές, πριν προλάβουν να κλέψουν τη ζωή της θείας μου, που ήταν η μαμά του μοναδικού μου ξαδέρφου. Ο Γιαννάκης έμεινε ορφανός.  

Μεγαλώνοντας και κατανοώντας τους τρόπους με τους οποίους μπορούσαν να χρησιμοποιηθούν αριθμοί και μετρήσεις για να ωφελήσουν μια ή περισσότερες ομάδες ανθρώπων, παραπλανώντας τους υπόλοιπους, αποφάσισα ότι η Στατιστική δεν είναι Επιστήμη και ποτέ δεν εμπιστεύτηκα τα αποτελέσματα των μετρήσεών της. Άριστα πήρα και στη Στατιστική και στην Οικονομετρία, γεγονός που ενίσχυσε την απέχθειά μου για την πρώτη και την αρνητική μου εκτίμηση για τη δεύτερη.
 

Όταν έχανα τη μητέρα μου, ο εξαιρετικός επιστήμονας και θεράπων γιατρός της, ένας από τους κορυφαίους πνευμονολόγους των Ηνωμένων Πολιτειών, μου είχε πει «Δεν θα αναφερθώ σε στατιστικές πιθανότητες, διότι οι στατιστικές μας είναι βασισμένες σε μετρήσεις προηγουμένων ετών, που φτάνουν μέχρι τη δεκαετία και δεν λαμβάνουν υπ’ όψη τους την εν τω μεταξύ πρόοδο της Ιατρικής και των άλλων Επιστημών.» Ακόμα και καλοπροαίρετη όταν είναι η Στατιστική, είναι αναξιόπιστη.
 

Κατά τις τελευταίες δεκαετίες, με έμφαση σ’ αυτήν που διανύουμε, έχει εξαπλωθεί σα μολυσματική ασθένεια η δημοσκοπική χρήση των στατιστικών μετρήσεων από Κυβερνήσεις, Αγορές και γενικά από το χρηματοπιστωτικό σύστημα που πνίγει τον πλανήτη. Εφημερίδες και ΜΜΕ, σ’ όλη τη Γη, πολυεθνικές επιχειρήσεις, τράπεζες, οργανισμοί, πραγματοποιούν σφυγμομετρήσεις σε καθημερινή βάση, επί παντός επιστητού. Μια γκαλοπική φρενίτιδα έχει καταλάβει τα κέντρα λήψης αποφάσεων, αποπροσανατολίζοντας την κοινή γνώμη και σπαταλώντας εκατομμύρια ευρώ και δολάρια καθημερινά, σ’ έναν αγώνα επικράτησης ελάχιστων επί των πολλών.
Όσο για το ποιο είναι το όφελος της βίαιας κατακράτησης της ροής των αγαθών και πώς αξιοποιείται από αυτούς που βάζουν τα φράγματα και το παρακρατούν να λιμνάζει και να σήπεται, έχω πάψει να διερωτώμαι. Τα ποτάμια ξεχειλίζουν κι όταν πλημμυρίσουν, σπάνε τα φράγματα βίαια. Οι μεγαλύτερες καταστροφές καταμετρώνται γύρω από τα φράγματα.
 

Μέχρι πριν από λίγα χρόνια, είχαμε πληθώρα από γκάλοπς κατά τη διάρκεια των προεκλογικών περιόδων, εδώ στην Ελλάδα. Τα τελευταία χρόνια, έχουμε δημοσκοπήσεις, σχεδόν κάθε Κυριακή. Τα τελευταία δύο χρόνια και κάτι, τα επονομαζόμενα «μνημονιακά», έχουμε δημοσκοπικές έρευνες κάθε Κυριακή, από τουλάχιστον δύο εφημερίδες. Πέφτει η δημοτικότητα του Γιωργάκη, ανεβαίνει του Αντωνάκη, αυξάνεται η πρόθεση ψήφου για το τάδε κόμμα, μειώνεται για τ’ άλλο και φτου κι από την αρχή! 

Πρόσφατα, η Κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ (άκου όνομα! Πανελλήνιο, σου λέει, Σοσιαλιστικό Κίνημα! Πλάκα έχει! Τρεις άκυρες λέξεις.), ενώ έπεσε, κρατήθηκε από τα μαλλιά της κι έβαλε πρωθυπουργό έναν κύριο που έχει περάσει από πολλά πόστα. Εγώ θα προτιμούσα, αφού φέραμε απ’ αλλού πρωθυπουργό, να βάζαμε το κύριο Σαρκοζί. Διότι έχει ωραία φωνή, μιλάει αργά, καθαρά και με πάθος. Αυτός που φέρανε, μιλάει σαν το τελευταίο καρδιογράφημα του ασθενούς, χωρίς ούτε ένα σκαμπανέβασμα στην φωνή, μας κοιτάει αυστηρά και μας βάζει συνέχεια τιμωρίες. Τις τιμωρίες δεν τις γράφουμε. Τις πληρώνουμε, όπως συνηθίζεται τώρα τελευταία, εδώ.

Τι λέει, λοιπόν, η σημερινή στατιστική για τον πρωθυπουργό της Ελλάδας; 55% των ερωτηθέντων έχουν θετική γνώμη για τον κύριο Παπαδήμο. Όμως, μόνο 2% τον θεωρούν ως καταλληλότερο για πρωθυπουργό, ενώ 91% των ιδίων ερωτηθέντων είναι δυσαρεστημένοι από την κυβέρνηση. Νομίζω πως ήρθε η ώρα η Στατιστική να ξεφτιλιστεί από τις ίδιες τις μεθόδους της. Τα ίδια της τα εργαλεία στρέφονται εναντίον της και την ξεμπροστιάζουν, εκθέτοντας πεντακάθαρα, σε κοινή θέα και αξιολόγηση το αλλαλούμ που βιώνουμε σε κυβερνητικό και κοινωνικό επίπεδο.
 

Τα καλά νέα, τα οποία κανένα γκάλοπ δεν δύναται να αποκρύψει, είναι το γεγονός ότι οι, εδώ και δυόμισι χρόνια ερωτώμενοι, στην ερώτηση: «Ποιόν από τους πολιτικούς μας θεωρείτε καταλληλότερο για να κυβερνήσει τη χώρα;», απαντούν: «Κανένα». Σε όλες τις σχετικές μετρήσεις, που μπορεί να αριθμούν και εκατοντάδες, το ποσοστό του «Κανένα» κυμαίνεται μεταξύ 50% και 70% και βαίνει αυξανόμενο, θέλει δε θέλει η Στατιστική!
 

Ο μόνος που θα είχε πιθανότητες να κερδίσει τον Κανένα στα ποσοστά θα ήταν ο Τσακ Νόρρις.

ΠKΒ 15-01-2012

© Πέγκυ Καρατζοπούλου-Βάβαλη_15-01-2012