Αφανισμός

Νεόπτωχοι και νεοάστεγοι. Οι δεύτεροι ενδέχεται να εκλείψουν σύντομα, καθώς άπειροι να ζουν στους δρόμους, κινδυνεύουν πολλαπλά από το κρύο, την πείνα, την αρρώστια, την εγκληματικότητα, για να μην αναφερθώ στα ψυχικές ασθένειες της νεοαπαξίωσης και της νεοελεημοσύνης, με τις οποίες καλούνται να συμφιλιωθούν, αποδεχόμενοι τις όποιες, διακριτικές ή αδιάκριτες, εκφράσεις τους. Αμάθητοι στις σωματικές, κοινωνικές και ψυχικές κακουχίες. Όσο κι αν τους αγκαλιάζουμε αλληλέγγυα και με σεβασμό, όσοι ακόμα έχουμε τη δυνατότητα, δύσκολα θα τους βοηθήσουμε, αν όλοι μαζί, στεγαζόμενοι και άστεγοι, δεν πάρουμε την κατάσταση στα χέρια μας με υπευθυνότητα και με κοινωνική συνείδηση. Θα αυξάνονται οι άστεγοι, όσο μας κυβερνούν η Ανομία, η Αδικία, η Φιλαργυρία, η Κοινωνική Αναλγησία, η Πλεονεξία και ο Παραλογισμός. Κατά κύματα, ή φουρνιές, θα βγαίνουν στους δρόμους, όπου και θα τελειώνουν πολλοί. Έτσι, τα έξοδα για τα δημοτικά και τα εκκλησιαστικά συσσίτια, θα είναι σταθερά και, σε λίγους μήνες, θα βαίνουν μειούμενα, προς ανακούφιση των ποικίλλων Αρχών. Επίσης, θα βαίνουν μειούμενα και τα κρατικά έσοδα, καθώς η ραχοκοκαλιά του συστήματος, οι «συνήθεις φορολογούμενοι» θα λιγοστεύουν, είτε αποχωρούντες από τα εγκόσμια, ή αποχωρούντες από τους φορολογικούς καταλόγους, ως μη έχοντες και μη κατέχοντες, πλέον.

Ποιοι είναι οι έχοντες και κατέχοντες, κατά το Κράτος και τα ΜΜΕ; Μα, εκείνοι που έχουν σπίτι σε «καλή» ή «ακριβή» περιοχή, αυτοκίνητο με κινητήρα πάνω από 1.600 κυβικά εκατοστά, εξοχική κατοικία και ιδιόκτητη επαγγελματική στέγη. Οι πρώην ευκατάστατοι μεσοαστοί, δηλαδή μικρομεσαίοι επιχειρηματίες, ελεύθεροι επαγγελματίες, επιστήμονες αυτοαπασχολούμενοι και καλά αμειβόμενοι υπάλληλοι του ιδιωτικού ή του δημόσιου τομέα. Αυτή την κοινωνική τάξη, οι παππούδες μας την αποκαλούσαν «οι νοικοκυραίοι». Αυτή η κοινωνική τάξη, συνήθως δεν διαθέτει παράκτια εταιρεία (offshore) στην οποία να ανήκουν οι κινητές και ακίνητες αξίες της. Αυτή η κοινωνική τάξη, φορολογείται, απ’ αρχής του Ελληνικού Κράτους, αδρά και συνήθως ανταποκρίνεται στις φορολογικές της υποχρεώσεις έγκαιρα και στο ακέραιο. Όχι πια! Αυτήν την κοινωνική τάξη έχουν φέρει σε εξαθλίωση τα τοπικά και διεθνή κέντρα λήψης αποφάσεων, με τα φορομπηχτικά μέτρα που της επιβάλλουν εκβιαστικά, βίαια και ενδεχομένως παράνομα και αντισυνταγματικά.

Το 1.000.000 των εγγεγραμμένων στις καταστάσεις του ΟΑΕΔ ανέργων περιλαμβάνει σημαντικό αριθμό νεόπτωχων νοικοκυραίων, ο οποίος αριθμός βαίνει κατακόρυφα αυξούμενος. Στα πάρκα και στα παγκάκια των Ελληνικών πόλεων έχουν εγκατασταθεί αρκετοί πρώην ευκατάστατοι συμπολίτες μας. Και αυτός ο αριθμός βαίνει αυξούμενος. Επίσης, στις δύο και κάτι κατά μέσον όρο καθημερινές αυτοκτονίες που καταγράφονται  στα επίσημα δελτία (γιατί πολλές αυτοκτονίες καταγράφονται σαν ατυχήματα, ή καρδιακές ανακοπές), μετράμε τη δραματική απόδραση από τη ζωή τέτοιων ανθρώπων, καθημερινά. Νοικοκυραίων.

Το Κράτος αντιμετωπίζει με ανάλγητη βαναυσότητα όλους τους πολίτες, εκτός από τους Κυβερνώντες, τους συνεργάτες τους και τους παρατρεχάμενούς τους. Η κοινωνία και τα ΜΜΕ αντιμετωπίζουν με ειλικρινή ή υποκριτική συμπόνια τους χαμηλόμισθους, τους συνταξιούχους και την εργατική τάξη, ενώ τη μέση αστική τάξη την αντιμετωπίζουν σαν το κορόιδο που υποχρεούται να πληρώσει το λογαριασμό, μαζί με όλα τα σπασμένα. Διότι η μεγαλοαστική τάξη, τα περιουσιακά της στοιχεία τα έχει έτσι τακτοποιημένα, ώστε να μην είναι ούτε προσβάσιμα, ούτε καν γνωστά στο Κράτος, το οποίο αμετανόητα εθελοτυφλεί εξ αιτίας ανομολόγητων συμφερόντων, γνωστών και αγνώστων, δεμένων με όρκους σιωπής ποικίλλων λυκοσυμμαχιών. Οι όντως έχοντες και κατέχοντες, ως αδιάφθοροι, παραμένουν απρόσβλητοι, για να μην πω, ανώνυμοι και ανύπαρκτοι.  Ενώ, η Μέση Αστική Τάξη συντηρεί, εν πολλοίς, αυτό το παρακρατικό κράτος. Πώς το συντηρεί; Με τους φόρους που καταβάλλει, με την εργοδοσία που προσφέρει, με την κατανάλωση και με την κίνηση του χρήματος και τους οικονομικούς κύκλους που πραγματοποιούνται από τις οικονομικές της δραστηριότητες. Αλλάζω τον χρόνο. Με τους φόρους που κατέβαλλε, μέχρι πριν δυο χρόνια και κάτι, με την εργοδοσία που προσέφερε, μέχρι πρόσφατα, με την κατανάλωση και με την κίνηση του χρήματος και τους οικονομικούς κύκλους που πραγματοποιούνταν από τις οικονομικές της δραστηριότητες, μέχρι να την φέρει, το Κράτος, στη σημερινή της οικονομική εξαθλίωση. Στόχος, η εξάλειψή της από τον οικονομικο-κοινωνικό χάρτη.

Εξακολουθώ, όμως, να ακούω, από την φιλάνθρωπη ΔΕΗ, ότι θα αρχίσει να κόβει το ρεύμα μόλις κοπάσει η παγωνιά, αρχίζοντας από τα ηλεκτροδοτούμενα ακίνητα με τιμή ζώνης από €2.500 και πάνω. Τα ίδια ακούω από τις ΔΟΥ, από τα λιγδιασμένα κρατικά χείλη, από όλους αυτούς τους «φορείς» που αποφασίζουν για τις τύχες όλων μας, με δημοκρατικές διαδικασίες, καθώς και από τα φερέφωνά τους, κάθε είδους και ποιού. Όλοι οι κοινωνικά ευαισθητοποιημένοι, αυτό φωνάζουν: «Να τα πάρετε από αυτούς που μένουν στα ακριβά τα σπίτια!», όπου ακριβό σπίτι δεν εννοούν το κάστρο με τα γήπεδα του τένις, τις πισίνες – εσωτερικές και εξωτερικές – , το πολυπληθές προσωπικό και την ιδιωτική φρουρά, αλλά το άνετο διαμέρισμα στην Κηφισιά, τη μεζονέτα στη Γλυφάδα και το εξοχικό στον Κάλαμο. Δηλαδή, η κοινωνία ευλογεί την ειλημμένη απόφαση των κέντρων διακυβέρνησης για την κατάργηση της Μέσης Αστικής Τάξης, της πιο επικίνδυνης για τα συμφέροντα της Παγκοσμιοποίησης. Της κοινωνικής τάξης των σήμερα άνεργων, πρώην εργοδοτών μεγάλου αριθμού των σημερινών ανέργων και των αυριανών, επίσης.

Τα τοπικά κέντρα λήψης αποφάσεων και οι κολαούζοι τους, διχάζουν το κοινωνικό σύνολο, στρέφοντας τη μια κοινωνική ομάδα ενάντια στην άλλη και θολώνοντας συνεχώς το τοπίο, σε βαθμό μηδενικής ορατότητας. Οδηγείται, με ιλιγγιώδεις ταχύτητες, σύσσωμο τα εργατικό δυναμικό αυτής της χώρας στην εξαθλίωση. Όλοι μαζί. Χαμηλόμισθοι και υψηλόμισθοι. Χαμηλοσυνταξιούχοι και παχυλοσυνταξιούχοι. Ιδιοκτήτες ακινήτων σε φτωχογειτονιές και σε ακριβά προάστια. Όλοι! Ο διχασμός και οι κοινωνικές αντιπαλότητες, όχι απλά δεν βοηθούν την κοινωνία να συνέλθει, αλλά είναι περίστροφα στον κρόταφο του κοινωνικού μας ιστού. Ας το κατανοήσουμε, προσπαθώντας να αναγνώσουμε προσεκτικά το πρόβλημα, ώστε να αναγνωρίσουμε την κατάσταση στην οποία έχουμε περιέλθει και να την ανατρέψουμε.

Είμαστε αποπροσανατολισμένοι. Οφείλουμε να πιάσουμε τις πυξίδες και να ξαναβρούμε το δρόμο μας. Υποχρεούμαστε να πιάσουμε τους φακούς και τα φανάρια και να φωτίσουμε αυτό το θολό τοπίο που μας περιβάλλει, πριν μας καταπιεί η ομίχλη του. Με πλακάτ και διαδηλώσεις φωνάζουμε «Κάτω ο Καπιταλισμός!», αποφεύγοντας να παραδεχτούμε πως ο Καπιταλισμός έχει πεθάνει εδώ και αρκετά χρόνια. Άκυρη η αντικαπιταλιστική διαμαρτυρία. Ο Καπιταλισμός είναι πια το βαλσαμωμένο κουφάρι που περιφέρουν στις Αγορές οι Ιθύνοντες, εν είδει σκιάχτρου. Ο Καπιταλισμός, λίγο πριν ολοκληρώσει τον κύκλο του σαν οικονομικό σύστημα, δολοφονήθηκε από τους κατευθύνοντες τις Αγορές και τους Οίκους Αξιολόγησης. Έτσι διακόπηκε βίαια η φυσική εξέλιξη και η μετάβαση σε νέο σύστημα οικονομικής διακυβέρνησης, ώστε να επικρατήσει ένας νέος «-ισμός», επιβλαβής και ιδιαζόντως επικίνδυνος για τους κατοίκους του πλανήτη, ο οποίος θα μπορούσε κάλλιστα να αποκαλείται Αφανισμός.

Λέω να μην αυτοκτονήσω, ούτε σήμερα.

ΠKΒ 19-01-2012

© Πέγκυ Βάβαλη_19-01-2012