Κύριε Ελέησον!

Αγαπητό μου Ημερολόγιο,

Κατ’ αρχήν, σε παρακαλώ, να μου θυμίζεις, κάθε πρωί, ότι εγώ δεν είμαι η Άννα Φρανκ! Δεν είμαι η, υπό διωγμόν και αφανισμόν, Άννα Φρανκ! Να μού το επιβεβαιώνεις, διότι τα πράγματα είναι πολύ περίεργα, ενώ η περιρρέουσα ατμόσφαιρα είναι άκρως έως σατανικώς εχθρική προς τον πολίτη. Για τον Έλληνα Πολίτη, μιλάω, που είμαι κι εγώ τέτοια και τραβάω τα υπέροχα μαλλιά μου, παρατηρώντας αυτούς που εγώ πληρώνω και πλειοψηφικώς επιλέγω για να διαχειρίζονται τα συμφέροντά μου ως Έθνος και ως Επικράτεια, να με εξαπατούν, να με εκμεταλλεύονται, να με καταληστεύουν και να με ταλαιπωρούν, κοροϊδεύοντάς με μέσα στα μούτρα, απροκάλυπτα πλέον. Μέχρι πριν δυο χρόνια, με κορόιδευαν και με εξαπατούσαν εξ ίσου αναίσχυντα, αλλά το έκαναν κεκαλυμμένα. Με τρόπο. Τώρα πια, ξεσάλωσαν, για τα καλά, Αγαπητό μου Ημερολόγιο και ξεδιάντροπα, μοιράζουν τα ιμάτια της Πατρίδας μου σε τοκογλύφους, αφήνοντας όλες τις κερκόπορτες ανοιχτές για να μπαίνουν και να λεηλατούν ανενόχλητοι οι σύγχρονοι παγκοσμιοποιητές σταυροφόροι.

Σήμερα είναι ένδεκα ενδεκάτου του δύο χιλιάδες ένδεκα. Ελπίζω να αποβεί εθνοσωτήριο έτος.
Ο Αρχιεπίσκοπος, επικαλούμενος το όνομα του Θεού, όρκισε μια Κυβέρνηση η οποία νέα δεν είναι, επικίνδυνη για τα εθνικά μου συμφέροντα και την  εθνική μου κυριαρχία, όμως, είναι και παραείναι! Ο όρκος είναι ιερή ομολογία. Ο όρκος ενώπιον του Θεού είναι ιερός και αγιασμένος. Γιατί ορκίζονται κυβερνήσεις αποτελούμενες, στην πλειονότητά τους, από ανθρώπους που δεν έχουν ιερό και όσιο;  Σήμερα, έλαβα άλλη μια απόδειξη ότι ο Θεός κι ο Ιησούς Χριστός ουδεμία σχέση έχουν με την Αρχιεπισκοπή Αθηνών και πάσης Ελλάδος. Διότι αν είχαν την παραμικρή διασύνδεση, θα είχαν πέσει κεραυνοί και θα τους είχαν κάψει όλους, εκεί μέσα!

Γιατί τη λένε «Νέα Κυβέρνηση»; Άλλαξαν τον Πρωθυπουργό, τα έξωθεν και όχι μόνο, αφεντικά, τοποθετώντας κάποιον που προσβλέπουν να κάνει αποτελεσματικότερα τη δουλειά τους από τον προηγούμενο, ο οποίος έκανε τη δουλειά τους μεν, καθυστερούσε, δε. Κάτι άλλο δεν άλλαξε. Οι ίδιοι γιαουρτολήπτες υπουργοί, με μερικές μικροαλλαγές, του τύπου Μόσιαλος έξω, Βορίδης μέσα, Ραγκούσης υφυπουργός, Άδωνης παρών, Σταύρος Δήμας και τέτοια αποπροσανατολιστικά, άνευ ουσίας. Πάχυνε κι άλλο, η Διαμαντοπούλου. Φανφάρες, για να χαλάμε λεφτά σε λιμουζίνες και catering και να αυξάνουμε τον αριθμό των παιχτών σε σαράντα εννιά, σπαταλώντας κρατικά λεφτά στους υψηλούς μισθούς και στα υπέρογκα έξοδα παραστάσεώς τους. Το χωριό καιγόταν και η «νέα κυβέρνηση» ορκιζόταν.

Μπάχαλο την κάνανε τη χώρα μου, Αγαπητούλι μου, ενώ εγώ κοιμόμουν κι έβλεπα και ωραία όνειρα! Παρακοιμήθηκα, είναι αλήθεια. Αποβλακώνει ο πολύς ύπνος. Πρόσφατα, ξύπνησα, τρομαγμένη από φοβερό εφιάλτη. Δεν ήταν εφιάλτης, όπως συνειδητοποίησα την ώρα που έφτιαχνα τον καφέ μου. Ήταν η νέα μου πραγματικότητα. Προσωρινή, στο υπόσχομαι! Δεν έχουμε νέα κυβέρνηση, Ημερολογιάκι μου, νέα καταστροφική επέλαση βαρβάρων έχουμε. Πας μη Έλλην, βάρβαρος! Δεν είναι κυβέρνηση αυτό το λεφούσι που μας καταδυναστεύει. Είναι executives. Δηλαδή, εκτελεστές.

Κύριε Ελέησον, επικαλείται ο Αρχιεπίσκοπος, ο οποίος καλά θα είχε κάνει να είχε πάει στη Χίο, όπου τον περίμεναν για προγραμματισμένη χειροτονία. Κύριε Ελέησον, και Σώσον ημάς κατά το Μέγα Έλεός Σου!

Δεν θα θυμώσω περισσότερο. Δεν βοηθάει ο θυμός κι η αγανάκτηση. Δεν αξίζει τον κόπο να βγω από τα ρούχα μου, γιατί θα μού τα αρπάξουν κι αυτά, τα λαμόγια που λυμαίνονται το βιός μου. Ψύχραιμα θα δράσω. Νοημόνως, κοινωφελώς, αξιοπρεπώς και ομαδικώς. 

Γελάει καλύτερα όποιος γελάει τελευταίος!

ΠΚΒ 11/11/2011

© Πέγκυ Καρατζοπούλου-Βάβαλη_11-11-2011