Είναι κακές και ύπουλες και φθονερές οι τσούχτρες! Αυτές οι
μέδουσες τις θάλασσας, που σου επιτίθενται εκεί που κολυμπάς ανέμελα,
απολαμβάνοντας τη γαλήνη, τη δροσιά, την απεραντοσύνη του νερού και τ’ ουρανού.
Είναι τρομακτικές και εκδικητικές, οι τσούχτρες! Τυλίγονται
και κολλάνε πάνω σου, αφήνοντας το δηλητήριό τους και το οδυνηρό σημάδι τους
στο σώμα σου, κλέβοντάς σου τη χαρά της θάλασσας και αντικαθιστώντας τη με οξύ
πόνο διαρκείας και με πανικό.
Χτες, μου επιτέθηκε μια τέτοια μέδουσα. Στον αριστερό
βραχίονα και στον καρπό. Πονάει ακόμα. Θα πονάει και αύριο. Λιγότερο μεθαύριο.
Το σημάδι θα το έχω για, τουλάχιστο, ένα μήνα, να μου θυμίζει την αναίτια
επίθεση που δέχθηκα και τις μακρόχρονες συνέπειες που θα υφίσταμαι, γιατί έτσι
βόλευε τη φθονερή τσούχτρα.
΄Ηταν τόσο όμορφο το απόγευμα στην παραλία. Μια παρέα
παιδιών έπαιζε μπάλα στα ρηχά. Μια παρέα μεσήλικων γιαγιάδων και παππούδων
είχαν κατέβει στην παραλία με τα εγγονάκια τους, με κουβαδάκια, μπρατσάκια και με
όλα τα αστεία αξεσουάρ. Ήταν αρκετός κόσμος στην παραλία κι όλοι μοιραζόμαστε
την απογευματινή, αρμυρή δροσιά, μετά από μια εργάσιμη μέρα στον Αθηναϊκό
καύσωνα του καλοκαιριού.
Κάτι τουρίστριες και τουρίστες είχαν απλώσει τις πετσέτες
τους κι έκαναν ηλιοθεραπεία, με το φανατισμό των πρώτων ημερών των διακοπών. Ο
ήλιος έλαμπε κι έκαιγε, λίγες ώρες πριν τη δύση του, σ’ έναν καταγάλανο ουρανό.
Το μοναδικό ελληνικό μπλε τ’ ουρανού διακοπτόταν από κάτι μικρούτσικα κάτασπρα
φωτεινά συννεφάκια κι από τα πετάγματα των πουλιών.
Τζιτζίκια στη διαπασών, ένας ελαφρύς παφλασμός από το κύμα,
γέλια και παιδικές φωνές κι ένα κελάηδημα, που και που. Στο βάθος, η μουσική
από το κοντινό μπαρ. Μέχρι τη στιγμή που ήχησε η κραυγή «Τσούχτρες!» από το
στοματάκι μου.
Πρώτες βοήθειες στο χεράκι, βίαιη έξοδος της πιτσιρικαρίας
από το νερό και πάει, χάλασε αυτό το υπέροχο απόγευμα στην παραλία.
Οι τσούχτρες είναι δηλητηριώδεις, κακές, ύπουλες και
φθονερές.
Οι τσούχτρες κολλάνε πάνω σου απρόσμενα και οι συνέπειες της
επαφής μαζί τους είναι απρόβλεπτες και πάντα αρνητικές και ζημιογόνες. Κάτι σαν
τις κυβερνήσεις της μεταπολιτευτικής Ελλάδας.
Π.Κ.Β. 31/07/2012
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου