Μέσα Μαζικής Χυδαίας Τρομοκρατικής Παραπλάνησης

Κεντρικά Δελτία Ειδήσεων καναλιών-παραποτάμων του πακτωλού της εθνολέθριας κονόμας: 35 με 40 λεπτά, από τα 60 με 70 λεπτά προγράμματος, αφιερωμένα σε κακοηθέστατη λασπολόγηση ανθρώπων στους οποίους οι πολλοί υποκλινόμαστε και οι καθαρά σκεπτόμενοι, θεωρούμε σπάνιας εντιμότητας και ικανοτήτων ελληνοκεντρικούς πολιτικούς. 15, περίπου λεπτά αφιερωμένα στην αρνητική κριτική του Κυβερνητικού έργου. Ο υπόλοιπος χρόνος αφιερωμένος σε λεπτομερή παρουσίαση στυγερών εγκλημάτων και κουτσομπολιού.

Όλα αυτά, τα ποταπά,  εν μέσω ενός βάρβαρου, του 3ου Παγκόσμιου Οικονομικού Πολέμου, με θύματα κράτη, ανθρώπους, πλουτοπαραγωγικές πηγές, πολιτισμική κληρονομιά. Με θύμα την Ανθρώπινη Κοινότητα-Κοινωνία.

Παρόμοια κατάσταση επικρατεί σε όλα τα Μέσα Μαζικής Τρομοκρατικής Παραπλάνησης Υπέρ Απάνθρωπων και Ανθελληνικών Συμφερόντων.

Όχι ότι επιλέγω να ενημερώνομαι από τον βούρκο της χυδαιολογίας! Εδώ και πολλά χρόνια, το μόνο που κάνω είναι ένα γρήγορο ζάπινγκ στα εξαθλιωμένα "μέσα" (τηλεοπτικά, ραδιοφωνικά, έντυπα και ηλεκτρονικά) για να έχω εικόνα του τι ετοιμάζει εναντίον μου ο εχθρός και να λαμβάνω τα μέτρα μου, όσο οι μικρές μου δυνάμεις επιτρέπουν.

Σιχαίνομαι και απεχθάνομαι αυτούς που βλάπτουν την χώρα τους.

Σιχαίνομαι και απεχθάνομαι όλους εκείνους που βλάπτουν τους συνανθρώπους τους για ίδιο όφελος.

Ιδιαζόντως απεχθής συνωστισμός ανεπιθύμητων προσώπων, οργανώσεων και οργανισμών.

Το αληθινό πρόσωπο του "τέρατος" έχει αποκαλυφθεί. Δεν είναι τρομακτικό, τελικά. Γκροτέσκ, είναι.

ΜΑΜΑ

Απ' όταν έκλεισα τα δεκαοχτώ, κάθε χρόνο τέτοια μέρα, σου έστελνα μια ανθοδέσμη με τόσα τριαντάφυλα, όσα τα χρόνια μου. Όσα τα χρόνια που απολαμβάναμε την υπέροχη σχέση μάνας-κόρης, μεγαλώνοντας μαζί και κατανοώντας τη ζωή και την αγάπη μαζί, μαμά μου.

Τριάντα πέντε ροζ τριαντάφυλα ήταν τα τα τελευταία που σου έστειλα.

Κάθε χρόνο, τέτοια μέρα, μου λείπει η ζεστασιά κι η μοσχοβολιά της αγκαλιάς σου.

Όταν έπιασα στα χέρια μου το πρώτο μου παιδί, σου είπα: "Μαμά, αρχίζω να καταλαβαίνω πόσο μ' αγαπάς".

Όταν γέννησα το δεύτερο παιδί μου, είχα, πια, κατανοήσει το ανεξάντλητο και ατελεύτητο αυτής της αγάπης. 

Μαμά, ξέρω πόσο μ' αγαπάς.

Μαμά, νιώθω το αιώνιο και το αέναο της μητρικής αγάπης, γιατί μέσα από αυτήν την άνευ όρων αγάπη, έγινα κι εγώ αθάνατη.

Μαμά, σήμερα το πρωί, καθώς πότιζα τις τριανταφυλιές, ένιωθα το βλέμμα σου να με χαϊδεύει. Έβλεπα το χαμόγελό σου στο άνοιγμα των μπουμπουκιών.

Μαμά, η άσπρη τριναταφυλιά, που φυτέψαμε μαζί, άνθισε πέντε κατάλευκα τριαντάφυλα κι ένα μπουμπουκάκι, το έκτο, ετοιμάζεται κι αυτό ν' ανθίσει.

Π.Κ.Β. 10-05-2015

©Πέγκυ Βάβαλη_2015_Κείμενο και φωτογραφία