ΕΠΙΣΤΡΟΦΗ ΣΤΗΝ ΑΛΗΘΕΙΑ

Γιατί "ξεχάσαμε" την έννοια της λέξης Αλήθεια? Α-λήθεια. Η μη λήθη. Α-λάθεια. Το σωστό.

Αν ξαναρχίζαμε να χρησιμοποιούμε τις λέξεις σωστά, θα αποφεύγαμε πολλά ομαδικά-κοινωνικά στραβοπατήματα. Η χρήση των λέξεων, του λόγου, είναι αμφίδρομη: την εκφέρουμε και την προσλαμβάνουμε επίσης. Οπότε η σωστή χρήση των λέξεων έχει να κάνει το ίδιο με αυτά που λέμε και γράφουμε όπως και με αυτά που ακούμε ή διαβάζουμε. Να μιλάμε αληθινά μεταξύ μας. Με ορθό λόγο και όχι με την πολιτική ορθότητα που μάς έχει επιβάλλει η θεοποίηση του χρήματος μέσω της επικοινωνιακής ανηθικότητας των ΜΜΕ και των εγκληματικών δράσεων των Διεθνών Αγορών. Ας πάψουμε να προσλαμβάνουμε και να επεξεργαζόμαστε ψευδείς πληροφορίες από οπουδήποτε. Ας αρχίσουμε να εκφράζουμε τη σκέψη με ειλικρίνεια και σεβασμό προς τον ή τους αποδέκτες της.

Ποιός μπορεί να ακούει τις ασυναρτησίες των πολιτικών, όποιας χώρας? Αντιλαμβανόμαστε ότι μάς κοροϊδεύουν ξεδιάντροπα. Αντί να τούς διακόπτουμε και στη συνέχεια να τούς παύουμε από το λειτούργημα-αξίωμα που με ασέβεια ασκούν, σχολιάζουμε το μέγεθος της υποκρισίας τους. Χαμένος χρόνος. Σπατάλη ζωτικών λειτουργιών μας. Με τον ίδιο τρόπο γκρινιάζουμε, οι πολίτες των χωρών αυτού του πλανήτη, για τις Δημόσιες Υπηρεσίες, για το Εργοδοτικό Σύστημα, για τις ζημιές στο Φυσικό Περιβάλλον, για το Τραπεζικό Σύστημα, κτλ. Ας βγάλουμε τον παραλογισμό από τη ζωή μας, με μικρά, έστω, αλλά σταθερά βήματα.

Οι σύγχρονες κοινωνίες μας, της δήθεν αφθονίας, έχουν τελείως παρεκτραπεί από την ορθή χρήση του λόγου. Μάς διδάσκουν θεωρίες του κέρδους και της ζημίας και παραμελούν να μάς διδάξουν την Αλήθεια της Ζωής. Αυτές οι θεωρίες του κακώς εννοούμενου "ευ ζην" έχουν εντυπωθεί στο κύτταρό μας, στη συλλογική μας μνήμη και - σαν τους ιούς του ηλεκτρονικού υπολογιστή - καταστρέφουν τη μνήμη του σκληρού μας δίσκου, του εγκεφάλου, εκφυλίζοντας τις ανθρώπινες λειτουργίες μας. Τα συναισθήματα και οι συμπεριφορές μας έχουν αλλοιωθεί. Έχουμε πάψει να εκφράζουμε αυτό που νιώθουμε, αυτό που σκεφτόμαστε. Μιλάμε και συνυπάρχουμε με κλισέ, των οποίων τη χρησιμότητα ,ή την προέλευση, έχουμε πάψει να επεξεργαζόμαστε. Η συνεχής και αυξανόμενη προσπάθεια της, με οικονομικούς όρους, κοινωνικής επιβίωσης ή ανέλιξής μας, μάς εξουθενώνει. Μάς εξασθενεί. Μάς παίρνει τη δύναμη.

Πάπαλα!!!

Πάπαλα!!!!!

Από την αυγή της Βιομηχανικής Εποχής, μέχρι τούτη την ώρα που γράφω, η Αστική Τάξη, η Μεσαία Τάξη έχει φορτωθεί την οικονομική ευθύνη της λειτουργίας των κοινωνιών μας. Αυτή ήταν μια ευγενική διατύπωση της σκέψης που είναι σφηνωμένη στο μυαλό μου εδώ και μερικές δεκαετίες και είναι η εξής: «Από την ημέρα που κινήθηκε πάνω στις ράγες του σιδηροδρομικού σταθμού του Manchester το πρώτο τρένο, όλα τα σπασμένα, σ’ αυτόν τον πλανήτη τα πληρώνει η Μεσαία Τάξη.» Για να ακριβολογήσω, τα χρεώνει στην Μεσαία Τάξη το Κυβερνητικό Σύστημα, (το οποίο, σε μεγάλο βαθμό, έχει η ίδια επιλέξει,) και εκείνη τα πληρώνει, ως μη έχουσα άλλη επιλογή. Ως μη έχουσα άλλη επιλογή? Εδώ ξεκινάει το ζήτημα και το ζητούμενο.

Ποια είναι η Μεσαία Τάξη σήμερα? Πώς θα την όριζα, σήμερα? Είναι μια ευρύτατη κοινωνική τάξη ανθρώπων με ασαφή όρια και μεταβλητά σύνορα. Τώρα που το ξανασκέφτομαι, ο όρος «κοινωνική τάξη», έχει καταργηθεί εδώ και αρκετές δεκαετίες και έχει αντικατασταθεί από τον όρο «οικονομική τάξη», καθώς οι «κοινωνίες» μας έχουν υποβιβαστεί σε «οικονομίες». Δεν συμφωνώ με αυτό, οπότε οφείλω να κάνω κάτι για να το αλλάξω. Όχι να το ανατρέψω βίαια, αλλά να το επαναφέρω ομαλά. Χρειάζεται να κάνουμε μια αναστροφή για να επιστρέψουμε σ’ αυτό που είμαστε. Είμαστε άνθρωποι και όχι ταμειακές μηχανές. Αυτό χρειάζεται να το πιστέψουμε ως αξίωμα, ώστε να επαναφέρουμε και να επανέλθουμε στις εργοστασιακές μας προδιαγραφές. Εγώ το έχω κατανοήσει. Το θυμήθηκα, ξαφνικά, μια μέρα που ήμουν πολύ θυμωμένη με το «σύστημα». Ήμουν πολύ θυμωμένη με το κυβερνητικό χρηματο-οικονομικο-κοινωνικό σύστημα. Έβραζα και θα έσκαγα, αν, ξαφνικά, δεν μού ερχόταν η ανάμνηση της ανθρώπινης φύσης και ιδιότητάς μου. Σαν επιφοίτηση, σαν φώτιση μού ήρθε η πληροφορία ότι δεν είμαι Α.Φ.Μ., αλλά άνθρωπος, που ανάμεσα σε πολλά, πάμπολλα άλλα, διαθέτει και έναν αριθμό φορολογικού μητρώου για την προσωπική εξυπηρέτησή του και για την αρμονική συνεργασία του με το κοινωνικό σύνολο στο οποίο έχει ενταχθεί.

Εκείνη την ημέρα, έφυγε, μαγικά, η λάσπη από τα μάτια μου και είδα το φως το αληθινό! Ήταν μια απλή, απλούστατη διαδικασία η οποία έλαβε χώρα με μια σειρά απλών διατυπώσεων. Δεν ένιωσα καμιά έξαρση, έξαψη, ή κάτι περίεργο, όταν συνέβαιναν αυτά. Ήταν μια διαδικασία του αυτονόητου, η οποία απομάκρυνε κάθε θυμό ή φόβο και με επανέφερε στην ανθρώπινη φύση μου.

Παρατηρώ ότι κάτι παρόμοιο συμβαίνει σε αρκετό κόσμο γύρω μου. Επειδή είναι τόσο φυσικό, όσο το γεγονός ότι αναπνέουμε, κανείς δεν το συζητά σαν κάτι αξιοπερίεργο. Είναι μια απλή α-λήθεια. Μια επιστροφή από την λήθη στην α-λήθεια. Η α-λήθεια είναι η φύση του ανθρώπου και το εργαλείο του και το όπλο του και η ασπίδα του. Μόλις, λοιπόν, θυμηθούμε τη φύση μας, γινόμαστε αληθινοί. Μάλλον, επανερχόμαστε στην Αλήθεια, έτσι απλά.