Γιατί οι αρχηγοί των επί
σαράντα χρόνια φαγανών κομμάτων κόπτονται να ερμηνεύουν τη βούληση του
Ελληνικού Λαού κατά το για εκείνους βολικό;
Από πού κι ως πού,
άνθρωποι εθνικά και ατομικά επικίνδυνοι, αυτοπροσδιορίζονται σαν εκφραστές της
λαϊκής βούλησης;
Πώς και από πού
νομιμοποιείται ο κάθε προκλητικός ατομιστής, πρώην Αντιπρόεδρος και Υπουργός
Οικονομικών, να κουνάει το δάχτυλο υποδεικνύοντας το κοινωνικό και το
πατριωτικό καλό;
Πώς και γιατί άνθρωπος
αποδεδειγμένα ζημιογόνος για τον τόπο, απαιτεί υπακοή από έναν λαό, στου οποίου
τον απαράδεκτο εμπαιγμό συμμετέχει ενεργά και αδιάλειπτα εξ αρχής της
διακυβέρνησης της χώρας από το κόμμα του οποίου θλιβερά ηγείται;
Γιατί του έχουν κολλήσει
την ετικέτα του ρήτορα; Γιατί κάποιος προκλητικά κακοπροαίρετος πολυλογάς που εκφέρει τον λόγο με καλή άρθρωση και ορθή
χρήση της Γραμματικής και του Συντακτικού, θεωρείται ρήτωρ και όχι
λογοδιαρροϊοκός αποδιοπομπαίος;
Σε ποια μαρμίτα έπεσε ο
ατάλαντος αρχηγός του απέναντι πόλου του δικομματισμού, ο οποίος πουλάει
τσαμπουκά και αέρα κοπανιστό, δεξιά κι αριστερά, άνευ τσαγανού, άνευ λόγου και
αιτίας;
Μέσα σε ποια σκοτωδύνη, σε
ποιο ντελίριο μπορεί να βρίσκεται ο εξολοθρευτής της κουκούλας και της μάσκας,
ώστε να δηλώνει απαίτηση αυτοδυναμίας για το δύσμοιρο κόμμα του;
Τι θα πει Ζάππειο 1,
Ζάππειο 2 και Ζάππειο 3; Είναι σχετικό με το «Στο Ζάππειο μια μέρα
περιπατούσα»;