Η Αφθονία δεν έρχεται από κάποιον απομακρυσμένο πλανήτη. Βρίσκεται γύρω μας και πηγάζει από μέσα μας. Εν τω ευ το πολύ. Με ευδιαθεσία, λοιπόν, με ευχαρίστηση, μπαίνω στην κουζίνα, κάθε φορά που πρόκειται να μαγειρέψω. Όχι επειδή είμαι άτομο ζεν, ούτε επειδή διαλογίζομαι πριν τη μαγειρική. Μου αρέσει πάρα, μα πάρα πολύ το παιγνίδι με τις κατσαρόλες και με τα υλικά. Ναι, παίζω στην κουζίνα μου! Διασκεδάζω δημιουργικά και χαίρομαι το αποτέλεσμα με την οικογένειά μου και με τους φίλους μας.
Προχθές είχα μαγειρέψει λαχανικά λεμονάτα. Κολοκυθάκια, πατάτες και ένα κινέζικο λάχανο, όλα κομμένα σε χοντρουλές φέτες, κρεμμύδι ξερό ψιλοκομμένο, λίγο σκορδάκι ψιλοκομμένο, παρθένο ελαιόλαδο, αλατοπίπερο, ένα φύλλο δάφνης από τη δάφνη μας, φρέσκια ρίγανη από τις γλάστρες μου και λεμόνια από τις λεμονιές μου. Μου αρέσει πολύ να βάζω και τρίμμα από τη φλούδα του λεμονιού στα λεμονάτα φαγητά μου. Δίνει ένα υπέροχο άρωμα!
Το φαγητό παράβρασε λιγάκι και οι πατάτες πλησίασαν αρκετά την υφή του πουρέ. Νόστιμο έγινε, βέβαια, αλλά το είχα παρακάνει στο λεμόνι και ήταν αρκετά παραπάνω ξυνό από τη γεύση που μάς ικανοποιεί. Δεν πτοηθήκαμε! Φάγαμε το μεσημέρι, τα λαχανικά μας, με μπόλικο τυρί φέτα. Περίσσεψε, όμως, αρκετή ποσότητα...
Οι αποτυχίες με αποκαρδιώνουν μονάχα στιγμιαία. Συνήθως τις χρησιμοποιώ σαν σκαλοπατάκια για ν' ανεβαίνω στο επόμενο επίπεδο. Σαν δημιουργικά εναύσματα! Στο χέρι μου ήταν να μεγαλουργήσω με τα παραβρασμένα ξυνά μου λαχανικά! Πρόσθεσα νεράκι, και μόλις άρχισαν να παίρνουν βράση, πρόσθεσα μια κούπα γλυκό τραχανά και τα έβρασα όλα μαζί. Η νοστιμιά του μεταλλαγμένου πιάτου που προέκυψε από το πείραμά μου, ήταν απερίγραπτη. Κυριολεκτικά! Μάς άρεσε τόσο, που ξεχάσαμε να το φωτογραφήσουμε για να σάς το δείξουμε! Στη διακριτική σας ευχέρεια εναπόκειται να με πιστέψετε.
Δεν κομίζω γλαύκαν εις Αθήνας, προτείνοντας μεταποιημένα πιάτα. Όλοι έχουμε γευτεί, την επομένη, τα χθεσινά κεφτεδάκια της γιαγιάς, με κόκκινη σάλτσα και ρύζι, ή τις πανιασμένες τηγανητές πατάτες του μεσημεριανού, ως ισπανική ομελέττα, το βράδυ. Ένα άλλο παράδειγμα οικονομικής λιχουδιάς, είναι τα χθεσινά μακαρόνια, επίσης ομελέττα, στο τηγάνι, με τριμμένο τυρί, ή σουφλέ!
Δύσκολοι καιροί για την καλομαθημένη και μέχρι πρότινος καλοζοωϊσμένη μεσαία τάξη.
Δύσκολοι, μα όχι αποκαρδιωτικοί, ούτε άνοστοι.
Η νεοφτώχεια θέλει καλοπέραση! Και καλή όρεξη!
Π.Κ.Β.
15/02/2011
© Peggy Carajopoulou-Vavali 2011
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου