Του Αγίου Βαλεντίνου, σήμερα, του καημένου του μάρτυρα της Χριστιανοσύνης, που η αγνή του καρδιά, η γεμάτη συγχώρεση και αγάπη, τον εμβληματοποίησε ως σύμβολο της άνευ όρων αγάπης κι ύστερα, ο καθολικός καπιταλισμός, τον εμπορευματοποίησε καταντώντας τον σοκολατάκι, καρδούλα βελουτέ και στριγκάκι σατέν.
Σήμερα είναι, επίσης, άλλη μια δύσκολη Δευτέρα, δυσκολότερη από την περασμένη, όπως όλες οι Δευτέρες και οι υπόλοιπες μέρες της εβδομάδας, σε τούτη τη χώρα, την ηλιόλουστη και καταληστεμένη, η οποία, ανάμεσα σε άλλα της χαρακτηριστικά, έχει και το χάρισμα να βγάζει τα μάτια της με τα ίδια της τα χέρια, τα νύχια των οποίων βάφει άλλοτε πράσινα, άλλοτε μπλε, διότι είναι trendy.
Αχ, Αγαπητό μου Ημερολόγιο, χάλια μέρα για έρωτες και διασκέδαση. Χάλια, σού λέω. Όλοι τσακώνονται και ρίχνουν το φταίξιμο ο ένας στον άλλο κι άλλος στους ξένους κι οι ξένοι στον άλλο και γύρω-γύρω όλοι ο φαύλος κύκλος που μάς τυλίγει σαν αμπαλάζ δώρου, όλους μαζί, με τις οικογένειές μας και τις κινητές και ακίνητες αξίες μας.
Αυτή η μιζέρια, είναι κουραστική και αποπροσανατολιστική. Γι αυτό, όταν πηγαίνει να με πάρει από κάτω, το ρίχνω στις χειρωνακτικές δράσεις ή στις δημιουργικές ενασχολήσεις. Χτες, περιποιήθηκα τον κήπο και τις γλάστρες μου. Ίδρωσα, κουράστηκα, ξεχάστηκα και στο τέλος, καμάρωνα το αποτέλεσμα του μόχθου μου! Δεν χαλάρωσα, όμως! Συνέχισα! Μαγείρεψα λαχανικά λεμονάτα και έφτιαξα και γλυκό! Μια νοστιμότατη πορτοκαλλόπιτα, από την πετυχημένη συνταγή της φίλης μου!
Τα εσπεριδοειδή είναι στην εποχή τους, ακόμα, οπότε έχω αρκετά λεμόνια και πορτοκάλλια και μανταρίνια από τα όμορφα δεντράκια μου, τα οποία δεν πηγαίνουν χαμένα. Αυτό το διάστημα, το οικογενειακό μενού έχει πήξει στο λεμονάτο, στα αυγολέμονα και σε όλους τους πιθανούς συνδυασμούς εσπεριδοειδών προς βρώσιν και χόρτασιν.
Μετά την υψηλή μαγειρική και ζαχαροπλαστική, έπιασα το καλάθι με τα ραπτικά και επιδιόρθωσα κάτι χαλαρά κουμπιά στα ρούχα μας και κάτι ξηλωματάκια στα μπλουζάκια μας. Δεν φαντάζεσαι πόσο πλήρης και ικανοποιημένη ένιωθα το βράδυ, που μαζεύτηκαν οι φίλοι των παιδιών και φάγαμε το γλυκό με τσάι μέντας και λουίζας από τις γλάστρες μου!
Το πρωί, ξύπνησα, όπως κάθε πρωί από τον ενοχλητικό ήχο του ξυπνητηριού. Το έκλεισα αμέσως και βγήκα στο μπαλκόνι ν' ακούσω τα πουλάκια και να καμαρώσω τα καινούρια μπουμπούκια στην κατακόκκινη καμέλια. Έβγαλε καρπούς και το κουμ κουάτ στη δίπλα γλάστρα!
Τα υπόλοιπα νέα της σημερινής ημέρας είναι ζόρικα και στενόχωρα. Άστο, δε θες να τ' ακούσεις. Επικεντρώσου στο όμορφο απόγευμα.
Π.Κ.Β.
14/-2/2011
© Peggy Carajopoulou-Vavali 2011
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου