Σαν τις μέλισσες, τις
ακούραστες εργάτριες, χτίζουμε τις κερήθρες. Μαζεύουμε το νέκταρ μεθοδικά, μ’
ευγνωμοσύνη στα λουλούδια, βοηθώντας τα να γίνουν καρποί. Παράγουμε το μέλι με
αφοσίωση στο μελίσσι, το αποθηκεύουμε προνοητικά και τακτικά... Ξάφνου, παραβιάζει το μελίσσι ένα χέρι γαντοφορεμένο και κλέβει όλο το μέλι και τις κερήθρες!
Το όπλο μας είναι το κεντρί.
Μα το χέρι του εισβολέα είναι καλά προστατευμένο από τα τσιμπήματά μας. Χρειάζεται,
επειγόντως, με την αφοσίωση, την γνώση και τη σοφία που μας ωθεί να χτίζουμε
μελίσσια, να συλλέγουμε το νέκταρ και να παράγουμε μέλι, να ασχοληθούμε με το
αστραπιαίο ξεγύμνωμα αυτού του κλέφτη!
Δεν ωφελεί να χτίζουμε τις υπέροχες
κερήθρες μας και να τις γεμίζουμε με το μέλι μας, για να το κλέβει αυτός! Ας σταματήσουμε
να παράγουμε το υπέροχο αγαθό μας. Ας σταματήσουμε να δομούμε τους χώρους στέγασής
του και ας αφοσιωθούμε στην προστασία των υπαρχόντων μας και στη συνέχιση της λειτουργικής
κοινωνίας μας. Ας συνεργαστούμε για να τραβήξει, μονομιάς, ολόκληρο το μελίσσι,
αυτό που προστατεύει τον κλέφτη-εισβολέα και να τον αντικρύσει δίχως την κάλυψη
της πονηρής πανοπλίας του ! Το μελίσσι σύσσωμο, έχει τη δύναμη. Το μελίσσι γνωρίζει
και δύναται.
Μετά, είναι τόσο απλό να
ξεχυθούμε και θα τον κεντρίσουμε ακαριαία!
Π.Β. 23/04/2013
©Πέγκυ Βάβαλη_23-04-2013_κείμενα
και φωτογραφίες
