ΦΑΝΟΥΡΟΠΙΤΑ 2013

Η μητέρα μου γεννήθηκε στις 27 Αυγούστου. Ανήμερα του Αγίου Φανουρίου φανερώθηκε σ’ αυτή τη ζωή. Αποχώρησε 6 Ιανουαρίου. Ανήμερα των Φώτων αναλήφθηκε στους ουρανούς. Την χαρακτήριζε μια αγνότητα, μια γήινη αγιοσύνη και η χαρά της ζωής.  Μεγάλωσε στο Παγκράτι. Κάθε χρόνο, καθ’ όλη τη διάρκεια των παιδικών μου χρόνων, την παραμονή του Αγίου Φανουρίου πηγαίναμε, οικογενειακά, στην εκκλησία του Αγίου Φανουρίου στο Παγκράτι, με την πίτα που έφτιαχνε η κυρία Στέλλα – φίλη και γειτόνισσα των γιαγιάδων –  για τη μαμά μου και τη «διαβάζαμε», ξεκινώντας να γιορτάζουμε τα γενέθλια της μαμάς από την παραμονή τους.

Η συγκεκριμένη πίτα φτιάχνεται για να προσφερθεί. Τη μισή πίτα, τη μοιράζαμε στην εκκλησία. Την υπόλοιπη, την παίρναμε στο σπίτι, για εμάς και όσους θα μας επισκέπτονταν. Το ίδιο εξακολουθούμε να κάνουμε, μέχρι σήμερα. Είναι πολύ όμορφη η ανταλλαγή κομματιών πίτας, στο προαύλιο της εκκλησίας, μετά τη λειτουργία.

ΤΖΑΜΠΑΤΖΗΔΕΣ

 «Οι ουρανοί είναι δικοί μας. Όλα τ’ άλλα δικά τους. Μαζί , μας τα φάγανε.»

Ο πολίτης που δεν πληρώνει το εισιτήριό του στα ΜΜΜ είναι τζαμπατζής.

Ο πολίτης που δεν πληρώνει διόδια είναι τζαμπατζής.

Ο τζαμπατζής είναι κοινωνικό παράσιτο.

Το κυβερνητικό μας σύστημα χαρακτηρίζεται από την πλήρη και αμφίπλευρη έλλειψη εμπιστοσύνης μεταξύ πολίτη και κράτους.

Το σωφρονιστικό μας σύστημα χαρακτηρίζεται από εκδικητικό τιμωριτισμό.

Τον τζαμπατζή τον τιμωρούμε, παραδειγματικά, με πρόστιμο πολλαπλά πολλαπλάσιο του αντιτίμου του εισιτηρίου-διοδίου που δεν πλήρωσε.

Τον τζαμπατζή-κοινωνικό παράσιτο, τον εξευτελίζουμε προς παραδειγματισμό των συμπολιτών του.

Ο μεγαλοβιομήχανος που φεσώνει τη Δ.Ε.Η. με αρκετά εκατομμύρια ευρώ είναι επίσης τζαμπατζής.  Ως μεγαλοτζαμπατζής, όμως, εξαιρείται της υποχρέωσης της καταβολής του οφειλομένου αντιτίμου, καθώς και του προστίμου. Αντί, δε, της πρέπουσας διαπόμπευσης, λαμβάνει κυβερνητικούς επαίνους και υψηλά τραπεζικά, μη εξυπηρετούμενα δάνεια.