Η πασχαλιά μου άνθισε προχτές! Μέχρι το συντελειακό 2012,
άνθιζε κάθε Πάσχα.
Ο Πρωθυπουργός της χώρας μου, λέει ό,τι να ‘ναι προσθέτοντας
σύμφωνα, κυρίως το «χι», ανάμεσα στις συλλαβές των λέξεων, σε παραληρηματικά
διαγγέλματα, τα οποία απευθύνει σε στενό κύκλο ολίγων ημετέρων εκλεκτών και
μυριάδων αστακών ματατζήδων.
Οι πελάτες της Wind
είναι
άνθρωποι με μπέρτες. Των άλλων παρόχων είναι πιο trendy.
Κι οι πορτοκαλιές μου, έχουν δέσει πορτοκάλια από τον Αύγουστο.
Προμνημονιακά, τα έδεναν κατά τον Οκτώβριο.
Ο Υπουργός Υγείας δηλώνει, περήφανα και τσιριχτά, πως δεν
εισπράττει υπουργικό μισθό. Κάνει τη δουλειά τσάμπα, μόνο με τη βουλευτική
αποζημίωση. Προφανώς, μ’ αυτόν τον τρόπο δίνει το παράδειγμα της εθελοντικής
εργασίας. Το παράδειγμα της συμμόρφωσης ως προς την κινητικότητα στο Δημόσιο
Τομέα, το έδωσε εδώ και καιρό, μεταπηδώντας αδιαμαρτύρητα, από την τηλεπώληση
στο βουλευτιλίκι και προσφάτως, στο υπουργιλίκι.
Η Ελληνίδα μάνα των μνημονιακών δεσμεύσεων, όταν δεν κρύβεται σε
ψυγειοκαταψύκτες, τζαμπάρει με τον ηλίθιο, καρμίρη γιο της. Και παλαιότερα, πάντως, η Ελληνίς μητέρα είχε σουρεάλ συνήθειες. Π.χ. συνωστιζόταν, μετά τέκνων
σε λιμάνια, στα καλά του καθουμένου κι άλλοτε, έτσι ξαφνικά, μάζευε τις φιλενάδες
και χόρευαν ελληνικό φολκλόρ σκοντάφτοντας η μια πάνω στην άλλη, με ατσαλοσύνη και…
πάρτες κάτω, τις άχαρες!
