Ζούμε σε μια εποχή απερίγραπτης
βαρβαρότητας. Βαρβαρότητας που συντελείται σε καθημερινή βάση με τον αισχρό
παγκόσμιο οικονομικό πόλεμο, με βομβαρδισμούς αμάχων, με ξεριζωμό λαών και
ξεσπίτωμα οικογενειών, με στυγερές δολοφονίες αθώων. Βιώνουμε την ανηθικότητα
στις περισσότερες εκφράσεις της καθημερινότητάς μας.
Οι αυτοκρατορικές αρένες
μετέτρεπαν τον πεινασμένο λαό σε αιμοδιψές πλήθος. Με τα ξεροκόμματα του άρτου
και την απερίγραπτη βαρβαρότητα των θεαμάτων, αποδυνάμωναν κι αποκοίμιζαν τους
πολλούς. Αργότερα, οι διαπομπεύσεις κι οι δημόσιες εκτελέσεις μαγισσών, αγίων
και «προδοτών», εκτόνωναν τον θυμό του εξαθλιωμένου πλήθους για τα δεινά του.
Σήμερα, η τηλεόραση και το
διαδίκτυο προσφέρουν υπερποσότητα βάρβαρου, χυδαίου, αισχρού θεάματος, άνευ
άρτου, εθιστικά, απροκάλυπτα και παγκοσμιοποιημένα.
Στην εποχή της κατάπτωσης
των Πανανθρώπινων Αξιών, σερνόμαστε κουρασμένοι και υποκριτικά αθώοι στον
όμορφο πλανήτη μας.
Δεν είμαστε ούτε αθώοι, ούτε
αμέτοχοι! Ό,τι επιτρέπουμε μας συμβαίνει.
Ας ξυπνήσουμε, επιτέλους,
από τον εφιάλτη κι ας αγαπήσουμε τον συν-άνθρωπο επειδή είναι,
ξεκινώντας από τον εαυτό μας, από τα παιδιά μας κι από όλα τα παιδιά του
κόσμου!
© Κείμενο_φωτογραφία: Πέγκυ Βάβαλη_2018
