CUCINA POVERA-ΠΕΝΙΑ ΜΑΓΕΙΡΙΚΕΣ ΕΡΓΑΖΕΤΑΙ

Χθες, ήταν η Παγκόσμια Μέρα Διατροφής.(16/10/2010)
Σήμερα, η Παγκόσμια Μέρα Κατά της Φτώχειας (17/10/2010)... αυτό το "κατά" δεν μού πάει... θα την προτιμούσα ως Παγκόσμια Ημέρα Υπέρ της Αφθονίας των Αγαθών...
Ας... μαγειρέψουμε κάτι διατροφικά σωστό, με τα φτωχά μας υλικά, προσκαλώντας την αφθονία στο τραπέζι μας. Voila!

Πράξη Πρώτη: Το ριζότο των ξεχασμένων λαχανικών.
Κυριακή. Η κατ’ εξοχήν μέρα οικογενειακών και φιλικών συγκεντρώσεων γύρω από ένα μεγάλο τραπέζι. Ζωογόνα η ανταλλαγή της ενέργειας όταν συν-τρώμε και συν-πίνουμε με αγαπημένους.

Δύσκολες είναι οι καθημερινές μας, εδώ και αρκετόν καιρό, ενώ προβλέπονται δυσκολότερες μέρες από όλες τις Κασσάνδρες που γυροφέρνουν στις χρηματιστηριακές αυλές και κυρίως στα κανάλια των ΜΜΕ. Μια φυγή από το άγχος, μια διαφυγή από την ανασφάλεια της επόμενης μέρας είναι πια τα Σαββατοκύριακά μας. Κι αυτά, όμως, περιορισμένων δυνατοτήτων, όταν τα πορτοφόλια μας είναι πιο συχνά μισοάδεια, παρά μισογεμάτα. Η μιζέρια πλανάται πάνω από τα κεφάλια μας, κόβει βόλτες στους διαδρόμους των σπιτιών μας και γενικά, χώνεται όπου βρει κενό, σαν κατσαρίδα. Πολλά τ’ άδεια ντουλάπια, τα άδεια ράφια τα άδεια ταμεία, τα ελλιπών προμηθειών ψυγεία, απ’ όπου ζοριζόμαστε να πετάξουμε τα μπαγιάτικα με την ευκολία που τα πετάγαμε πριν μόλις μερικούς μήνες.

Πού θα πάει; Θα συνέλθουμε. Πώς θα συνέλθουμε; Διασκεδάζοντας τις φαινομενικές ελλείψεις μας και τους εικονικούς και εμφυτευμένους φόβους μας.


Ο Χριστός τάισε τόσο κόσμο, στο Γάμο της Κανά, μ’ ένα καρβέλι, ένα ψάρι και μια κανάτα κρασί, πολλαπλασιάζοντάς τα με τη Θέλησή Του. Τα θαύματα δεν είναι μόνο παρελθόντα συμβάντα και ευχολόγια για το μέλλον. Είναι, εξ’ ίσου, χειροπιαστά γεγονότα του παρόντος. Μπορούμε με λίγα να φτιάξουμε πολλά, αρκεί να το θέλουμε και να πιστεύουμε στο προσδοκώμενο αποτέλεσμα. Αρχίζουμε από τα εύκολα και προχωρούμε, σταδιακά, σε κείνα που φαντάζουν δύσκολα.

Εδώ και καιρό μού έχει έρθει η ιδέα της δημιουργίας συνταγών μαγειρικής από τα υπόλοιπα του ψυγείου και των ντουλαπιών της κουζίνας. Πειραματίζομαι, εδώ και αρκετά χρόνια, δημιουργώντας συνταγές υγιεινών και νόστιμων πιάτων, άλλοτε πειράζοντας υγιεινιστικά τα παραδοσιακά φαγητά κι άλλοτε δημιουργώντας σύμφωνα με την έμπνευσή μου και με τα υλικά που έχω διαθέσιμα στο σπίτι μου. Σχεδόν πάντα, το γευστικό και το θρεπτικό αποτέλεσμα των πειραμάτων μου και των πειραγμάτων μου είναι επιτυχές. Ναι, λατρεύω τη μαγειρική και το καλό και όμορφα σερβιρισμένο φαγητό.

Τώρα τελευταία, μέσα στο πνεύμα της οικονομίας, λόγω οικονομικής δυσπραγίας, αρχίσαμε κι οι Έλληνες να κάνουμε, με αυξανόμενη σοβαρότητα και με κρύα καρδιά, τον προϋπολογισμό των εξόδων διαβίωσής μας. Η πρόοδος αύξησης της σοβαρότητας με την οποία προϋπολογίζουμε τα έξοδά μας, είναι αντιστρόφως ανάλογη της μείωσης των εισοδημάτων μας. Έτσι, ενώ έχουμε στο αίμα μας την, όχι αδικαιολόγητη, υπερβολή στην αγορά οικιακών προμηθειών και δη τροφίμων, τώρα καλούμαστε να μαζευτούμε στα απολύτως απαραίτητα. Η υπερβολή που μάς χαρακτηρίζει στην αγορά μεγάλης ποικιλίας και ποσοτήτων που δύσκολα θα καταναλώσουμε, έχει να κάνει με το ότι είμαστε λαός με αυξημένη κοινωνικότητα, φιλόξενοι και καλοφαγάδες. Έπαιξε ρόλο κι η Γερμανική Κατοχή, βέβαια, οι μνήμες της πείνας από την οποία, είναι αποτυπωμένες στο dna μας, τουλάχιστον των κατοίκων των μεγαλουπόλεων. Πάπαλα οι υπερβολές και οι σπατάλες. Πάπαλα και οι ξεχειλισμένοι σκουπιδοτενεκέδες από μη καταναλωμένα τρόφιμα!

Ουδέν κακόν αμιγές καλού.

Άνοιξα το ψυγείο σήμερα το πρωί, για να τσεκάρω ελλείψεις για την αυριανή λίστα των αγορών και για να πετάξω τα χαλασμένα και τα ληγμένα. Ληγμένα δεν είχαμε. Τα είχαμε καταναλώσει στην ώρα τους! Αυτό είναι πρόοδος και οικογενειακό μας εύγε και συμμόρφωση! Μερικές ελλείψεις έχουμε, οπότε συμπλήρωσα τη λίστα μου. Στα συρτάρια των λαχανικών, βρήκα ένα μικρό μαρουλάκι, του οποίου αρκετά από τα εξωτερικά φύλλα ήταν λιγάκι φευγάτα. Στην ίδια κατάσταση ήταν και δύο σεκορέ. Λυπήθηκα να τα πετάξω, αλλά δεν πολυ-ήθελα να τα κόψω σαλάτα. Στο ψυγείο έχω και βρασμένα μαυρομάτικα φασολάκια από χθες. Κάτι πρέπει να τα κάνω κι αυτά. Εμπνεύσθηκα ένα ριζότο, το οποίο ονόμασα «ριζότο των ξεχασμένων λαχανικών»! Σας παρουσιάζω τα υλικά και τη συνταγή και σάς παροτρύνω να μην πετάτε τίποτα, πριν βάλετε σε λειτουργία τον δημιουργικό σας εαυτό και τη φαντασία σας.

1 μισομαραμένο μαρουλάκι, ψιλοκομμένο
2 μισομαραμένα σεκορέ (τα λένε και αντίβ), ψιλοκομμένα
2-3 φλυτζάνια του τσαγιού βρασμένα μαυρομάτικα
1 ψιλκομμένη σκελίδα σκόρδο
1 ψιλοκομμένο μέτριο ξερό κρεμμύδι
2 φλυτζάνια του τσαγιού ρύζι καρολίνα, ή γλασσέ, ή νυχάκι, ή ό,τι ρύζι έχετε
1 κονσέρβα τόνο σε λάδι
½ φλυτζανάκι του καφέ ελαιόλαδο (εγώ χρησιμοποίησα το αρωματισμένο λάδι που φτιάχνω με 1 σκελίδα σκόρδο, 1 καυτερή πιπερίτσα και φρέσκια ρίγανη... για τα αρωματικά λάδια μαγειρικής και για τις καλλιέργειες αρωματικών φυτών στο μπαλκόνι, θα μιλήσουμε άλλη μέρα...)
1 κύβο ζωμού βοδινού (τού ταιριάζει και κύβος ζωμού κότας, αφήστε που είναι νοστιμότατο και χωρίς τους κύβους ζωμών)
4-5 φλυτζάνια νερό
αλάτι και πιπέρι (και αν σάς αρέσουν τα καυτερά, μερικές σταγόνες ταμπάσκο, ή λίγο τσίλι, ή μια κουταλιά όποιας καυτερής σάλτσας έχετε στο σπίτι. Εγώ χρησιμοποίησα μια κουταλιά very hot Cajun sauce.)
Επειδή αποφεύγω τα τσιγαρίσματα και τις διαδικασίες που επιβαρύνουν και κάνουν δύσπεπτα τα φαγητά μου, μαραίνω το σκόρδο και το κρεμμύδι βάζοντας ελάχιστο νεράκι στην κατσαρόλα μου. Στη συνέχεια, προσθέτω τα λαχανικά, το νερό, το ζουμί από την κονσέρβα του τόνου, τον κύβο του ζωμού και τα βράζω για ένα δεκάλεπτο, περίπου. Μετά προσθέτω το ρύζι, το αλατοπίπερο και μόλις είναι σχεδόν έτοιμο το ρύζι, δηλαδή al dente, προσθέτω τον τόνο, τα χθεσινά μαυρομάτικα και το ελαιόλαδο. Όταν πάρει βράση, κλείνω το μάτι της κουζίνας, να μην σπαταλάμε την ηλεκτρική ενέργεια και το αφήνω σκεπασμένο να ολοκληρωθεί.

Είναι νοστιμότατο και θρεπτικότατο και καθόλου παχυντικό! Αν μείνει, τρώγεται και την επομένη, σαν κρύα ριζοσαλάτα, με λίγη μαγιονέζα και πολλή φαντασία σε προσθήκες και άλλων υλικών, π.χ. καρότου τριμμένου, μαϊντανού, ή άνηθου κτλ. Η αρχική συνταγή ονομάζεται «ριζότο των ξεχασμένων λαχανικών», όπως είπαμε. Η ανακύκλωσή της την επομένη, θα μπορούσε να ονομασθεί «ριζότο των ξεχασμένων λαχανικών, η συνέχεια» the sequel!

Θα επανέλθω!

Π.Κ.Β.

© Peggy Carajopoulou-Vavali 2010