ΚΑΤΑΣΤΑΣΗ ΕΚΤΑΚΤΗΣ ΑΝΑΓΚΗΣ & ΟΝΕΙΡΑ ΓΛΥΚΑ

Αγαπητό μου ημερολόγιο,

Σάββατο 29 προς Κυριακή 30 Ιανουαρίου 2011 και καμιά αίσθηση ανεμελιάς και ξαλαφρώματος στην ατμόσφαιρα. Καμιά. Υπό άλλες συνθήκες, θα σού έλεγα "Φταίει ο βροχερός καιρός και το κρύο κι ο χιονιάς στα βόρεια." Δεν είναι η κακοκαιρία που μού πλακώνει την καρδιά. Είναι που αυτός ο Πλανήτης πηγαίνει από το κακό στο χειρότερο, ακόμα και μετεωρολογικά.

Από δεκάδες οι νεκροί μετριώνται σε εκατοντάδες στην Αίγυπτο, πέμπτη μέρα σήμερα της Επανάστασης που ξεκίνησε σαν διαδήλωση αντικυβερνητικής διαμαρτυρίας.

Σε κατάσταση έκτακτης ανάγκης, η Αίγυπτος, λένε όλα τα ειδησεογραφικά πρακτορεία.
Σε κατάσταση έκτακτης ανάγκης ο Πλανήτης, λέω εγώ.

Το Μουσείο του Καΐρου λεηλατημένο, παρά την ανθρώπινη αλυσίδα προστασίας του,όπως και επιχειρήσεις και σπίτια σε πλούσιες συνοικίες. Ο στρατός, αλλού επιτίθεται στους διαδηλωτές κι αλλού ενώνεται μαζί τους. Ο αρχαίος Αιγυπτιακός Λαός εξεγέρθηκε κατά του Σύγχρονου Κυβερνητικού Συστήματος.
 
Η Ρόδος κι η Κως πλημμυρισμένες.
Στην Ιαπωνία ηφαιστειακή έκρηξη σε εξέλιξη. Φτύνει λάβα η Γη.
Στο Μάντσετερ διαδηλώνουν αγριεμένοι πολίτες όλων των ηλικιών κατά της αύξησης των διδάκτρων και των φόρων.
Στις Η.Π.Α. πιστολέρο προκαλεί μακελειό σε Αστυνομικό Τμήμα.
Στην Ιταλία διαδηλώνουν για τους απαράδεκτους φόρους και για  σεξουαλικά σκάνδαλα του ΜΜΕ Πρωθυπουργού τους.

Αγαπητό μου Ημερολόγιο: ΩΣ ΕΔΩ ΚΑΙ ΜΗ ΠΑΡΕΚΕΙ! Παρασκευή 28-01-2011

Αγαπητό μου Ημερολόγιο,

Σε προσφωνώ ακριβώς όπως η Άννα Φρανκ το δικό της, εντελώς εξεπίτηδες και καθόλου τυχαία! Εγκλωβισμένη στην κυβερνητική παραφροσύνη, την εντεινόμενη και επιδεινούμενη, εδώ και τουλάχιστον τρεις δεκαετίες, από τις Κυβερνήσεις του ΠΑΣΟΚ και της ΝΔ και από τις αντιπολιτεύσεις των ιδίων κομμάτων, καθώς και του ΚΚΕ, του ΛΑΟΣ, του ΣΥΡΡΙΖΑ και γενικά της κατ’ ευφημισμόν προοδευτικής Αριστεράς και της, επίσης κατ’ ευφημισμόν, φιλελεύθερης ή ριζοσπαστικής ή άκρας, ή μέσης Δεξιάς. Κολοκύθια τούμπανα κι έξι αυγά Τουρκίας, ή ντόπια, ή άλλης προέλευσης, τι σημασία έχει, άλλωστε?

Δεν επιθυμώ, ούτε προτίθεμαι να είμαι politically correct! Η «πολιτική ορθότητα» είναι από τους πιο σιχαμένους και απεχθείς όρους που πέρασαν στην Κοινωνιολογία, μέσω της κίβδηλης παγκοσμιάζουσας Οικονομίας και πιο συγκεκριμένα, μέσω της εγκληματικής φάρας των «μάνατζερς», οι οποίοι αντικατέστησαν τους «διευθυντές» και τους «διοικητές». Όχι, δεν τους αντικατέστησαν! Τους ακύρωσαν, τους τσαλαπάτησαν, τους εξαφάνισαν, καταργώντας τις αληθινές έννοιες των λέξεων «διευθύνω» και «διοικώ», με τον ίδιο χυδαίο τρόπο που μετάλλαξαν τη σπουδαία έννοια «Οικονομία», σε κοντραμπαντιέρη των hedge funds.

Δεν είμαι politically correct! Διατηρώ το σύστημα ηθικών αξιών που διδάχθηκα από τους γονείς και κάποιους εμπνευσμένους δασκάλους. Υπήρξα τυχερή θυγατέρα δύο έντιμων γονέων και επιμελής μαθήτρια μερικών καλών δασκάλων. Αυτές τις αξίες μεταλαμπαδίζω στα παιδιά μου και στους φίλους τους, καταβάλλοντας μεγάλο ψυχικό κόπο, καθώς το κοινωνικό περιβάλλον είναι ανατρεπτικό και απορριπτικό των Βασικών Ανθρωπίνων Αρχών.
Έχοντας ξεκαθαρίσει τη θέση μου, προχωρώ στα σημερινά μας θέματα, ευάκουο ημερολόγιό μου.

Αγαπητό μου Ημερολόγιο: Πέμπτη 27-01-2011

Αγαπητό μου Ημερολόγιο,

Αυτήν την Πέμπτη, 27 Ιανουαρίου 2011, τα πράγματα δεν είναι καθόλου καλύτερα από χθες. Μη σού πω πως χειροτερεύουν, μέρα με τη μέρα… Βαρέθηκα να σου γκρινιάζω, αλλά χάλια, σού λέω, χάλια όλα! Το στομάχι μου, που με πονάει από χθες όπως ήδη γνωρίζεις, με τάραξε στον πόνο όλη νύχτα. Κάθε μισή ώρα ξύπναγα. Φταίω. Έκανα τη βλακεία να φάω μερικά ολόφρεσκα αμυγδαλάκια. Εκτός του διατροφικού λάθους που είναι οι ξηροί καρποί για ένα διαταραγμένο στομάχι, ανάμεσά τους ήταν κι ένα πικραμύγδαλο. Μπορεί να έπαθα και δηλητηρίαση. Οπότε και σήμερα μουτζούφλα ξύπνησα και δεν βλέπω να γίνεται κάτι, έστω μικρό, για να μού φτιάξει το κέφι.

Σήμερα, δεν θα μιλήσουμε καθόλου για τα επαγγελματικά και για τα οικογενειακά μου θέματα. Υγείαν έχομεν – στο περίπου κι αυτή – και τίποτε άλλο. Τί-πο-τα! Το “no news, good news” δεν ισχύει σε περιόδους Οικονομικής Ύφεσης. No news, κακά μαντάτα για την επιβίωσή μας. Πριν λίγο καιρό αντί για «επιβίωση» χρησιμοποιούσα τη λέξη «πρόοδος». Έχω αρκετούς μήνες να χρησιμοποιήσω αυτή τη λέξη.

Για να μην πολυλογώ, γιατί έχω και τα νεύρα μου και όλα μου φταίνε, θα σού πω, στο περίπου, γι’ αυτά που παρατηρώ να συμβαίνουν γύρω μου. Για τα νέα της περιρέουσας καθημερινότητας. Άκου, βλέπε, φρίττε!


Υποσχέθηκε να επιστρέψει τα 117.000€ o ταμίας του δήμου Παγγαίου, που μπορεί να είναι και 185.000€... Οι καταληψίες λαθρομετανάστες προτιμούν τη Νομική! Κτίριο που προτάθηκε από τους Γιατρούς του Κόσμου για τη φιλοξενία τους, δεν ήταν του γούστου τους... H ψυχικά άρρωστη κόρη καθόταν δίπλα στο πτώμα της νεκρής μητέρας της για τρεις ολόκληρες μέρες, στο Πυργί της Χίου… Μήνυση για απόπειρα ανθρωποκτονίας και κατάχρηση εξουσίας εναντίον της οµάδας Δέλτα υπέβαλε Αµερικανίδα διαδηλώτρια, η οποία ξυλοκοπήθηκε άγρια κατά τη διάρκεια της διαδήλωσης ενάντια στο ΔΝΤ στις 15 Νοεµβρίου 2010… Σφαίρες και προκηρύξεις σε φακέλους ταχυδρομημένους στην

S.O.S. = Save Our Souls

Γιατί, Θεούλη μου, γίνονται όλα όσα γίνονται και δεν γίνονται αυτά που πρέπει να γίνονται?

Πες μου Εσύ, που είσαι Αγάπη, Σοφία, η Αρχή και η Ουσία του Όλου και του Παντός.

Προσπαθώ να κατανοήσω, αλλά δεν τα χωράει ο νους μου αυτά που μου συμβαίνουν. Αυτά που μας συμβαίνουν. Προσπαθώ να σκέφτομαι θετικά, μα κάθε μέρα ακούω, βλέπω, συμμετέχω σε τόσα παρανοϊκά και παράλογα, που γεμίζω θυμό και απόγνωση και απογοήτευση. Ξέρω, θα μού πεις ότι μόνο η θετική σκέψη και η αγάπη θα με οδηγήσουν στην ευημερία.

Όμως, Θεούλη μου, μού έδωσες τις Πέντε μου Αισθήσεις και μ’ αυτές προσλαμβάνω ένα σωρό σκουπίδια, τώρα τελευταία, ενόσω το φως λιγοστεύει, μέρα με τη μέρα και μού γίνεται όλο και δυσκολότερο να ξεχωρίσω τα διαμάντια που είναι θαμμένα στο βόθρο που με περιβάλλει.

«ΦΦΦΦΟΥ!!!!!!!!!!! ΚΑΙ ΜΠΟΥΟΥΟΥΟΥ!!!!» ΜΕΡΟΣ 1ον: Ο ΦΟΥΜΠΟΥΦΙΛΟΣ ΕΙΝΑΙ ΔΙΑΔΙΚΤΥΑΚΗ ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΟΤΗΤΑ

ΜΕΡΟΣ 1ΟΝ:

Ο ΦΟΥΜΠΟΥΦΙΛΟΣ ΕΙΝΑΙ ΔΙΑΔΙΚΤΥΑΚΗ ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΟΤΗΤΑ
Εμένα μού αρέσει το φουμπού, γιατρέ μου! Το φχαριστιέμαι. Το απολαμβάνω. Αξιοποιώ τις δυνατότητες που μού παρέχει και τις υπηρεσίες που μού προσφέρει. Χαίρομαι την επικοινωνία με τους διαδικτυακούς μου φίλους. Τονίζω το επίθετο «διαδικτυακός», το οποίο χαρακτηρίζει το ουσιαστικό «φίλος», σ’ αυτήν την πολυπρόσωπη σχέση που λαμβάνει χώρα και αυξάνεται μέσα στον τεράστιο ιστό, τον υφασμένο από αρκετές εκατοντάδες εκατομμυρίων «φίλους». Φιλώ, σημαίνει αγαπώ. Φίλος (χωρίς εισαγωγικά, πλάγια γραφή, κ.τ.λ.) είναι εκείνος που αγαπώ. Γίνεται μια εξωφρενικά λανθασμένη κατάχρηση αυτής της υπέροχης λέξης.

Λέμε:

- Χρόνια πολλά, Θανασάκη μου! Να ζήσεις! Έλα να φάμε σπίτι, που γιορτάζει ο ξάδερφός σου! Σ’ αρέσουν, Θανάση, οι μελιτζάνες ιμάμ?

- Όχι, δεν είμαι φίλος.

- Πώς να γίνεις φίλος, βρε Θανάση μου, με μερικές μαραμένες μελιτζάνες που κολυμπάνε στο λάδι, ανάμεσα σε κομματάκια τομάτας, σκελίδες σκόρδου και φέτες από κρεμμύδι? Εγώ σε ρώτησα αν σού αρέσει να τις τρως. Δεν ρώτησα αν τις αγαπάς και τις εμπιστεύεσαι και επιδιώκεις να συγχρωτίζεσαι μαζί τους. Ούτε αν θα θυσίαζες τον ένα σου νεφρό και τον νωτιαίο σου μυελό για τη σωτηρία των μελιτζανών ιμάμ! Η απάντηση ώφειλε να είναι «Όχι, δεν μού αρέσουν.»
Οι φίλοι μας στο facebook δεν είναι μελιτζάνες ιμάμ, ούτε παπουτσάκια. Αυτό είναι βέβαιο. Ή, σχεδόν βέβαιο. Κάποιοι από αυτούς ήταν φίλοι, ή γνωστοί μας, πριν ενταχθούν στην διαδικτυακή

Pasta Poveresca - Cucina Povera e inspirata!

Είπαμε: Πενία τέχνας εργάζεται και η πείνα και η βιασύνη επίσης! Το "Σπεύδε βραδέως", δεν ισχύει στην κουζίνα, τουλάχιστον στην δική μου κουζίνα και ιδίως όταν έχει πέσει η πίεσή μου και πρέπει να φάω επειγόντως και συγχρόνως πρέπει να θρέψω την οικογένειά μου.

Ήταν ένα μουντό Σάββατο. Βροχερό. Ήταν περασμένες τρεις το μεσημέρι, δηλαδή, τρεις το απόγευμα με το ευρωπαϊκό μέτρημα της ώρας. Σούπερ μάρκετ δεν είχαμε πάει, αλλά, ευτυχώς, παρά την κρίση που μαστίζει το οικογενειακό πορτοφόλι, ακόμα τα νουλάπια και το ψυγείο έχουν αποθέματα. Δόξα τω Θεώ και ανάθεμα τω μνημονίω! Η εύκολη λύση κινείται στην ακτίνα ομελέττα - ζυμαρικά. Ψήφισα ζυμαρικά!

Την ιστορία της "putanesca" την ξέρει πολύς κόσμος. Η putanesca δεν έχει συνταγή. Είναι η μακαρονάδα που μαγείρευαν οι επί χρήμασι και επί πεζοδρομίω Ιταλίδες εκδιδόμενες τις κρύες νύχτες, μαζεμένες γύρω από πρόχειρες φωτιές που άναβαν στο δρόμο για να ζεσταθούν. Έφερνε, η κάθε κοπέλα το κάτι-τι της, ό,τι είχε η κάθε μιά και φτιάχνανε τη σάλτσα εν των ενόντων. Την έκαναν καυτερή για επί πλέον ζεστασιά και μ' αυτήν περιέχυναν το ζυμαρικό. 

Είπα να μαγειρέψω μια poveresca της τεμπελέσκας. Νόστιμη βγήκε και φάγαμε στο πιτς φιντίλι! Υλικά και συνταγή παρακάτω. Εννοείται, ότι βάζετε ή βγάζετε ό,τι θέλετε και ό,τι διαθέτετε! 

ΓΙΑ ΝΑ ΛΕΜΕ ΤΑ ΣΥΚΑ, ΣΥΚΑ ΚΑΙ ΤΟΝ ΓΚΛΕΤΣΟ, ΓΚΛΕΤΣΟ!

Δεν γνωρίζω προσωπικά τον κύριο Απόστολο Γκλέτσο. Τον γνωρίζω σαν ηθοποιό. Τα κουτσομπολιά, γενικά ,όσο και οι πιπεράτες ειδήσεις που διαδίδονται για τους ανθρώπους του θεάματος, με αφήνουν αδιάφορη. Έτσι δεν ξέρω, ούτε με αφορούν τέτοιες λεπτομέρειες για τη ζωή του ηθοποιού που υπήρξε Δημοτικός Σύμβουλος Στυλίδας και πρόσφατα εκλέχθηκε Δήμαρχος Στυλίδας. Ξέρω ότι είναι παρορμητικός άνθρωπος. Ξέρω ότι χαίρει της μεγάλης εκτίμησης των κατοίκων του Δήμου του, για την ακεραιότητά του και για την αληθινή αγάπη του για τον τόπο του. Ξέρω, επίσης ότι είναι σέξι αρσενικό. Αυτό το τελευταίο είναι που «ενοχλεί».

Διαιωνίζουμε την ανόητη πεποίθηση πως η ομορφιά και το σεξ απήλ δεν ταιριάζουν με τη σοβαρότητα και ευφυΐα. Επίσης, δεν εκτιμούμε τους «θεατρίνους», παρά το γεγονός ότι πολύς κόσμος είναι, φανερά ή κρυφά ερωτευμένος, μαζί τους. Ενώ κολακευόμαστε τα μάλα αν γυρίσουν μας κοιτάξουν, ενώ σπρωχνόμαστε για να βρεθούμε κοντά τους, είμαστε ασυγχώρητα καχύποπτοι αν τους δούμε να μπαίνουν σε «αλλονών χωράφια» και να διαπρέπουν. Την καχυποψία μας την εκφράζουμε με πολλούς τρόπους, ο πιο εύκολος από τους οποίους είναι η γελοιοποίηση της συγκεκριμένης δράσης και του προσώπου. Αιδώς Νεοέλληνες!

Αν ο κύριος Γκλέτσος ήταν ένας ζαβρακιασμένος κοντορεβιθούλης, αν ήταν πρώην βουλευτής, αν ήταν, έστω ο δάσκαλος του χωριού, θα τον δαφνοστεφανώναμε για τη γενναία του δράση! Θα γινόταν εθνικό σύμβολο λεβεντιάς! Ε, ο συγκεκριμένος είναι και μια χαρά άντρακλας! Και ηθοποιός! Και ωραίος γκόμενος!

ταπετσαρία - ΝΑ ΜΗ ΔΙΑΓΡΑΦΕΙ ΑΠΟ ΤΟ ΠΡΟΧΕΙΡΟ

ΔΥΟ ΒΑΣΙΛΟΠΙΤΕΣ ΣΤΟ '11 !!!

Μου άρεσε, από μικρή, να μαγειρεύω. Χαίρομαι να δημιουργώ φαγητά και να τα γεύομαι σ' ένα όμορφα στρωμένο τραπέζι, παρέα με τους αγαπημένους μου. Εκτός από ον δίποδο και άπτερο, είμαι και ον κοινωνικό. Ίσως γι αυτό μ' αρέσει να μαγειρεύω και να γράφω. Οι γιαγιάδες μου και η μαμά μου δεν ήταν παραδοσιακές, γεγονός πολύ ωφέλιμο για την παιδεία και την ανατροφή μου, με ένα αρνητικό στοιχείο, το οποίο απέβη θετικό! Δεν μαγειρεύαμε τα παραδοσιακά φαγητά στις Γιορτές! Δεν ψήναμε κουλουράκια, τσουρεκάκια και μπακλαβάδες στο φούρνο μας! Την πρώτη γεμιστή παραδοσιακή γαλοπούλα την μαγείρεψα εγώ, φοιτήτρια, στα δεκαεννιά μου, καθώς και την πρώτη μαγειρίτσα! Το πρώτο κέικ και τα πρώτα κουλουράκια, επίσης! (Η γιαγιά, πάντα μαγείρευε τους νοστιμότερους λαχανοντολμάδες της Επικράτειας και πολλά άλλα, αλλά ποτέ-ποτέ-ποτέ δεν παίξαμε "πλάθω κουλουράκια με τα δυό μου τα χεράκια", ποτέ!). Παρά το γεγονός ότι δεν υπήρξα γλυκατζού σε καμιά ηλικία, λάτρευα, από παιδί, τη μυρωδιά του γλυκού που ψήνεται στο φούρνο, την οποία είχα αιστανθεί σε... άλλα σπίτια. Ποτέ στο δικό μας! Έτσι, άρχισα να φτιάχνω κέϊκς. Για να μυρίζει το σπίτι γλυκό που ψήνεται! Για την οικογενειακή θαλπωρή της ψημένης ζάχαρης.