ΕΡΩΤΗΜΑΤΟΛΟΓΙΟ No.1: Ποιος εικάζει ότι συναινώ?

Τα ζωτικά μου όργανα σε ποιόν ανήκουν? Με ποια εξουσιοδότηση αποφασίζει ένας Υπουργός Υγείας αν θα ταφώ λειψή ή ολόκληρη? Γιατί, ξαφνικά, καλούμαι να υπογράψω Υπεύθυνη Δήλωση, στην περίπτωση που διαφωνώ με την απόφαση του Υπουργείου Υγείας περί της τύχης του δικού μου πτώματος και των περιεχομένων του? Ποιος εικάζει ότι συναινώ? Πώς τεκμαίρεται η συναίνεσή μου? Ποιος μου διασφαλίζει ότι αν μού συμβεί κάτι σχεδόν «μοιραίο», δεν θα με πετσοκόψουν πριν προσπαθήσουν να με επαναφέρουν, πριν προλάβει να «σηκώσει ψηλά τα χέρια η Ιατρική Επιστήμη» και χωρίς να δοθεί η δυνατότητα στους δικούς μου να προσευχηθούν να γίνει το θαύμα και να κάνουν και κανένα τάμα υπέρ της επαναφοράς μου στους ζωντανούς? Ποιος είναι σε θέση να μού επιβεβαιώσει ότι δεν θα δράσουν κυκλώματα αγοραπωλησίας φρέσκων, σπαρταριστών ζωτικών οργάνων στις Εθνικές οδούς, στις Εντατικές Μονάδες των Νοσοκομείων και στους τόπους ξεκαθαρίσματος λογαριασμών? Ποιος σκέφτηκε να ανακινήσει το θέμα της προσφοράς ζωτικών ανθρωπίνων οργάνων σήμερα, τώρα, αυτή την εποχή της ύφεσης και της επικίνδυνης στέρησης? Ποιος παίζει με τα νεύρα μας, τέτοιες μέρες, που η πείνα έχει στρογγυλοκαθήσει στις τραπεζαρίες των περισσότερων  νοικοκυριών της χώρας? Γιατί, αντί να πάψουμε να τρωγόμαστε μεταξύ μας μεταφορικά, επιδιώκουμε να φαγωθούμε μεταξύ μας κυριολεκτικά? Γιατί να μη συνεχίσει να είναι στη διακριτική ευχέρεια του κάθε συνειδητού και ευσυνείδητου πολίτη η απόφαση να γίνει δωρητής των ζωτικών του οργάνων? Γιατί το Υπουργείο Υγείας της πατρίδας μου, αντί να δίνει προτεραιότητα στην υγεία μου και στην περίθαλψή μου, μού βάζει μακάβριες ιδέες? Γιατί μού λένε στα μούτρα ότι ακόμα και μετά θάνατον θα μού κάνουν τη… ζωή δύσκολη?

Π.Κ.Β.

31-03-2011

© Πέγκυ Καρατζοπούλου-Βάβαλη 2011

Τη φωτογραφία τη δανείστηκα από το site e.orfeas.gr, το οποίο ευχαριστώ.

Αγαπητό μου Ημερολόγιο, Καλή Εβδομάδα!

Αγαπητό μου Ημερολόγιο, Καλή Εβδομάδα!

Δευτέρα πρωί, 28 Μαρτίου 2011, μετά από ένα καθόλου εορταστικό και αμφιβόλως πατριωτικό Εθνικό Εορταστικό Τριήμερο.

Οι πυρηνικές καταστροφές, κυριολεκτικά απροσμέτρητες, καθώς οι επαΐοντες τσακώνονται αν η μόλυνση του περιβάλλοντος είναι 10.000.000 φορές, ή 10.000 φορές πάνω από το όριο της ασφαλούς αναπνοής. Οι απώλειες σε ανθρώπινες ζωές και οι υλικές ζημιές από την θεομηνία του σεισμού και του τσουνάμι που χτύπησε την Ιαπωνία, ακόμα καταμετρώνται.

Ο πόλεμος στη Λιβύη συνεχίζεται. Ξεκίνησε σαν λαϊκή εξέγερση κατά του Καντάφι και του Κανταφισμού. Εξελίχτησε σε εμφύλιο μεταξύ Κυβερνητικών Δυνάμεων και αντικαθεστωτικών. Μεταλλάχτηκε σε Πολέμο μεταξύ των αμφιβόλου συμμαχικότητας Συμμαχικών Δυνάμεων και των ηθικά και υλικά εξασθενημένων Κανταφικών Δυνάμεων.

ΟΙ ΡΥΘΜΙΣΤΕΣ

Αντιδραστήρας Νο3, με ενεργό ραδιενεργό πλουτώνιο. Πρόβλημα Ιαπωνικό. Χιλιάδες οι νεκροί, περισσότερες χιλιάδες οι αγνοούμενοι από το – σαν ειδικό εφέ ταινίας καταστροφής – τσουνάμι και τον σεισμό των 9 Ρίχτερ που χτύπησε στην Ιαπωνία, ανισορροπώντας ολόκληρο τον Πλανήτη. Θεομηνία το φυσικό φαινόμενο και ανθρώπινη αλαζονεία το προβληματικό πυρηνικό εργοστάσιο.

Αντιδράσεις σ’ ολόκληρη τη Γη για το συνεχές έγκλημα που τελείται στη Λιβύη μεταξύ Κανταφικών και Αντι-Κανταφικών φυλών. Ούτε οι μεν ούτε οι δε φοβούνται το βίαιο θάνατο, μέσω του οποίου λαμβάνουν το χρίσμα του μάρτυρα του Ισλάμ. Έχει αγριέψει η Αφρική. Η Μεσόγειος φουρτουνιασμένη από το επικείμενο πολιτικο-κοινονικο-θρησκευτικο-οικονομικο-πετρελαϊκό τσουνάμι που απειλεί τον Πλανήτη.

Εν τω μεταξύ, οι «Ρυθμιστές» παίζονται στους κινηματογράφους όλης της Γης συγχρόνως, όπως συμβαίνει με όλα τα καλά προετοιμασμένα blockbusters, εδώ και μερικά χρόνια, με τη μέθοδο του day and date, δηλαδή, μ’ ένα σμπάρο όλα τα τρυγόνια! Πάνε τα τρυγόνια! Εξαφανίστηκαν από τις παγκοσμιοστοχευμένα πολυβόλα της κινηματογραφικής, μάλλον, οπτικοακουστικής βιομηχανίας.

ΒΙΑ: ΛΕΞΗ, ΠΡΑΞΗ, ΘΕΟΤΗΤΑ

Στην Αρχαία Ελληνική Γλώσσα, η λέξη «βία», η οποία δεν έχει πληθυντικό αριθμό, σήμαινε, κατ’ αρχήν, τη δύναμη, σωματική και πνευματική, την ισχύ, το σθένος, την αλκή, ενώ,  «βίαιος» χαρακτηριζόταν ο γενναίος, ο ανδρείος. Στη συνέχεια, η λέξη χρησιμοποιήθηκε για να χαρακτηρίσει την κατάχρηση της δύναμης, τον εξαναγκασμό, την βαρβαρότητα, την πίεση (υλική, ψυχική, συναισθηματική, νοητική)  που ασκεί κάποιος, ή κάτι, σε κάποιον άλλο-ους για να επιβάλλει τη θέλησή του. Σημαίνει, επίσης και τη σπουδή, ως βία-βιασύνη.

Η Βία, το Κράτος, ο Ζήλος και η Νίκη ήταν οι πιστοί και τιμημένοι ακόλουθοι του Δία, του θεού των θεών, τον οποίο είχαν υποστηρίξει κατά την Τιτανομαχία, παίζοντας σημαντικό ρόλο για την τελική επικράτησή του. Στην τραγωδία του Αισχύλου «Προμηθεύς Δεσμώτης», το Κράτος, σαν προσωποποίηση της ωμής άσκησης εξουσίας και η Βία, σαν εξαναγκασμός επί της ελεύθερης βούλησης του Ανθρώπου, συνεργούν με τον Ήφαιστο δένοντας τον Προμηθέα στα βράχια του Καυκάσου, κατ’ εντολή του Δία.

Σήμερα, η Βία, με την έννοια του βάρβαρου, έκνομου εξαναγκασμού, λατρεύεται σαν θεότητα και χρησιμοποιείται σαν πρακτική από ένα μικρό, ελάχιστο ποσοστό του πληθυσμού της Γης, το οποίο, μέχρι σήμερα, ορίζει τις τύχες των κατοίκων αυτού του πλανήτη.

Οι βίαιες πρακτικές, υψηλής εξέλιξης, ευρέως φάσματος και ευφάνταστης ποικιλίας, συναντώνται σε όλες τις φάσεις και εκφράσεις της καθημερινότητας των σημερινών κοινωνιών, σε όλα τα μήκη και τα πλάτη της Γης. Από τη Λιβύη, το Μπαχρέιν και την Αίγυπτο, ως τις Ηνωμένες Πολιτείες της Αμερικής,