Σήμερα
το πρωί, καθώς κοίταζα τις φωτογραφίες που τράβηξα χθες στο Σύνταγμα,
ξεδιαλέγοντας, ανάμεσα σε τόσο σημαντικά στιγμιότυπα από τη χθεσινή ειρηνική
και – ελπίζω αμετάκλητη – διαδήλωση της
λαϊκής αγανάκτησής μας, μού ήρθαν στο μυαλό κάποιες διαπιστώσεις της Shirley MacLaine, η οποία
γηράσκει διδασκομένη και διδάσκουσα.
«Έχω
αποφασίσει να πιστεύω όλα όσα ακούω. Γιατί όχι; Τα πάντα είναι απίστευτα έτσι
κι αλλιώς. Εννοώ πως, σχεδόν τα πάντα στις μέρες μας, έρχονται σε αντίθεση με
όλα εκείνα με τα οποία γαλουχήθηκα. Ανατρέπουν ολόκληρο το σύστημα των αρχών με
τις οποίες ανατράφηκα. Καταργούν όλα όσα διαπαιδαγωγήθηκα να αναγνωρίζω και να
πιστεύω σαν την έκφραση της υγιούς αλήθειας.»
"Εξ
αρχής, η ζωή μου στις ταινίες ήταν, κατά κύριο λόγο, μια αδιάκοπη και
ουσιαστική μελέτη πάνω στην ανθρώπινη συμπεριφορά. Όχι μόνο σε σχέση με την
τέχνη της ηθοποιίας, αλλά και όσον αφορά στην επιστήμη της εμπιστοσύνης…. Η
εμπιστοσύνη είναι ένα από τα τρία σημαντικά νομίσματα
τα οποία χρηματοδοτούν τη δημιουργία
ταινιών. Η εμπιστοσύνη είναι αναγκαίο και απαραίτητο συστατικό στη σόου
μπίζνες. Είναι ίσης σημασίας και ίσης αξίας με το ταλέντο και με τα
χρήματα…."
"Χρειάζεται να εμπιστευόμαστε τα ένστικτά μας, και έχουμε την υποχρέωση
να εμπιστευόμαστε ο ένας τον άλλον. Αυτή είναι η σημασία της λέξης
«συνεργασία."
"Όταν ήμουν νεότερη, έδινα αγνή και άδολη εμπιστοσύνη σχεδόν στους πάντες
και στα πάντα. Νομίζω πως εξακολουθώ να κάνω το ίδιο. Νιώθω περήφανη που δεν
έγινα ζηλόφθονη ή κυνική. Αντίθετα, έχω εξελιχθεί σε μια, μάλλον εξεζητημένη
και απαιτητική αμφισβητία."
"Είχα πάντα μια
αγνή, επηρμένη και παρορμητική, εφηβική αντίληψη για τη ζωή, που έσφυζε από
αισιοδοξία και έφτανε στην αφέλεια. Με βόλεψε αρκετά, αλλά δεν είμαι και τόσο
σίγουρη πλέον για την ορθότητά της. Πάντα ένιωθα πως ορθά συμβαίνει το κάθε τι,
και πως ό,τι συμβαίνει είναι, συνήθως, για το γενικό καλό. Τώρα, αισθάνομαι
βαθύτερη την ανάγκη να αναλάβω μεγαλύτερη προσωπική ευθύνη γι’ αυτά που
συμβαίνουν στον κόσμο και – αντί να παρατηρώ
σαν απλός θεατής – σκέφτομαι τρόπους για
την ενεργό συμμετοχή μου στην πραγματικότητα που εκτυλίσσεται μπροστά μου."
"Βρίσκω πως τα δύο φαινόμενα που με απασχολούν και με προβληματίζουν ιδιαίτερα, είναι ο εθισμός στην τεχνολογία που
χαρακτηρίζει τον πολιτισμό μας, και η αναπηρία που χαρακτηρίζει τη δημοκρατία
μας."
Χτες, η Πλατεία
ήταν γεμάτη. Και απόψε και αύριο και κάθε μέρα, μέχρι να συνεργαστούμε Όλοι οι
Έλληνες – καθείς από τη θέση στη οποία βρίσκεται τώρα – για το καλό και
συμφέρον του κοινωνικού συνόλου που αποτελούμε, το οποίο κοινωνικό καλό και
συμφέρον, εμπεριέχει αδιαμφισβήτητα το όντως καλό και το όντως συμφέρον καθενός
ξεχωριστά.
Π.Κ.Β.
26/05/2006
Σημ: Με πλάγια και σε εισαγωγικά, τα αποσπάσματα από την υπό έκδοση
ελληνική μετάφραση του βιβλίου της Shirley Mac Laine “SAGE-ING WHILE AGE-ING”
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου