ΚΑΙ ΤΟΥΤΗ ‘ΔΩ ΤΗΝ ΑΝΟΙΞΗ, ΡΑΓΙΑΔΕΣ, ΡΑΓΙΑΔΕΣ

Αγαπητό μου Ημερολόγιο,

Δευτέρα, 23  του μυρωδάτου Μάη του μεταβατικού και ολισθηρού έτους 2011, που μετετράπη «μαγικά» σε Ναδίρ Εντίμων Πολιτών. Ξύπνησα με ζαλάδα και υπόταση, σήμερα το πρωί, διότι είχα κοιμηθεί αγχωμένη. Ο ύπνος μου και τα όνειρά μου διακόπτονται τα βράδια, όχι από τους Μαδριλένους, τους οποίους ζηλεύω, αλλά από τους μανδαρίνους που, προς ώρας, αδυνατώ να απολύσω και να θέσω σε διαχεσιμότητα. (σημ. δεν είναι πληκτρολογικό λάθος, το ουσιαστικό). Αλληλοσυμβουλεύονται στρογγυλοκαθισμένοι γύρω από ένα μακρινάρι, προς το οβάλ, τραπέζι, διαβουλεύονται με βαρβάρους, ομιλώντες την βαρβαρικήν καλύτερα από την Ελληνικήν και επιβουλεύονται το βιός μου, την ευημερία μου και την ψυχική και σωματική μου υγεία, καθώς επίσης και το μέλλον των απογόνων μου, με ιλιγγιωδώς αυξανόμενο μένος.   

Οι Τριακόσιοι, που δεν είναι του Λεωνίδα, κι άλλοι τόσοι κι άλλοι τόσοι και μερικοί ακόμα, άρρηκτα, όπως φαίνεται, συνδεδεμένοι μεταξύ τους – κάτι σαν αδελφοποιτοί ή ομερτάδες – πάνε κι έρχονται, δικοίς μου εξόδοις, φέρνοντάς μου ολοένα και χειρότερα μαντάτα από ξένους ανθρώπους που αποφασίζουν για μένα χωρίς την εξουσιοδότησή μου και εμένα με πηγαίνουν από το κακό στο χειρότερο. Επαναλαμβάνω, με θλίψη και αγωνία, εκείνο που σού έλεγα πριν κάτι μήνες. «Τσιφλίκι τους την έχουν κάνει την πατρίδα μου οι υπάλληλοί μου, οι υπάλληλοι των υπαλλήλων μου, οι συγγενείς τους - εξ' αγχιστείας και εξ' αίματος - και οι κάθε είδους εμπλεκόμενοι στον ιστό αυτής της μαύρης-χήρας αράχνης, η οποία έχει εγκλωβίσει στον τεράστιο ιστό της και την πίτα που ζύμωνα με τα χεράκια μου και έψηνα τόσους αιώνες και το μαχαίρι που κράταγα στο χέρι μου για να μοιράζω τα άφθονα κομμάτια της και να χορταίνουμε όλοι.»

Ντρέπομαι που άρχισα να συνηθίζω στην τεχνητή και τεχνιέντως πεταμένη στα μούτρα μου ανέχεια. Σαν  σκύλος του Παβλόφ που του έχουν βάλει νέφτι, τρέχω δεξιά κι αριστερά, πάνω – κάτω, μέσα – έξω, για να τα φέρω βόλτα,
να πληρώσω τον υπέρογκο λογαριασμό του σούπερ μάρκετ για τα απολύτως απαραίτητα, να πληρώνω τις ΔΕΚΟ, που αυξάνουν τα τιμολόγια όσο μειώνω την κατανάλωσή μου, τη βενζίνη σε τιμές αιθερίων ελαίων, τα τέλη κυκλοφορίας στους απαράδεκτους και με θανατηφόρα σήμανση δρόμους της χώρας μου, τους φόρους, τους δασμούς, τα ανελέητα χαράτσια περαιώσεων, ρυθμίσεων, φορομπηχτικών αντικειμενικών αξιών, ανεντίμως τεκμαιρομένων εισοδημάτων, τα Ασφαλιστικά Ταμεία, που αδιαφορούν για την υγεία μου και χρειάζονται δώδεκα μήνες για να καταμετρήσουν τα ένσημα των εν δυνάμει συνταξιούχων, τα πανάκριβα τέλη των από κακοδιαχείριση και λαθροχειρίες υπερχρεωμένων και νυν Κακοκράτεια  μεταλλαγμένων Δήμων.

Θεωρούν ότι με έχουν πείσει πως είμαι ένα στατιστικά μετρήσιμο νούμερο. Πριν μερικούς μήνες, θεωρούσαν ότι με είχαν πείσει πως είμαι μια μεγάλη πλάτη, διαθέσιμη για εναπόθεση οικονομικών βαρών της ανομίας, της κρατικής κραιπάλης και της κοντόφθαλμα ανεγκέφαλης διοίκησης και διαχείρισης του Κρατικού μου πλούτου. Εν τω μεταξύ, συνεχίζουν να μού κουνάνε, απειλητικά, τα λιγδιασμένα τους δάχτυλα και να με ανακαλούν στην τάξη, βρίζοντας και καταστροφολογώντας, με τα στόματά τους μπουκωμένα, από τα οποία ξεφεύγουν κάτι ξυνισμένα αμάσητα ξίγκια. Αηδιάζω. 

Επίσης, οφείλω να σε ενημερώσω, πως ο παγκοσμίου κύρους κύριος Ντομινίκ Στρος-Καν μεταλλάχθηκε, εν μια αμερικανική νυκτί, σε κακό – πολύ κακό – παιδί. Ο δε κύριος Βανιαμίν Νετανιάχου είναι πολύ – πάρα πολύ – θυμωμένος με τον κύριο Μπάρακ Ομπάμα, αλλά ο κύριος Ομπάμα, κατανοεί ότι αυτά συμβαίνουν μεταξύ φίλων. Οι Ευρωπαίοι φίλοι και εταίροι μας κόπτονται, πιέζουν και πιέζονται για τη συνέχιση της Ευρωπαϊκής Ηγεσίας του, κατά τ’ άλλα, Διεθνούς Νομισματικού Ταμείου, παρά τις αντίθετες τάσεις και προτάσεις που προβάλλονται από τις αναδυόμενες ισχυρές οικονομίες του καινούριου αυτού αιώνα. Μη με ρωτήσεις για Συρία, Λιβύη, φυσικές καταστροφές, σεισμούς και λοιπά. Η ζωή συνεχίζει να διακόπτεται βίαια.

Σήμερα έχει λιακάδα. Τα, λουλούδια μοσχοβολάνε στις γλάστρες και τούτη ‘δώ την Άνοιξη, ραγιάδες, ραγιάδες.

Λυπάμαι και θλίβομαι, αγαπητό και υπομονετικό μου ημερολόγιο για τα σημερινά νέα.

Π.Κ.Β.

23-05-2011

©Πέγκυ Καρατζοπούλου – Βάβαλη 23-05-2011