Ο φόβος πηγή κάθε κακού, κάθε λάθους. Το κακό δεν υφίσταται.
Ο φόβος, ναι.
Ο βασιλιάς, μαρμαρωμένος από το φόβο του, άλλοτε στο ψηλό
θρονί κι άλλοτε ταξιδεύοντας μεταξύ Δύσης και Μοριά, ζητιάνευε απ’ τα ξαδέρφια,
από τον Πάπα κι από τους βασιλιάδες – Σταυροφόρους, βοήθεια να σώσει την
Αυτοκρατορία. Έσπαγε το κεφάλι του, τσάκιζε τη μέση του, υποχωρούσε στις
κυριαρχικές απαιτήσεις έξωθεν, αποφεύγοντας να κυβερνήσει. Αποφεύγοντας να
ανασυντάξει τις δυνάμεις του. Στο μεταξύ, ο Πολιορκητής ετοίμαζε στράτευμα,
δημιουργούσε πανίσχυρες πολιορκητικές μηχανές, ιχνηλατούσε και χαρτογραφούσε με
σοφή στρατηγική.
Η κερκόπορτα ήταν μια, όχι και τόσο σημαντική, από τις
πολλές παραμέτρους. Ξέφραγο αμπέλι ήταν ολόκληρη η Αυτοκρατορία! Η γενναιότητα
και οι πολεμικές αρετές ενός Ιωάννη Ιουστινιάνη Γενουάτη δεν έφεραν ούτε την
άνοιξη, μήτε τη σωτηρία. Σπαταλήθηκαν και θυσιάστηκαν, ο ακέραιος Ιωάννης κι οι
ανδρείοι του, σε βωμό βυζαντινού σκότους μιας ξεχαρβαλωμένης Αυτοκρατορίας.
Δε σώζεται καμιά πατρίδα, μικρή ή μεγάλη, από τους γείτονες
και τους φίλους!
Οι φίλοι και οι γείτονες, για να σε βοηθήσουν, πρέπει να σε
εκτιμούν και να σε σέβονται. Μόνο τότε θα ανασκουμπωθούν και θα τρέξουν να σε
συνδράμουν. Τονίζω: Να σε συνδράμουν και όχι να κάνουν τη δουλειά που
αποφεύγεις να κάνεις εσύ για δικό σου λογαριασμό!
Τι, ακριβώς, κάνει ένας μαρμαρωμένος βασιλιάς, καθώς, γαντζωμένος
στο σαρακοφαγωμένο θρονί, τουρτουρίζει μονάχος στην άδεια και παγωμένη αίθουσα
του θρόνου, όταν στους σκοτεινούς διαδρόμους του παλατιού συνωμοτούν
ακατάπαυστα τιτλούχοι, ευνούχοι και κάθε λογής παπικοί και άλλοι τοποτηρητές?
Τι περισσότερο από το να απολαμβάνει, ως θέαμα, την Άλωση, εν αναμονή της…
θρυλοποίησής του.
Τι να τον κάνω το Μαρμαρωμένο Βασιλιά? Να περιμένω να μού
ανακοινώσει «Εάλω η Πόλις»?
Η Ιστορία δεν επαναλαμβάνεται όταν η ευθύνη αναλαμβάνεται.
Το παρελθόν είναι μάθημα.
Το σήμερα είναι η καινούρια ηλιόλουστη μέρα, ορατή στους
άριστους μαθητές!
Πάμε Πλατεία!
ΠΚΒ – 29/05/2011
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου