ΕΠΙΣΤΟΛΗ 3η ΚΑΙ ΦΑΡΜΑΚΕΡΗ

Αγαπητέ μου Αποτέτοιε,

Το βαρέλι έχει πάτο, τον οποίο έχουμε πιάσει, εδώ και καιρό, συνωστισμένοι άβολα και προσωρινά επί της μούργας – γλίτσας και μουχλιάζοντας ανελέητα. Όλοι μαζί πιάσαμε πάτο, αποτέτοιε μου! Κι εσύ κι η κυβερνο-επίσημη παρέα σου κι εγώ και τα παιδιά και τα σκυλιά και τα γατιά κι η γλάστρα με τη γλαδιόλα. Όλοι, επί ξύλου κρεμάμενοι κι επί βαρελόπατου – απόπατου καθήμενοι. Κι εσύ, αποτέτοιε μου κι οι υπόλοιποι αποτέτοιοι, στην ίδια θέση με μένα βρίσκεστε, με μικρή χρονοκαθυστέρηση, λόγω της υστέρησης στην οποία εγώ ευρίσκομαι ήδη και είναι οικονομικής φύσης, με παρελκόμενες και όλες τις άλλες «φύσεις», ενώ εσύ και το ξεδιάντροπο παρεάκι, αναμένεται να υποστείτε και άλλες στερήσεις, όπως, πχ, πολιτικών δικαιωμάτων, που χεστήκατε, δηλαδή, αλλά εμείς όχι.

Μου βγάζεις αυτόν τον κυβερνητικό εκπρόσωπο και άλλους παρόμοιους στα κανάλια και στα ραδιόφωνα και μού λένε πως θα μου κάνουν εκλογές, για να εκτονώσω την οργή μου και να μη διαδηλώνω, λέει, στους δρόμους την αγανάκτησή μου για την απαράδεκτη διακυβέρνηση της δικιάς μου της χώρας. Βρε αποτέτοιε μου, διαβάστε το Σύνταγμα της Ελλάδος! Δείξτε λίγη φιλαναγνωσία και πιάστε το, άρθρο – άρθρο, μια κι έξω, να τελειώνουμε με τις σαχλαμάρες που μυρικάζετε σαν στέρφες κατσίκες. Είναι τόσο καλά διατυπωμένο, το Σύνταγμα (το οποίο δεν είναι μόνο πλατεία), που γίνεται κατανοητό και από απόφοιτο του Δημοτικού και από Έλληνα της Διασποράς, ακόμα. Πού, αποτέτοιε μου, γράφει στο Σύνταγμα, της δικής μου της πατρίδας, ότι οι Εκλογές για το Κοινοβούλιο λαμβάνουν χώρα εν είδει ψυχαναλυτού; Οι Κοινοβουλευτικές Εκλογές, αποτετοιάκι μου, λαμβάνουν χώρα για να εκλέξει ο λαός εκείνους που θα τον εκπροσωπήσουν στη Βουλή (τονίζω: Β ο υ λ ή και όχι βολή) των Ελλήνων και θα ασκήσουν την Νομοθετική Εξουσία διοικώντας τη χώρα μου! Λαϊκή Εντολή εκπροσώπων και σχηματισμού Κυβέρνησης δίνουν οι εν λόγω Εκλογές, που έκαναν μιαν ανεπιτυχή βόλτα στον μήνα Φεβρουάριο (ο Άγιος Φεβρουάριος κι εγώ, που λέει και το άσμα), πήδησαν ανέμελα τον μήνα Μάρτιο (και γδάρτιο εντελώς και παλουκοκαύτιο όπως επίσης και παλουκοφόρο και χαρατσοφέρτη) και  αμφιταλαντεύονται μεταξύ του Απρίλη μου γλυκειέ και Μάη μυρωδάτε. Καρδιά μου πώς αντέχεις μέσα στο τόσο ψέμα και στην απατεωνιά;

Θέλω να μου δώσεις λογαριασμό, αποτέτοιε μου, πόσα εκατομμύρια – άντε, εκατοντάδες χιλιάδες – ευρώ μου χρέωσες το καινούριο σου βίτσιο να παίρνεις μάτι τη μαθητιώσα νεολαία και τα στρατά να παρελαύνουν για πάρτη σου και για τους καλεσμένους κολλητούς σου, με παρατεταγμένη όλη την αστυνομική δύναμη του λεκανοπαδίου – και βάλε – και τα ΜΑΤ και όλες τις Ειδικές Δυνάμεις και με ελεύθερους σκοπευτές στις ταράτσες και στις σκεπές, just in case. Σου πληρώνω ένα σωρό πολυτέλειες και λούσα και αλεξίσφαιρα τζάμια και γιλέκα, μέσω Ι.Κ.Α. και jacuzzi και  πρώτη θέση στ’ αεροπλάνα – για σένα και δεκάδες παρατρεχάμενους – και σουίτες σε πεντάστερα ξενοδοχεία και να οι αστακομακαρονάδες και η nouvelle cuisine, που δεν χορταίνεις με το τίποτα και παραγγέλνεις αβέρτα-κουβέρτα και πανάκριβα νοίκια κι εξοπλισμό για τα γραφεία σου και τις σινιέ τις κοστουμιές και τις τσάντες τις συλλεκτικές και τα ρολόγια τίγκα στο μπριγιάν και τις βίλλες στα προάστια και στα νησιά και τις πισίνες και με τα όλα σου σ’ έχω! Αλλά, αποτετοιούλη μου, κρίση έχουμε οικονομική, δηλαδή επτωχεύσαμεν, αλλά δεν το λέγομεν δια να μη φρικάρομεν, αντί να μού μαζευτείς κάπως και να βολευτείς με καμιά σπαλομπριζόλα, που είναι και χορταστική, εσύ μού βγάζεις καινούρια βίτσια και αποφασίζεις και διατάσσεις παρελάσεις πριβέ δια τους ημετέρους, που για μένα είναι υμέτεροι κι όλα αυτά διότι εγώ και – δέκα εκατομμύρια άλλοι – δεν συνεμμορφώθημεν προς τας υποδείξεις. Το παρατράβηξες το σχοινάκι, αποτετοιουλίνι μου και αυτό είναι δυσάρεστο. Αρκετά δυσάρεστο και καθόλου θεάρεστο, όπως το σύνολο των έργων και των ημερών σου.

Απόμεινες μόνος, τρισδιάστατα εκτεθειμένος πάνω σε μια εξέδρα, υπό το ανελέητο ηλιακό φως της Ελλάδας μου. Ουδέν κρυπτόν υπό τον ήλιον! Ξεσκεπάστηκες, αποτέτοιε μου, γυμνός και ρυπαρός.

Ταύτα ειπούσα, είμαι απελθούσα εκ της επιστολής και ουχί εκ της δικής μου πατρίδος, της οποίας την Αναγέννηση σύντομα θα καμαρώσω συντροφιά με όλους όσους είναι ταγμένοι στο κοινό καλό. Αγάπα τον πλησίον σου ως σεαυτόν, δίδαξε ο Δάσκαλος. Εσύ, αποτέτοιε μου, έχεις απομακρυνθεί τόσο πολύ, που πλησίον δεν λογίζεσαι.

Π.Κ.Β. 26/03/2012

©κείμενα και φωτογραφίεςΠέγκυ Βάβαλη_26-03-2012

Υ.Γ. Δεν είχα κάτι σε νεραντζιές (τα φρούτα που φαίνονται στη δεύτερη φωτογραφία είναι άσφαιρα μανταρίνια), οπότε προτίμησα τις δάφνες, με τον αναγκαίο σήμερα, συμβολισμό τους και έναν ηλιόφωτο, καταγάλανο ουρανό.