ΠΟΤΕ EIΝΑΙ Η ΠΑΓΚΟΣΜΙΑ ΗΜΕΡΑ ΤΗΣ ΕΞΑΠΑΤΗΣΗΣ?

Το ανοσοποιητικό μου σύστημα τα έχει παίξει. Εντελώς! Τρεις ιώσεις, απανωτές και νεύρα! Πολλά νεύρα, τα οποία δεν ξεσπάω, γιατί κι οι υπόλοιποι συνάνθρωποί μου έχουν νεύρα-πολλά-νεύρα και θα γίνει το έλα να δεις, έτσι και αρχίσει ο πρώτος να τα εκτονώνει, στη πρώτη ευκαιρία που θα του παρουσιαστεί. Ένα ξέσπασμα υπό συνεχή μετάθεση και υπό αφόρητη συμπίεση κυκλοφορεί στους δρόμους, στα σπίτια, παντού. Δε λέω στους χώρους εργασίας, γιατί έχουν μετεξελιχθεί σε ευρήματα άξια μουσειακής έκθεσης.  Συσσωρευμένα νεύρα, καταπιεσμένες ανάγκες, συρρικνωμένα έσοδα, συμπιεσμένα έξοδα και ανεξέλεγκτοι φόροι. Πολλοί φόροι! Πάρα πολλοί φόροι! Κακουργηματικοί φόροι! Και αυξήσεις. Πολλές αυξήσεις, σε αγαθά, εισφορές, παροχές και υπηρεσίες, κυρίως των Δημοσίων Επιχειρήσεων Κοινής Ωφέλειας.

Νέα Μέτρα, αυξητικά της φορολογίας ακινήτων, κινητών, ζωικών, φυτικών και  πάντων ορατών τε και αοράτων,  σχεδιάζονται, από το team που δε λέει να ξεκουμπιστεί από τη Βουλή των Ελλήνων, (την οποία σκέφτονται να μετακομίσουν σε προάστιο, πιθανολογώ εκ της προτροπής «Να φύγετε να πάτε αλλού!», την οποία επιλέγουν να εκλαμβάνουν κατά το βολικότερο). Κατ’ αντιστοιχίαν, Νέα Μέτρα, μειωτικά των μισθών, εισοδημάτων, επιδομάτων, συντάξεων και εν γένει πάντων των περιεχομένων εντός τσεπών, πορτοφολιών και κιβωτίων (ναι, καταργήσαμε το πρώτο συνθετικό «χρηματο» εκ της λέξεως «κιβωτίων», ως παραπλανητικό) σχεδιάζονται από το παραπάνω βουλημικό team.

Το εν λόγω εκτροχιασμένων ορέξεων και παραφρόνων προσδοκιών team, προφανώς βιώνει την παραίσθηση ότι είναι αμοιβάδα, οπότε, διχαζόμενο, διασπάται σε μικρότερα teams, με την μάταιη ελπίδα του πολλαπλασιασμού και της πλήθυνσής του.
Κάθε αποσπασμένο τμήμα του, ανεξαρτήτως προέλευσης, αλλά με κοινό χαρακτηριστικό την ψυχεδέλεια, έχει μια μανιοκαταθλιπτική εμμονή με τη λέξη «αυτοδυναμία» την οποία επαναλαμβάνει ασυνάρτητα, άλλοτε με κακόηχες κραυγές κι άλλοτε με ατέλειωτα παραμιλητά.

Συν τοις άλλοις, εντός των teamakion που αποτελούν το εν λόγω team, λαμβάνουν χώρα ακατανόητες τελετουργίες, με εξωτικά κωδικά ονόματα, όπως, «προεδρικές διεργασίες», «μετακινήσεις στελεχών», και γενικά σε δουλειά να βρισκόμαστε. Μάλλον, δουλειά δεν είχε ο έξω από ‘δώ, γ---γε τα παιδιά του, που λέει ο λόγος. Ε,  μια που πιάσαμε τις λαϊκές ρήσεις, ας συμπεριλάβουμε και το: «το χωριό καιγόταν κι η π----να λουζόταν».

«Οφείλουμε να πούμε την αλήθεια στο λαό!», λέει, αίφνης ένας αφόρητα πεισματάρης κύριος που είναι ήδη πρόεδρος ενός από τα timakia, αλλά έχει την εμμονή να θέλει και να τον ψηφίσουν. Και μετά, όταν τον ρωτάνε ποια είναι η αλήθεια, την οποία ο λαός οφείλει να γνωρίζει, απαντά: «Θα τα πω αναλυτικά στα απομνημονεύματά μου». Σχόλιο ουδέν. Προτροπή μία: Να πας σ’ ένα ερημονήσι σαν τον κύριο Tom Hanks – που ήταν και ναυαγός κι έτσι έμεινε πετσί και κόκαλο – και να γράψεις όσα απομνημονεύματα τραβάει η ακόρεστη ορεξούλα σου! Και μη χολοσκάς για την Ιστορία, στην οποία αναφέρεται συχνά-πυκνά ο προκάτοχός σου. Σας έχει γραμμένους, η Ιστορία, ήδη. Είμαι, πάντως, το ομολογώ, περίεργη πόσοι πιστοί θα προσέλθουν στο προεδρικό μονοκουκικό δημοψήφισμα και με ποια αλχημιστική μέθοδο θα καταμετρηθούν οι ψηφίσαντες και οι ψήφοι.

Εν κατακλείδι: Καλύτερα μιάς ώρας ελεύθερη ζωή, παρά σαράντα χρόνια με δαύτους στη Βουλή!

Ουφ! Τα είπα και ξαλάφρωσα!

Π.Κ.Β. 15/03/2012

Υ.Γ. Οι φωτογραφίες, ουδεμία σχέση με το κείμενο έχουν. Όμως, άνθισε μια βερικοκιά κι αυτό είναι καλό νέο, χαρά της Άνοιξης κι Αναγέννηση!

©κείμενα και φωτογραφίεςΠέγκυ Βάβαλη_15-03-2012