Ήταν γύρω στις 09:15πμ κι ετοιμαζόμουν να φύγω από το σπίτι
για τη δουλειά, με τη χαρούμενη διάθεση που μου προσφέρει η πρωινή φροντίδα του
κήπου μου. Η τηλεόραση, στο σαλόνι, έπαιζε μόνη της, ρυθμισμένη στο πρωινό ενημερωτικό
της ΝΕΤ, καθώς πήγαινα να την κλείσω και να ξεκινήσω άλλη μια μέρα διεκδίκησης
της κλεμμένης μου ευημερίας.
Πάγωσα ακούγοντας την είδηση. Ένας συνάνθρωπός μου, 77 ετών
(τόσο θα ήταν ο πατέρας μου αν δεν είχε φύγει νωρίς) αυτοκτόνησε στην πλατεία
Συντάγματος. Αυτοπυροβολήθηκε κάτω από ένα από τα γιγάντια δέντρα της πλατείας,
ανάμεσα στον κόσμο που περιδιάβαινε, έπινε τον καφέ του, ή διέσχιζε την πλατεία
βιαστικός. Πριν προλάβουν να συνειδητοποιήσουν τι είχε συμβεί, ο άνθρωπος άφηνε
την τελευταία του πνοή.
Αξιοπρεπής γονιός και συνεπής, ενεργός πολίτης, ο Δημήτρης Χριστούλας, συνταξιούχος φαρμακοποιός, κάτοικος Αμπελοκήπων. Δεν αποδέχθηκε την
βίαια επιβεβλημένη ανέχεια, σαν νέα κατάσταση ζωής. Θέλησε να φύγει με μια
κραυγή, ταρακουνώντας σύσσωμη την Ελλάδα, κι όλο τον κόσμο. Ας είναι φωτεινό
και γαλήνιο το ταξίδι του στον όμορφο αγγελικό κόσμο που του ανοίχτηκε από τη
σφαίρα. Ας είναι ελαφρύ το χώμα που θα τον σκεπάσει.
Χωρίς πρόγραμμα, ξαφνικά, αυθόρμητα, μέσα από το διαδίκτυο
επικοινωνήθηκε η συνάντησή μας στην πλατεία, το ίδιο απόγευμα. Μερικές χιλιάδες
κόσμου, ανάψαμε το κεράκι μας για την ψυχή του κι αφήσαμε τα λουλούδια, γύρω
από το δέντρο που φιλοξένησε, για λίγο ανάμεσα από τα κλαδιά του, τη βίαια
απογείωση της ψυχής. Το άτυχο δέντρο, έγινε αυτόματα σύμβολο κι ο γενναίος
αυτόχειρας πέρασε από την καρδιά μας στο αίμα κι από κει, στο κύτταρο,
αφυπνίζοντας ποιότητες ελληνικές και πανανθρώπινες. Ο ηλικιωμένος αυτόχειρας,
με την απεγνωσμένη πράξη του, μας έδωσε μήνυμα ζωής άνευ εκπτώσεων. Έναυσμα
αντίστασης στην βεβήλωση των αρχών της ηθικής και της όντως δημοκρατίας.