CUCINA POVERA: ΠΕΡΚΑ ΣΤΗ ΓΑΣΤΡΑ ΜΕ ΛΑΧΑΝΙΚΑ

Τι να λέμε τώρα; Προφητική η ετικέτα “Cucina Povera”, Κασσάνδρα, η Πεγκούλα. Πάντως, δόξα τω Θεώ, ρεύμα έχουμε ακόμα, το ψυγείο όλο και κάτι έχει μέσα κι από όρεξη για δημιουργική και υγιεινή μαγειρική, άλλο τίποτα!

Ξεκίνησα με την πρόθεση να μαγειρέψω μπριάμ φούρνου, με μελιτζάνες από τον κήπο μου (ναι, οι μελιτζανιές καλά κρατούν κι ας μπήκαμε στο χειμώνα), κολοκυθάκια και πατάτες. Τις πατάτες, όμως, τις τελείωσα προχτές, με την κοτόσουπα, οπότε, αντί για πατάτες, θα βάλω πέρκα! Εννοείται ότι δεν θα μαγειρέψω μπριάμ. Κάτι προς το φιλέτο πέρκας πλακί με μπόλικα λαχανικά, θα ψήσω, το οποίο γευστικά δεν απέχει πολύ από το μπριάμ. Οπότε, θα αξιοποιήσω και το μισό μπροκολάκι που έχει ξεμείνει στο συρτάρι του ψυγείου.

Σοβαρευόμαστε και περιγράφουμε υλικά και ποσότητες.

40 ΧΡΟΝΙΑ ΜΝΗΜΗΣ ΚΑΙ ΛΗΘΗΣ

Η γενιά του Πολυτεχνείου είναι τα αγνά πιτσιρίκια – μαθητές γυμνασίου και λυκείου – που αψήφισαν κάθε κίνδυνο έξω από και μέσα στη Νομική κι ύστερα, μέσα ή έξω από την καγκελόπορτα που έσπασε το τανκ. Κορίτσια κι αγόρια με τις καρδιές ξεχειλισμένες από τη λαχτάρα για Ε λ ε υ θ ε ρ ί α. Τα περισσότερα επιζήσαμε. Ο Διομήδης κι άλλα παιδιά, δολοφονήθηκαν.

Η γενιά του Πολυτεχνείου είναι οι Ιεροί Νεκροί μας.

Η γενιά του Πολυτεχνείου είναι οι φοιτητές της Νομικής – και πολλών άλλων πανεπιστημιακών σχολών – που ξεκίνησαν τον αγώνα για Ελευθερία, Δημοκρατία, Παιδεία.

Η γενιά του Πολυτεχνείου είναι οι οικοδόμοι, με τα καδρόνια, που έτρεπαν τους μπάτσους, με τα σκαρπίνια και τα γκλομπς, σε φυγή, έξω και γύρω από τη Νομική, έξω και γύρω από το Πολυτεχνείο.

Η γενιά του Πολυτεχνείου είναι οι φοιτητές που αποφάσισαν «ή ταν ή επί τας», όταν κλείστηκαν στο Πολυτεχνείο, για τα ι δ α ν ι κ ά τους και πάνω απ’ όλα για την Ελλάδα, τη φιμωμένη και φυλακισμένη από τους χουντικούς της εθνοσωτήρες-βασανιστές-καπηλευτές-βιαστές.

Η γενιά του Πολυτεχνείου είναι οι γονείς που γαλούχησαν αυτούς τους μαθητές, τους φοιτητές, τους εργάτες. Οι γιαγιάδες κι οι παππούδες, που έφερναν φαγητό στα παιδιά, οι γείτονες, που άνοιγαν την πόρτα κι έδιναν καταφύγιο στα κυνηγημένα παιδιά, οι οδηγοί που μάζευαν τραυματίες από τους γύρω δρόμους.

Η γενιά του Πολυτεχνείου δεν έχει ηλικία.  Έχει καρδιά τραυματισμένη και παλλόμενη.

Η γενιά του Πολυτεχνείου είναι οι ανώνυμοι –  ζωντανοί ή πεθαμένοι –  ιδεολόγοι που ομονόησαν κι επαναστάτησαν για τις ιδέες τους.

Αυτή είναι η Γενιά του Πολυτεχνείου της Αλήθειας, χαραγμένη στη Μνήμη.

Οι καπηλευτές της, είναι ανάξιοι μνήμης τυχοδιώκτες της Λήθης και του Λάθους.

ΠΚΒ_17/11/2013

©Κείμενο και φωτογραφίες Πέγκυ Βάβαλη_17-11-2013

ΤΖΑΜΠΑ ΚΑΙΕΙ Η ΛΑΜΠΑ

Τζάμπα καίει η λάμπα στους χώρους όπου στεγάζονται οι καταργημένοι θεσμοί. Τσάμπα, όσον αφορά στους θεσμούς και στο άψυχο, όσο και στο ζων υλικό που στεγάζουν. Δεν το αποκαλώ έμψυχο γιατί ο όρος θα ήταν ανακριβέστατος για την πλειονότητα του εν λόγω περιεχομένου, ιδιαίτερα όσον αφορά στο ζων περιεχόμενο της Βουλής των Ελλήνων.

Η έκφραση «τζάμπα καίει η λάμπα» χρησιμοποιείται, σ’ αυτό το κείμενο, ως συνώνυμη της έκφρασης «πεταμένα λεφτά».

Είναι πολλά τα πεταμένα λεφτά που σπαταλάμε σε χαραμοφάηδες ψηφοθήρες. Είναι πολλές οι ψήφοι που χαραμίζουμε στα οπίσθια που στρογγυλοκάθονται – όταν δεν αλληλοβρίζονται χυδαία –  στα έδρανα της Βουλής των Ελλήνων και στα μακιγιαρισμένα πρόσωπα που φλυαρούν ασυνάρτητα από τα παράθυρα των τηλεοπτικών καναλιών των τσάμπα συχνοτήτων (αναλογικών και ψηφιακών).

Η Προεδρευομένη Δημοκρατία μας έχει καταντήσει ανεμιστήρας που εκτοξεύει λάσπη στα μούτρα των Ελλήνων Πολιτών. Αποτελεσματικός λασπο-ανεμιστήρας. Βούλωσαν τα μάτια και τ’ αυτιά μας και κυρίως, μπούκωσε το στόμα μας και το βουλώνουμε σταθερά και ελπίζω όχι αμετάκλητα.

Εκχυδαϊσμός και πτώση των αξιών.