ΤΑ ΜΠΑΛΑΚΙΑ ΤΟΥ ΠΙΝΓΚ-ΠΟΝΓΚ ΚΙ Ο Γ! ΠΑΓΚΟΣΜΙΟΣ ΠΟΛΕΜΟΣ

Τρία πουλάκια κάθουνταν και έλεγαν βλακείες. Τρία Υπουργεία ανέλαβαν να διαχειριστούν τα θέματα των γερμανικών αποζημιώσεων και του αναγκαστικού κατοχικού δανείου. Να διαχειριστούν, τονίζω, γιατί καμιά πρόθεση να τα λύσουν και να φέρουν στα κρατικά ταμεία τα κεφάλαια που υπερβαίνουν τα 160 δισεκατομμύρια ευρώ και μαζί με τους τόκους, πιθανότατα υπερβαίνουν το σύνολο του δήθεν ελληνικού χρέους, μετά τόκων. Τα μόνα θέματα τα οποία διαχειρίζονται, φέρνοντάς τα σε πέρας, οι κυβερνώντες αυτή τη χώρα, είναι η διαχείριση των κρατικών ταμείων, των οποίων το άδειασμα αποπερατώνουν επιτυχέστατα!

Οφειλές της Γερμανίας προς την Ελλάδα από τον Δεύτερο Παγκόσμιο Πόλεμο, ο οποίος, για την Ελλάδα έληξε το 1944, δηλαδή πριν από 68 χρόνια. Γερμανικές οφειλές προς την Ελλάδα, την είσπραξη των οποίων, για άγνωστους και σκοτεινούς λόγους, οι ελληνικές κυβερνήσεις, τουλάχιστον εκείνες της ζημιογόνας μεταπολίτευσης, δεν έθεσαν σαν έναν από τους πρωταρχικούς στόχους τους.

Να φταίει η Αριστερά; Να φταίει η Χουντική Επταετία; Να φταίει η Τουρκοκρατία; Ενδέχεται να φταίει το Βυζάντιο και κυρίως οι σκοτεινοί παλατιανοί διάδρομοι. Κάποιοι, αρκετοί, φέρουν την ευθύνη και αυτοί οι κάποιοι είναι οι πρώτοι οι οποίοι την αποποιούνται, εναποθέτοντάς την στην αυλή του γείτονα, ο οποίος είναι συνήθως, ο πολιτικός τους αντίπαλος, ενίοτε και προκάτοχος θώκου επί του οποίου ευρίσκονται καθήμενοι. Έχει κι αυτό το θέμα μετατραπεί σε μπαλάκι του πινγκ-πονγκ, το οποίο παίζουν αντιαθλητικά τα κόμματα που νέμονται την εξουσία σ’ αυτόν τον τόπο.

ΕΠΙΣΤΟΛΗ 3η ΚΑΙ ΦΑΡΜΑΚΕΡΗ

Αγαπητέ μου Αποτέτοιε,

Το βαρέλι έχει πάτο, τον οποίο έχουμε πιάσει, εδώ και καιρό, συνωστισμένοι άβολα και προσωρινά επί της μούργας – γλίτσας και μουχλιάζοντας ανελέητα. Όλοι μαζί πιάσαμε πάτο, αποτέτοιε μου! Κι εσύ κι η κυβερνο-επίσημη παρέα σου κι εγώ και τα παιδιά και τα σκυλιά και τα γατιά κι η γλάστρα με τη γλαδιόλα. Όλοι, επί ξύλου κρεμάμενοι κι επί βαρελόπατου – απόπατου καθήμενοι. Κι εσύ, αποτέτοιε μου κι οι υπόλοιποι αποτέτοιοι, στην ίδια θέση με μένα βρίσκεστε, με μικρή χρονοκαθυστέρηση, λόγω της υστέρησης στην οποία εγώ ευρίσκομαι ήδη και είναι οικονομικής φύσης, με παρελκόμενες και όλες τις άλλες «φύσεις», ενώ εσύ και το ξεδιάντροπο παρεάκι, αναμένεται να υποστείτε και άλλες στερήσεις, όπως, πχ, πολιτικών δικαιωμάτων, που χεστήκατε, δηλαδή, αλλά εμείς όχι.

Ποίηση ΔΙΑ-Μαρτυρίας για την Παγκόσμια Ημέρα της Ποίησης

ΠΟΤΕ EIΝΑΙ Η ΠΑΓΚΟΣΜΙΑ ΗΜΕΡΑ ΤΗΣ ΕΞΑΠΑΤΗΣΗΣ?

Το ανοσοποιητικό μου σύστημα τα έχει παίξει. Εντελώς! Τρεις ιώσεις, απανωτές και νεύρα! Πολλά νεύρα, τα οποία δεν ξεσπάω, γιατί κι οι υπόλοιποι συνάνθρωποί μου έχουν νεύρα-πολλά-νεύρα και θα γίνει το έλα να δεις, έτσι και αρχίσει ο πρώτος να τα εκτονώνει, στη πρώτη ευκαιρία που θα του παρουσιαστεί. Ένα ξέσπασμα υπό συνεχή μετάθεση και υπό αφόρητη συμπίεση κυκλοφορεί στους δρόμους, στα σπίτια, παντού. Δε λέω στους χώρους εργασίας, γιατί έχουν μετεξελιχθεί σε ευρήματα άξια μουσειακής έκθεσης.  Συσσωρευμένα νεύρα, καταπιεσμένες ανάγκες, συρρικνωμένα έσοδα, συμπιεσμένα έξοδα και ανεξέλεγκτοι φόροι. Πολλοί φόροι! Πάρα πολλοί φόροι! Κακουργηματικοί φόροι! Και αυξήσεις. Πολλές αυξήσεις, σε αγαθά, εισφορές, παροχές και υπηρεσίες, κυρίως των Δημοσίων Επιχειρήσεων Κοινής Ωφέλειας.

Νέα Μέτρα, αυξητικά της φορολογίας ακινήτων, κινητών, ζωικών, φυτικών και  πάντων ορατών τε και αοράτων,  σχεδιάζονται, από το team που δε λέει να ξεκουμπιστεί από τη Βουλή των Ελλήνων, (την οποία σκέφτονται να μετακομίσουν σε προάστιο, πιθανολογώ εκ της προτροπής «Να φύγετε να πάτε αλλού!», την οποία επιλέγουν να εκλαμβάνουν κατά το βολικότερο). Κατ’ αντιστοιχίαν, Νέα Μέτρα, μειωτικά των μισθών, εισοδημάτων, επιδομάτων, συντάξεων και εν γένει πάντων των περιεχομένων εντός τσεπών, πορτοφολιών και κιβωτίων (ναι, καταργήσαμε το πρώτο συνθετικό «χρηματο» εκ της λέξεως «κιβωτίων», ως παραπλανητικό) σχεδιάζονται από το παραπάνω βουλημικό team.

Το εν λόγω εκτροχιασμένων ορέξεων και παραφρόνων προσδοκιών team, προφανώς βιώνει την παραίσθηση ότι είναι αμοιβάδα, οπότε, διχαζόμενο, διασπάται σε μικρότερα teams, με την μάταιη ελπίδα του πολλαπλασιασμού και της πλήθυνσής του.

ΑΓΑΠΗΤΟ ΜΟΥ ΗΜΕΡΟΛΟΓΙΟ: ΕΘΝΙΚΗ ΣΥΝΔΙΑΣΚΕΨΗ?

 

Αγαπητό μου Ημερολόγιο,

Καλημέρα! Έξω, λυσσομανάει ο αέρας και κάνει κρύο. 11 του πρώτου μήνα της Άνοιξης, συνώνυμης της Αναγέννησης στη Φύση. 11 Μαρτίου, σήμερα, εν μέσω εχθροπραξιών του Παγκόσμιου Οικονομικού Πολέμου, η σπίθα του οποίου άναψε το 2008 στη Liehmann Brothers, άρχισε να φουντώνει το 2010 στην Ελλάδα και προχωράει, ανεξέλεγκτη πλέον, με τη βοήθεια ισχυρών ανέμων από κάθε σημείο του ορίζοντα.

Έλεγα χτες, πως, δε μπορεί, δε γίνεται, κομπάρσοι είναι όλοι αυτοί που χειροκροτούν χλιαρά ή θερμά, αναλόγως ογκομετρικού εκτοπίσματος και λιπομέτρησης του ομιλητού, στην Εθνική Συνδιάσκεψη του πάλαι ποτέ Κινήματος, το οποίο έφερε την Ελλάδα τούμπα και εν τέλει, την κέρασε στους εκπροσώπους των Αγορών και του Διεθνούς Χρηματοπιστωτικού Συστήματος, επί τσίγκινου δίσκου σερβιρισμένη. Σήμερα το πρωί, παρά τον φρικτό πονοκέφαλο, ο οποίος με ταλαιπωρεί από χτες, σκέφτηκα καθαρότερα. «Είναι πολλά τα λεφτά, Άρη!», είπα, από μέσα μου. Είναι πολλές οι χιλιάδες των ρουσφετολογημένων από τους ρουσφετολόγους της εξουσίας. Άλλοι ψιλοβολεύτηκαν, οι πολλοί, άλλοι, λίγοι και άκρως επικίνδυνοι, χοντροβολεύονται. Οπότε, υποθέτω πως οι πωποί που είναι καθισμένοι στις καρέκλες του Σταδίου Ειρήνης και Φιλίας, το οποίο θα μπορούσε να μετονομασθεί σε Στάδιο Εθνικής Φαγωμάρας, ή Στάδιο Εμμονής και Φαγοποτιού, είναι πωποί εμπλεκόμενοι. Από λιγούρια του τσάμπα ταξιδάκι και φαγάκι, έως μεγαλοκαρχαρίες της διαπλοκής.

ΠΑΓΚΟΣΜΙΑ ΗΜΕΡΑ ΤΗΣ ΓΥΝΑΙΚΑΣ...

Γιορτή της Γυναίκας σήμερα. Δηλαδή η Παγκόσμια Ημέρα της Γυναίκας. Τι κερδίζω; Πλυντήριο-στεγνωτήριο, ηλεκτρικό λεμονοστύφτη, μια δωδεκάδα στριγκάκια και τζελ για την κυτταρίτιδα; Ευχαριστώ, δεν θα πάρω! Ούτε συγχαρητήρια θα δεχτώ, επειδή είμαι γυναίκα. Όλοι το ξέρουμε πως, για το φύλλο μου, την ευθύνη τη φέρει ο μπαμπάς μου.

Κοροϊδευόμαστε, με τις Παγκόσμιες Ημέρες, οι οποίες πήραν φόρα από τότε που παγκοσμιοποιήθηκε ο Άγιος Βαλεντίνος κι έγινε ο Έρωτας κιτς καρδούλα από καρκινογόνο πλαστικό made in China.

ΠΕΦΤΟΥΝ ΟΙ ΜΑΣΚΕΣ

Οι μάσκες πέφτουν. Άτσαλα και κακόγουστα. Συχνά, βίαια. Δεν θα γινόταν αλλιώς.  Χυδαίες μάσκες, προχειροφτιαγμένες, επιπόλαια φορεμένες σε πρόσωπα συνήθως άπλυτα. Η βία, όποιας μορφής, απ’ όποια πλευρά κι αν ασκείται – κρατική ή λαϊκή – είναι απεχθής. Αναπόφευκτη, συγχρόνως, εξαιτίας της πτώσης των αξιών και των αρχών που ορίζουν την ανθρώπινη υπόσταση και την αρμονική κοινωνική συνύπαρξη.

Οι μάσκες που πέφτουν και πέφτοντας, συμπαρασύρουν τους κάθε είδους και βεληνεκούς μασκαράδες στο προσωπικό ή κοινωνικό γκρέμισμα της κίβδηλης εικόνας τους, εκπέμπουν μια αηδιαστική μπόχα σήψης, καθώς αποσυντίθενται. Τα υλικά, με τα οποία είναι φτιαγμένες, προέρχονται από υπονόμους της ανηθικότητας και κάδους ανακύκλωσης της ξεδιαντροπιάς. Ευτυχώς, αυτού του είδους τα προσωπεία είναι μιας χρήσης, αυτοκαταστρεφούμενα και μη ανακυκλώσιμα.