ΚΥΝΗΓΙ ΜΑΓΙΣΣΩΝ

"Είτε βραδιάζει είτε φέγγει μένει λευκό το γιασεμί" Γ. Σεφέρης

Κρατιέμαι καιρό. Έσπασα χτες.

Έβαλα τα κλάματα βλέποντας τις χτεσινές παρελάσεις. Στρατιωτάκια αμίλητα, αγέλαστα, κουρδιστά. Στρατιωτάκια ακούνητα, αμίλητα, αγέλαστα, παρατεταγμένα με τα όπλα στραμμένα εναντίον του λαού.

Εικόνες από τα σχολικά μου χρόνια με τους μισητούς "επισήμους" της εθνοφθόρας επταετίας στις εξέδρες. Βλέπω το ίδιο κακοφτιαγμένο και φτηνιάρικο έργο ξανά. Αυτή η επανάληψη δεν είναι μήτηρ μαθήσεως. Είναι επαναφορά κακού, του οποίου μύρια έπονται.

Κυνήγι μαγισσών από παρωπιδικούς, εκδικητικούς ιεροεξεταστές. Απαγορεύσεις, τρομοκρατία, συλλήψεις, φίμωση της ελευθερίας της έκφρασης. Η Αλήθεια δεν φιμώνεται, δεν φυλακίζεται, δεν δικάζεται και δεν παύεται. Η Αλήθεια είναι φωτιά. Φωτίζει και ζεσταίνει γλυκά τους μαχητές της. Καίει κι αποτεφρώνει όσους δεν αντέχουν τη δύναμή της.

ΛΙΣΤΑ ΛΑΓΚΑΡΝΤ & ΕΓΚΛΗΜΑΤΙΚΗ ΑΔΡΑΝΕΙΑ

Αν η Λίστα Λαγκάρντ είναι προϊόν εγκλήματος, επιβάλλεται, ως αυτονόητη, η σύλληψη και η παραδειγματική τιμωρία ΟΛΩΝ των διακινητών και παραληπτών της πανευρωπαϊκά.

Αν η Λίστα Λαγκάρντ δεν είναι προϊόν εγκλήματος, επιβάλλεται, ως αυτονόητη, η σύλληψη και η παραδειγματική τιμωρία ΟΛΩΝ των Ελλήνων αξιωματούχων οι οποίοι είχαν και έχουν πρόσβαση σ' αυτήν και όχι μόνο δεν αξιοποίησαν τις περιεχόμενες πληροφορίες προς όφελος του Ελληνικού Κράτους και κατά συνέπεια του Ελληνικού Λαού, αλλά απέκρυψαν και ενδεχομένως παραποίησαν την Λίστα Λαγκάρντ.

Σε αμφότερες τις περιπτώσεις, οι Έλληνες αξιωματούχοι οι οποίοι εμπλέκονται στην απόκρυψη και ενδεχόμενη παραποίηση της εν λόγω λίστας, είναι ύποπτοι σωρείας εγκληματικών πράξεων εις βάρος του Ελληνικού Λαού.

ΑΦΥΔΑΤΩΜΕΝΟΙ ΥΠΟ ΒΡΟΧΗΝ

Μαύρος, βαρύς ο ουρανός. Η βροχή μουλιάζει συμβολικά μια πατρίδα όπου οι κυβερνώντες τα έχουν κάνει μούσκεμα σ’ ένα χαλασμένο πλυντήριο κι ο λαός καλείται να τα ξεπλύνει, να τα στεγνώσει, να τα διπλώσει προσεκτικά και να τα παραδώσει στο αφεντικό. Ο αφυδατωμένος λαός, που ευνοείται από τη βροχή.

Τα εργασιακά, ξαφνικά, έγιναν λάβαρο των πολύχρωμων σωτήρων. Τα ήδη καταργημένα από τα ψηφισμένα Μνημόνια εργασιακά δικαιώματα, έγιναν το σημείο αιχμής και το άλλοθι μιας ενδεχόμενης τρικολόρε ρήξης. Τα εργασιακά μάς προέκυψαν ξαφνικά χθες βράδυ. Σαν ουρανοκατέβατα, αναστάτωσαν τους ιθύνοντες, οι οποίοι μας πήραν τ’ αυτιά με τις φάλτσες μεταχρονολογημένες κορώνες τους.

Για τα φορολογικά, καμιά αναστάτωση. Όσοι ακόμα έχουμε δουλειά, εξαναγκαζόμαστε να καταθέτουμε το εισόδημά μας για να πληρώνουμε τα σπασμένα του κάθε τσάμπα μάγκα. Δουλεύουμε για να πληρώνουμε χαράτσια και χρέη από δάνεια που δεν συνήψαμε. Δουλεύουμε, αγωνιώντας για το αύριο, κάθε μέρα. Δουλεύουμε για να τροφοδοτούμε τους offshore λογαριασμούς εκείνων που μας καταληστεύουν αμετανόητα και συσσωρευτικά. Κυριολεκτώ χρησιμοποιώντας το ρήμα «δουλεύουμε». Διότι έχουμε πάψει να «εργαζόμαστε» εδώ και τρία χρόνια.

ΘΑΛΑΣΣΑ

Θάλασσα τα κάναμε! Οι μεν με την ωχαδερφική ψιλοβολεμένη απάθεια, οι «δεν» με την κοντόφθαλμη, ξεδιάντροπη, ακόρεστη φαταουλιά.

Στα βαθειά μας πέταξαν κι ήταν κρύα τα νερά. Ξαφνιαστήκαμε!

Η θάλασσα όμως, επεκτείνεται από ακτή σε ακτή. Αυτό να το θυμάμαι, καθώς θα κολυμπώ συνετά και άφοβα.

Επίσης, να θυμάμαι, καθώς θα κολυμπώ σε άγνωστα νερά, τα αναφαίρετα δικαιώματά μου και τις αμετάκλητες υποχρεώσεις μου.

'Αρθρο 1: (Μορφή του πολιτεύματος)

1. Tο πολίτευμα της Eλλάδας είναι Προεδρευόμενη Kοινοβουλευτική Δημοκρατία.
2. Θεμέλιο του πολιτεύματος είναι η λαϊκή κυριαρχία.
3. Όλες οι εξουσίες πηγάζουν από το Λαό, υπάρχουν υπέρ αυτού και του Έθνους και ασκούνται όπως ορίζει το Σύνταγμα.

'Αρθρο 2: (Πρωταρχικές υποχρεώσεις της πολιτείας)

1. O σεβασμός και η προστασία της αξίας του ανθρώπου αποτελούν την πρωταρχική υποχρέωση της Πολιτείας.

'Αρθρο 120: (Ακροτελεύτια διάταξη)

4. H τήρηση του Συντάγματος επαφίεται στον πατριωτισμό των Eλλήνων, που δικαιούνται και υποχρεούνται να αντιστέκονται με κάθε μέσο εναντίον οποιουδήποτε επιχειρεί να το καταλύσει με τη βία.

ΝΑ ΤΑ ΘΥΜΑΜΑΙ, ΜΑ, ΚΥΡΙΩΣ, ΝΑ ΤΑ ΚΑΤΑΝΟΩ.

Καλή πατρίδα και καλό ξημέρωμα.

Π.Κ.Β. 16/10/2012

© Πέγκυ Βάβαλη_κείμενο και φωτογραφίες_16-10-2012

ΛΗΓΜΕΝΟΙ ΓΙΓΑΝΤΕΣ ΕΛΛΑΔΟΣ

Γίγαντες με πατάτες-άνευ του προαιρετικού μαϊντανού-

Έχω εμπνευσθεί, μαγειρέψει, σημειώσει, φωτογραφίσει και συμφάγει δεκάδες καινούριες συνταγές, από την ψήφιση του Μνημονίου Νο.1 μέχρι σήμερα. Πού διάθεση να τις αναρτήσω στην νόστιμή μου ενότητα Cucina Povera… Ο κόσμος να χάνεται κι εγώ να συνταγογραφώ βρώσιμα, δεν μου πήγαινε το χέρι… Σήμερα όμως, από χτες, για την ακρίβεια, με φωνάζουν από τα ράφια των μεγάλων σουπερμαρκετικών αλυσίδων όλα τα ληγμένα, προκαλώντας με να τα επεξεργαστώ στις κατσαρόλες μου. Προφανέστατα, μόνο στις μεγάλες αλυσίδες πώλησης τροφίμων θα μπορεί κανείς να προμηθεύεται ληγμένα επί πληρωμή. Το μίνι μάρκετ της γειτονιάς μου δεν διαθέτει ληγμένα. Ή τα επιστρέφει, ή ξεμένουν στο ράφι, οπότε τα πετάει σιχτιρίζοντας την τύχη του για τη ζημιά του. Δεν τα κερνάει καν. Είναι προσβολή. Αν είναι να κεράσει, προσφέρει, με την καρδιά του, από τα φρέσκα.

Τα μαγειρέματά μου τα αρχειοθετώ κι εγώ, σε στικάκι. Το φυλάω κλειδωμένο στο συρτάρι μου κι εγώ. Κι εγώ, το ανοίγω όποτε χρειάζεται να προσθαφαιρέσω μαγειρικές ή να επέμβω και ν’ αλλάξω τις καταχωρημένες συνταγές. Έτσι συνηθίζεται στους κύκλους ημών των μαγειρευόντων.

Τα διεθνή βραβεία μαγειρικής είναι τα αστέρια Michelin, ενώ τα ντόπια είναι οι  γαστρονομικοί χρυσοί σκούφοι. Χρυσό σκούφο δεν θα πάρω, γιατί απονέμεται σε σεφ εστιατορίων. Ούτε αστέρι Michelin θα λάβω ποτέ, για τον ίδιο λόγο. Μαγειρεύω στην κουζίνα μου για τους δικούς μου και για τους φίλους μου. Τσάμπα και ιδιωτικά. Πιο εύκολο μου είναι να πάρω το Νόμπελ της Ειρήνης, παρά αστέρι και σκούφο. Διότι το Νόμπελ της Ειρήνης απονέμεται με βάση τα παγκοσμιοποιημένα συμφέροντα, άρα βάσει των τάσεων των αγορών. Αντίθετα με το αλαλούμ του Νόμπελ Ειρήνης, η γαστρονομία είναι σοβαρή υπόθεση και οι βραβεύσεις λαμβάνουν χώρα με αυστηρότατα και υψηλά κριτήρια.

Ένα στομάχι που πεινάει, γουργουρίζει. Είναι αναστατωμένο. Ένα στομάχι χορτάτο γαληνεύει. Οπότε, οι θρεπτικώτατες και νοστιμότατες συνταγές μου, ως ειρηνοποιές, θα μου χαρίσουν το επόμενο Νόμπελ της Ειρήνης! Φέτο δεν πρόλαβα. Με πρόλαβε η Ευρωπαϊκή Ένωση. (Μπουχαχαχαχαχαχαχαχάχάχά!!!!)

IN VITRO

8/10/12 Η ΠΛΑΤΕΙΑ ΔΕΝ ΗΤΑΝ ΓΕΜΑΤΗ

Στις 24/02/2011 μοιραζόμουν τους προβληματισμούς και την ανησυχία μου σχετικά με τους τρόπους με τους οποίους το Κράτος, μέσω των θεσμικών φορέων του, παρανομεί καταπατώντας το Σύνταγμα της Ελλάδας. 

http://www.papala-peggy.blogspot.gr/2011/02/blog-post_24.html#more

Αν ήταν ευρώ κάθε ανάσα χημικών και δακρυγόνων που εισπνεύσαμε από τον Φλεβάρη του 2011 μέχρι σήμερα, ίσως να μην χρειαζόμαστε τις πολεμικές και siemensικές γερμανικές αποζημιώσεις για την εξόφληση του χρέους που μας φορτώνουν οι κυβερνήσεις των τελευταίων ετών.

ΙΔΑΛΙΟΝ

Ο ήλιος ανατέλλει κάθε πρωί!

Παρατηρώντας τους «ηγέτες» του πλανήτη όπου κατοικώ, ντόπιους και αλλοδαπούς, σκέφτομαι πως δεν είναι τίποτα περισσότερο από αγχωμένοι διεκδικητές μιας προσωρινής εξουσίας επί κακομαγειρεμένων οικονομικών μεγεθών.

* «... Τα πολύ παλιά χρόνια, νομίζω στην Εποχή του Σιδήρου, ίσως να ήταν στην εποχή του Χαλκού, τότε που κατέβαιναν τα Ελληνικά Φύλα και ρίζωναν μεγαλόπνοα σε τούτο το ευλογημένο κομματάκι του πλανήτη, ο βασιλιάς Χαλκάνωρ οδήγησε το λαό του σ’ ένα πανέμορφο νησί. Την Κύπρο. Έπρεπε να βρει το χώμα το πιο καρπερό και τον τόπο τον πιο φωτεινό. Μέρες πλανιόταν στο νησί. Ο άναξ μπροστά, ο λαός πιστός ακόλουθος. Σ’ ένα λοφάκι κάθισε να ξαποστάσει, κάτω από ένα δέντρο. Α! Πόση ομορφιά! Θαμπώθηκε. Έτρεχαν δάκρυα από τα μάτια του, ασταμάτητα. Όχι από λύπη ή συγκίνηση, ούτε από χαρά. Από το κοίταγμα του ήλιου άνοιξαν οι βρύσες των ματιών. Ο ήλιος ξεχείλιζε από παντού. Γέμιζε τον ουρανό ασφυχτικά, ξεπεταγόταν από τη θάλασσα σαν πολλαπλή έκρηξη διαμαντιών. Χωνότανε στην πέτρα, στο άσπρο μάρμαρο, γητευτής, καταργώντας το χρώμα, την υφή, κάνοντάς το διαφανές, μεταμορφώνοντάς το, μαγικά, σε πηγή φωτός. Την άλλη στιγμή, διαθλαστικά, μετάλλαζε το φως σε χρώμα και πυροβολούσε την όραση, με αχτίδες πλουμιστές. «Εδώ θα χτίσω την πόλη μου», είπε ο βασιλιάς. «Εδώ, που είδα τον ήλιο». «Είδε τον ήλιο, ο βασιλιάς! Είδε τον ήλιο!», ζητωκραύγασε ο λαός κι ανασκουμπώθηκαν να χτίζουν... Ιδάλιον, την είπαν την πόλη τους.

Οι καλοί βασιλιάδες ξέρουν να βρίσκουν ήλιο και νερό. Φωτίζουν και αναζωογονούν το λαό τους.

Ο ήλιος δίνει ζωή σε κείνους που τον αγαπούν. Δίνει δύναμη σε κείνους που τον σέβονται. Καίει όποιον είναι βλάσφημος.»

Η σημερινή ανατολή

* Απόσπασμα από το μυθιστόρημά μου ΚΙΤΡΙΝΟ ΦΟΡΕΜΑ ΣΟΥΕΝΤ»_INTERMEZZO 4._

Πέγκυ Βάβαλη 08/10/2012

© Κείμενο και φωτογραφίες Πέγκυ Βάβαλη_02-10-2012

 

Ο ΞΕΝΙΟΣ ΖΕΥΣ, Ο ΑΙΑΣ ΚΑΙ Η ΜΕΡΚΕΛ

Αγαπητό μου Ημερολόγιο,

Κυριακή 7 του Οκτώβρη του καταστροφικού έτους 2012 (αυτού στο οποίο τερματίζεται το ημερολόγιο των Μάγια καθώς και η ανοχή των συνεπών Ελλήνων φοροπληρωτών.).

Πολύ όμορφη ήταν η μέρα. Ηλιόλουστη, ευχάριστα ζεστή, φθινοπωρινά ήρεμη. Πήγα στη θάλασσα και κολύμπησα. Ισορροπώ στη θάλασσα. Αδειάζει το μυαλό από τα τοξικά απόβλητα της καθημερινότητας. Κάθαρση και γαλήνη του νου και της καρδιάς. Επιστρέφω σπίτι αναζωογονημένη, ανάλαφρη. Από τότε που θυμάμαι τον εαυτό μου, έτσι λειτουργούσε πάνω μου κολύμπι στη θάλασσα.

Ευτυχώς που πήγα στη θάλασσα σήμερα, υπομονετικό μου Ημερολόγιο. Ευτυχώς! Γιατί αυτά που ακούω και διαβάζω και βλέπω από τα ΜΜΕ, δεν είναι εξοργιστικά είναι εξωπραγματικά, άρρωστα και απάνθρωπα. Χυδαία. Ναι, το επίθετο «χυδαία» χαρακτηρίζει τα γεγονότα που συνωστίζονται ασφυκτικά και κακοπροαίρετα γύρω από την καθημερινότητά μας. Επίσης, είναι α ν ό η τ α. Εντελώς ανόητα. Προσβλητικά της νοημοσύνης μας, της ηθικής και αυτής της ανθρώπινης υπόστασής μας.

Θύμωσα. Θυμώσαμε. Αγανάκτησα. Αγανακτήσαμε. Τρία χρόνια τώρα, είμαστε ένας λαός σε νευρική υπερδιέγερση, σε κατάθλιψη, σε έξαλλη κατάσταση. Κουράστηκα να θυμώνω, να εκνευρίζομαι, ν’ απογοητεύομαι, να αγανακτώ, να θλίβομαι. Κουραστήκαμε.

Οι θεσμοί έχουν καταντήσει ατάλαντοι κουρελιάρηδες κλόουν, που κανείς δεν μπαίνει στον κόπο ν’ ασχοληθεί με τα κακόγουστα νούμερά τους.

Ο λαός ψηφίζει τους ίδιους, ξανά και ξανά, κι ύστερα τους βρίζει.

Η Δημοκρατία έχει μεταλλαχθεί σε νομοθετική διαδικασία μη εφαρμοζόμενων νόμων και λειτουργεί με ψευδείς προεκλογικές εξαγγελίες, περισυλλογή ψήφων για ίδιο όφελος και αλληλοεξυπηρετήσεις και με μετεκλογικές ύβρεις.

Βαμπιρικοί Μονόλογοι

Τελευταία μέρα του Σεπτέμβρη. Πανσέληνος. Δίχως ρομαντική διάθεση, δίχως ερωτικούς συνειρμούς, σχεδόν «δίχως θεό», που θα έλεγε και ο Άγγελος Τερζάκης. Ούτε τα βαμπίρ δεν βγήκαν να ρουφήξουν αίμα προχτές, την Κυριακή. Κρύφτηκαν κι οι λυκάνθρωποι στις σκοτεινές σπηλιές τους. Ο κόμης Δράκουλας κλειδαμπαρώθηκε στον τάφο του κι έβαλε και το ταμπελάκι «Μην Ενοχλείτε». Γενικά, το τελευταίο διάστημα έχει πέσει σύρμα στα αιμοβόρα πλάσματα του σκότους, κάτι σαν ταξιδιωτική απαγόρευση, ν’ αποφεύγουν τους Ελληνικούς προορισμούς. Όχι μόνο δεν έχει μείνει σταγόνα αίμα να χορτάσουν την πείνα τους, αλλά κινδυνεύουν με αποστράγγιση αν εισέλθουν εντός των Ελληνικών συνόρων χορτάτα.

Κατά τη διάρκεια της Πανσελήνου της 30^ης Σεπτεμβρίου κυκλοφορούσε στην Ελλάδα μια αιμοσταγής τριανδρία, αιμοσταγέστερη του Καρπάθιου ευγενούς και των ακολούθων του. Αυτή η ανθρωποκτόνος τριανδρία επισκέπτεται την ηλιόλουστη χώρα σε τακτά και άτακτα χρονικά διαστήματα και συναντιέται με μια γιαλαντζί τριανδρία ιθαγενών υποχθόνιων πλασμάτων. Η γηγενής τριανδρία έχει αυθορμήτως αναλάβει να αποστραγγίζει κάθε σταγόνα αίματος από τις φλέβες όλων των ιθαγενών και κυρίως από τα παιδιά, τα βρέφη και τα αγέννητα και να το παραδίδει στην επισκέπτρια τριανδρία, την οποία, χάριν συντομίας, θα αποκαλούμε «Τρόικα». Η αλήθεια είναι, ότι η γιαλαντζί τριανδρία δυσκολεύεται να απεξαρτηθεί από μια κακή συνήθεια δεκαετιών. Έξις δευτέρα φύσις, για να το πω επιστημονικά και να πουλήσω μούρη. Οι διάφορες γιαλαντζί τριανδρίες, ανανδρίες κτλ, είναι εθισμένες να ρουφάνε το αίμα των ωραίων και κοιμωμένων ιθαγενών για την πάρτη τους. Δεκαετίες τώρα, το ρούφαγαν λίγο-λίγο, μετά περισσότερο-περισσότερο, ώσπου τέλειωσε. Πάνω που τέλειωσε, μάθανε πως ρουφιόμαστε πλακώσανε κι οι τρόικες και τα γιαλαντζί βαμπίρ, πάθανε απόγνωση και ντουβρουτζά.