ΛΕΡΝΑΙΑ ΥΔΡΑ ΚΙ ΕΠΙΣΤΟΛΙΚΕΣ ΝΟΥΘΕΣΙΕΣ

Από την ημέρα που ο έσχατος της πολιτικής ζωής της χώρας, γνωστός ως Τζέφρι και ΓΑΠ, άνοιξε τους ασκούς του Αιόλου ενάντια στη χώρα μου, μέχρι σήμερα, διαβάζω στο διαδίκτυο επιστολές τις οποίες επώνυμοι και συχνά αξιόλογοι άνθρωποι απευθύνουν στους φερόμενους ως Πρωθυπουργούς της Ελλάδας. Επιστολές νουθεσίας, θυμού, απογοήτευσης. Επιστολές με στόχο να συνεφέρουν, ακόμα και όταν είναι απειλητικές, τον αποδέκτη τους. Άδικος κόπος. Χαμένα όμορφα διατυπωμένα λόγια.  Δεν απευθύνεις βαθειά ανθρώπινες επιστολές σε αγνώστου ταυτότητος τέρατα, που ούτε καν ιπτάμενα δεν είναι, για το εφέ, για τον εντυπωσιασμό της αρένας.

Σερνάμενα, χαλαιλεόντια και βρωμερά ερπετά τρομακτικής ικανότητας αυξομείωσης του μεγέθους τους. Αυτού του είδους τα αγνώστου ταυτότητος τέρατα έχουν συγκεκριμένο προγραμματισμό για εκτέλεση προμελετημένων εγκλημάτων. Δεν νουθετούνται τα τέρατα. Αντιμετωπίζονται ως λερναίες ύδρες με την αποφασιστικότητα και τη γενναιότητα του Ηρακλή.

39η ΚΑΛΗΣΠΕΡΑ, ΔΙΟΜΗΔΗ

Τελικά, ίσως είναι καλύτερα που δεν πρόλαβες να ενηλικιωθείς, καλέ μου και τόσο απόμακρε πια, Διομήδη. Ούτε εμείς καταφέραμε να ενηλικιωθούμε. Παρατείναμε την εφηβεία και τα νιάτα μας μαζί με την εμπιστοσύνη στο αύριο, επιτρέποντας στον κάθε τυχάρπαστο να διεκδικεί και να κρατά τα ηνία εκμαυλίζοντας την κοινωνία και καταληστεύοντας τη χώρα. Φρενάραμε απότομα, συγκρουόμενοι βίαια με τη μέση ηλικία μας. Σπάσαμε τα μούτρα μας πάνω στο αποκρουστικό ντουβάρι με την κωδική ονομασία παγκόσμια διακυβέρνηση  και βρεθήκαμε να επιπλέουμε στη μέση ενός ορμητικού, θυμωμένου ποταμού.

ΩΣ ΠΟΤΕ ΠΑΛΙΚΑΡΙΑ;

Αγαπητοί μου συμπολίτες,

Όχι οι κλέφτες κι οι λωποδύτες! Οι άλλοι, οι κανονικοί.

Αυτοί που σπουδάσαμε, λιγότερο ή περισσότερο, μάθαμε μια τέχνη, εργασθήκαμε και εργαζόμαστε έντιμα και αποτελεσματικά.

Αυτοί που διδαχθήκαμε από τους γονείς και τους δασκάλους τις ιερές αρχές της όντως ηθικής με τις οποίες αναπτύσσονται και καρποφορούν οι κοινωνίες των ανθρώπων.

Αυτοί που, μέχρι χθες, θεωρούσαμε αυτονόητη υποχρέωσή μας την συνέπειά μας προς το Κράτος, τους Θεσμούς και τον καθένα με τον οποίο συναλλασσόμαστε ή, απλά, βρισκόμαστε δίπλα, ακόμα και απέναντι.

Αυτοί που φτιάξαμε οικογένειες και αναθρέφουμε παιδιά με αγάπη και φροντίδα.

Αυτοί που κερδίσαμε λίγα ή περισσότερα από το μόχθο μας και τα αυγατίσαμε για την ευημερία που δικαιούμαστε ισόβια και για το ξέγνοιαστο αύριο των παιδιών μας.

Αυτοί που χαίρουμε της εκτίμησης του περιβάλλοντός μας – εργασιακού, κοινωνικού, οικογενειακού – επειδή είμαστε φυσιολογικά κοινωνικά όντα.

Αγαπητοί μου συμπολίτες,

Καλοί μου άνθρωποι, πού είμαστε κρυμμένοι;

Γιατί δεν φαινόμαστε πουθενά;

Γιατί δεν έχουμε, τόσο καιρό, αναλάβει στα υπεύθυνα και έμπειρα χέρια μας την κατάσταση;

Γιατί επιτρέπουμε σε γελοία ανδρείκελα, κάθε προέλευσης, να διαχειρίζονται τα του οίκου μας;

ΟΙ ΤΡΙΑΚΟΣΙΟΙ ΤΟΥ ΠΑΡΩΠΙΔΑ

Τριακόσιοι άνθρωποι αποφασίζουν για τις τύχες έντεκα εκατομμυρίων ανθρώπων. Τα έντεκα εκατομμύρια άνθρωποι λιγοστεύουν – μέρα με τη μέρα – εδώ και τρία χρόνια. Αυτοκτονίες χιλιάδων πολιτών με αίτια τα οικονομικά και κοινωνικά αδιέξοδα στα οποία έχουν περιέλθει από τις αποφάσεις των τριακοσίων. Θάνατοι από την πείνα και το κρύο, αστέγων και άσιτων, τους οποίους οι αποφάσεις των τριακοσίων έξωσαν από τα σπίτια τους, αρπάζοντας την μπουκιά από το στόμα τους. Θάνατοι ηλικιωμένων, μεσηλίκων, νέων, παιδιών, εξ αιτίας των φονικών μειώσεων στην ιατροφαρμακευτική περίθαλψη. Οι τριακόσιοι παραμένουν σταθερά τριακόσιοι, ενώ ο πληθυσμός της χώρας βαίνει μειούμενος. Οι οικονομικές αποδοχές, καθώς και οι κοινωνικές, υγειονομικές και κάθε είδους κρατικές παροχές των εν λόγω τριακοσίων παραμένουν σταθερές ή βαίνουν αυξανόμενες, ενόσω οι αποδοχές και οι κρατικές παροχές κάθε είδους των αποδεκατιζόμενων έντεκα εκατομμυρίων βαίνουν μειούμενες ιλιγγιωδώς.

Η απόλυτη παράνοια, δε, είναι το γεγονός ότι τα προκλητικά προνόμια τα οποία απολαμβάνουν οι άθικτοι τριακόσιοι, είναι κερασμένα από τους έντεκα εκατομμύρια εξαθλιωμένους . Για να ακριβολογώ, είναι κερασμένα από ένα μεγάλο ποσοστό των υπό διωγμόν έντεκα εκατομμυρίων. Αφαιρώ ένα ποσοστό του πληθυσμού, το οποίο δεν συμμετέχει στο ρεφενέ. Αυτό το ποσοστό είναι αδιευκρίνιστο, καθώς οι μέθοδοι φοροείσπραξης οι οποίες καθορίζονται από τους εξέχοντες τριακόσιους, επιτρέπουν – αν δεν το προτρέπουν – στο εν λόγω ποσοστό να εργάζεται, να επιχειρεί και να κερδίζει εισοδήματα αόρατα στο Ελληνικό Δημόσιο και αφορολόγητα από τις Οικονομικές Εφορίες.

Δεν ακριβολογώ όταν αναφέρω πως οι τριακόσιοι προνομιούχοι πολίτες παίρνουν αποφάσεις για τον υπόλοιπο πληθυσμό. Η σωστή διατύπωση είναι ότι απλά ψηφίζουν νόμους, χωρίς να προ-απαιτείται η προηγούμενη ενδελεχής μελέτη και αξιολόγησή τους,

Ο ΚΑΝΕΝΑΣ ΕΙΝΑΙ ΕΤΟΙΜΟΣ ΝΑ ΚΥΒΕΡΝΗΣΕΙ;

Ο ΣΥΡΙΖΑ δεν είναι έτοιμος να κυβερνήσει.

Πω!Πω!Πω!

Δηλαδή, ο Αντωνάκης, με το τρίο μπελκάντο, ήταν έτοιμος από καιρό;

Σα να λέμε, ο Τζέφρι, με το κακό συναπάντημα, ήταν ετοιμοκύβερνος;

Ή ο Κωστάκης, με τα νομιμόφρονα και ουχί ηθικά παλικάρια του, ήταν έτοιμος;

Και για να μην πολυλογώ, ήταν έτοιμος να κυβερνήσει μια χώρα ο Αντρέας με τους ζιβαγκοζεϊμπεκόμαγκες;

Όχι! Κανείς τους δεν ήταν ούτε είναι έτοιμος να κυβερνήσει μια χώρα έντιμα και αποτελεσματικά για το καλό ενός λαού και μιας πατρίδας. Κανένας! Διότι ο λαός, εμείς όλοι, δεν ήταν – ούτε δείχνει να είναι – έτοιμος να κυβερνηθεί με ευνομία και ισονομία για την ευημερία του κοινωνικού συνόλου.

Π.Κ.Β. 01/11/2012

©Πέγκυ Βάβαλη_κείμενο και φωτογραφίες_01-11-2012